londen2023a
het kost wat tijd
de tijd die je nodig had
om te ontdekken of ik het was
om te ontdekken dat ik
de liefde van je leven ben
gaf me zoveel onrust
dat ik ook na ging denken
over jou en mij
ontdekte dat ik niet met jou verder kon
omdat mijn hart
niet echt van jou
bleek te zijn
ik had wat tijd
rustig zitten
op het bankje van het leven
staren naar de tijd
die voorbij is gegaan
kijken naar de weg
die nog in de toekomst ligt
ontdekken dat mijn verleden
al langer is
dan mijn toekomst zal zijn
beseffen dat ik wat tijd heb
om nog steeds mijn eigen
dingen te gaan doen
om er te zijn
chaos van het moment
het is me weer gelukt
om de puinhoop van het leven
te maken
die er ineens zal zijn
ik zie de chaos
die ik laat ontstaan
ik zie mezelf ineens
zomaar midden in het leven staan
met de chaos waarin ik
thuis blijk te zijn
als ik thuis kom
de wegen die altijd
me overal brengen
waar ik naartoe dwaal
staren in de leegtes
die zich vullen
met de liefde die ik zie
met het gevoel van dit moment
als ik thuis kom
weet ik dat jij daar bent
ogen die zijn
staan in de stilte
van de tijd
kijken naar de ogen
die langzaam sluiten
die langzaam het leven
laten gaan
zachtjes de ogen sluiten
met de hand van tederheid
om zo het leven dat verdwenen is
er niet meer te laten zijn
om bij jou te zijn in het moment
verloren loop ik soms
zomaar te dwalen door het leven
mis ik jou meer
dan ik zou willen
hoop ik soms dat je
ineens voor me zou staan
zou zeggen dat het goed komt
totdat ik besef
dat dat nooit meer kan
dat je voor altijd
voor iedereen
onbereikbaar bent
laatste kus
jij en ik
niet meer voor elkaar
de mensen die we moeten zijn
ik kijk je aan
raak je even nog
zachtjes aan
zodat je het niet merkt
ruik nog snel even aan je haar
om die geur nog even vast te houden
totdat je gaat
de laatste kus
die niet meer komt
omdat je voor altijd
gaat
totale eenzaamheid
het is stil
niemand zegt iets
men kijkt
naar waar men niet
wil laten zien waar men naar kijkt
de totale eenzaamheid
van de puber
die zijn hart
wil delen
met hem
die verderop zit
vederlicht gaan slapen
late avond
telefoontje
dat ik nu moest komen
mijn moeder
die verloren in de mist
haar laatste momenten in het leven in ging
tas gepakt
auto gestart
onderweg naar haar
die mij zo dierbaar is
die ik nu moet laten gaan
in de vederlichte slaap
waaruit ze nooit meer ontwaakt
hij was er
de afspraak was gemaakt
een blind date met
de man die hij kende via het internet
hij was keurig in pak
stond daar te wachten
totdat hij hem zou zien
tot hij besefte
dat hij niet komen zou
omdat hij
niet de man was
die de ander dacht
nu ben je hier
late avond
in de duisternis van de nacht
in het trappenhuis
op de grond
mijn laatste sigaret
voor het slapen gaan
ben je ineens weer
in mijn gedachten
zie ik je voor mijn ogen verschijnen
hoor ik je zeggen
dat je me mist
zoveel tranen
ik heb over jou
zoveel gehuild
zoveel tranen laten vallen
omdat ik je verloor
door iets wat ik niet begreep
ik huilde zoveel
dat de rozen gingen bloeien
nu ik klaar ben met jou
het geaccepteerd heb
dat je niet meer komen zal
sta je voor mij met tranen in jouw ogen
omdat je niet wist dat je me zo missen zou
zijn naam bleef
nog even
samen in de avond
de laatste uren van het leven
dat langzaam
hem verlaat
hij gaat slapen voor altijd
terwijl hij zijn ogen sluit
zeg ik zacht
dat ik vreselijk veel
van hem hou
dat zijn naam altijd
zal blijven kloppen
in mijn hart
verleden tranen
de tranen
die soms zomaar
even vallen
in de late avond
van de tijd
het verdriet van dat de liefde
niet kon blijven
dat de liefde verdween
zomaar in het niets
tranen van het verleden
waarin je ontdekt
dat de liefde niet meer is
wat het ooit dacht te zijn
verloren emoties
de stilte van de avond
staren naar de foto’s van jou en mij
waarin we elkaar omarmen
waar we samen meer dan
samen zijn
de tranen die over mijn wangen stromen
om dat we niet meer samen kunnen zijn
laten me berusten in de avond
in de tijd
waarin ik besef
dat we een goed koppel waren
dat de verloren emoties
meer dan ooit de moeite waard
bleken te zijn
Hits: 16