londen2023b

wat kan ik zeggen als het over is

langzaam dreven we uit elkaar

verloren we elkaar

in de liefde die niet meer was

werd het gewoonte dat we samen waren

werd het iets

waarin we besefte dat het niet

kon bestaan

lieten we elkaar los

in de liefde

die nog niet geen bestaansrecht

bleek te hebben

in onze tijd

geen houvast

luchtledige gevoelens

die niet kunnen landen

in het hart dat het zoekt

verloren zweven

in de tijd

waarin een hart

niet kan landen

in de veilige haven

van het hart

dat op hem wacht

opgesloten in de hokjes van deze tijd

zoveel hokjes

zijn er bedacht

zodat iedereen een plekje kan vinden

waar hij of zij in past

totdat ineens blijkt

dat de wereld heel klein is geworden

dat men gevangen zit

in te veel hokjes

waar een ieder

de ene kooi

voor de ander

heeft verruild

in totale eenzaamheid

zie je me

zie je me

als ik even niet meer

zo blij ben

zie je me

als ik je vraag om

even bij mij te zijn

zonder wat te zeggen

zie je me

als ik je nodig heb

als ik even niet meer weet

waar en hoe ik verder kan

met jou en mij

hij danst

de stilte van de avond

waarin we praten met onze zoon

die het even niet ziet zitten in het leven

we praten daarna nog  uren samen

tot de ochtend ons inhaalt

we kijken elkaar aan

in de hoop dat hij het leven weer oppakken zal

het is even stil als ik ineens muziek hoor

uit zijn kamer

we kloppen aan

zien hem dansen met een lach op zijn gezicht

zijn somberheid is verdwenen

hij laat de zon zien aan ons

waarop we begrijpen dat het weer goed met hem gaat

draag me in je hart

zeg geen woorden meer

wees gewoon stil

in de laatste uren van  ons samen

even niets zeggen

alleen maar voelen

dat de liefde sterker is

dan  het naderende afscheid

het laten gaan van elkaar

draag me in je hart mee

dan zal ik altijd bij je zijn

en jij bij mij

als hij gaat

apparaten die nu nog geluid maken

moeten kiezen wat we doen

laten we ze aan

of zetten we ze uit

beschikken over leven en dood

dat is niet aan mij zeg ik steeds

al weet ik dat mijn lief

dit niet wil

als een kasplantje liggen

tot hij mag gaan

dan stilte

de knop is omgezet

hij gaat

kan ik je zeggen dat ik van je hou

het is broos

heel broos

als ijs dat na een nachtje vorst

op de sloot ligt

de liefde die er groeit

het gevoel dat mijn hart

alleen maar bij jou wil zijn

waarin ik me afvraag

of ik al kan zeggen dat ik van jou hou

of dat je dan weggaat

omdat je bang bent

voor de dat wat je terug zeggen zal

nee ik huil niet

ingepakte emoties

die niet meer worden getoond

gesproken woorden die verstopt

liggen ergens waar ik niet meer bij kan

ijzige blik in mijn ogen

om vooral niet te laten zien

dat je me raakt

met de woorden dat je vertrekt

je zegt het zo vaak

dat ik me afvraag

of je het zelf al geloofd

ik weiger om te huilen

omdat ik dat al te vaak heb gedaan

als je dreigde met weg te gaan

ook ik kom thuis

de zoektocht in het leven

naar het leven dat

bij je past

de tocht naar het thuiskomen

in een hart dat klopt

dat wil dat je er bent

lijkt langer te zijn dan ik ooit dacht

totdat ik besef

dat ik ooit thuis kom

daar waar

een hart op mijn wacht

maak je de hemel klaar

lief sluit maar je ogen

ga maar daar waar je moet zijn

hou maar niet langer vast

aan wat eigenlijk al niet meer is

ga maar lief

maak je een mooie hemel voor ons klaar

zodat als ik komen mag

ik bij jou in

wederom

in de zevende hemel ben