londen22b

langzaam ingekapseld

heel voorzichtig

onzichtbare draden

gesponnen om mijn hart

door de zoete smaak

van de liefde

waarin ik mezelf

wederom ontdek

langzaam losgekomen

in de tijd

zonder te beseffen

dat de tijd met jou

eeuwig blijk te zijn

als een zeepbel

drijvend op de wind

waar ik mezelf voel zweven

in de oneindigheid van de tijd

totdat de wereld

zijn ogen opent

om te laten zien

hoe de mensen soms kunnen zijn

zodat als een zeepbel

mijn oneindig zweven

zomaar verdwijnt

zoeken naar waar niet te zoeken is

gezocht

op het wereldwijde web

waar steeds meer mensen zoeken

om niet gezocht te worden

maar zoeken om te zoeken

dat ze niet gezien worden

door de veelheid

van de zoekacties die er zijn

in de tijd van

een leven waarin

men verdwijnt

de mist trekt niet weg

gedachten

aan wat het is

dat ik je niet bereiken kon

niet bij jou kan zijn

zoals we altijd zijn

vele vragen

die hun antwoord

laten verdwijnen in de tijd

de mist dit is ontstaan

is niet verdwenen

door de vele vragen

die door mijn hoofd heengaan

spieken naar jouw nieuw leven

de dag dat we besloten

dat jij niet gelukkig

bleek te zijn met mij

dat je verkoos voor een leven

met haar die je aanbad

brak mijn hart

af en toe kijk ik stiekem

naar jouw raam

in de hoop

dat je mij weer ziet staan

mis je me al

de gesproken woorden

ga je me missen

als ik weg ben

zegt eigenlijk

dat ik jou al mis

als ik niet bij je ben

al weet ik dat je altijd

bij mij zal zijn

waar ik ook ben

omdat de lijn tussen ons

ons altijd verbonden laat zijn

verstopt in de stilte van de tijd

groots was hij

de zanger die ik aanbad

om hoe hij was

hoe hij deed

verstopt in de stilte

niets verwijst naar zijn bekendheid

een bordje met dat dit privé bezit is

zegt genoeg

al vraag ik me af

waarom is hij zo verstopt

terwijl hij zo groot

wilde zijn

mijn engel slaapt

de nacht die te vroeg kwam

om mijn lief te halen

zonder dat ik tijd had

om te zeggen

je mag gaan

ik red het wel

als je er niet meer zal zijn

rust nu op de plaats

waar we ooit

samen zullen zijn

de tunnel van het licht

mijn hand

in jouw hand

die me langzaam verlaten zal

stille momenten

waarin we meer zeggen

dan we kunnen zeggen

stil bij elkaar in de laatste minuten

de trage slagen van het hart

dat zijn ritme steeds

onrustiger slaat

totdat jouw adem stopt

je in de tunnel van het licht

bent op gegaan