londen24c

wachten op wat niet komt

stille woorden

die gesproken zijn

in de stilte van het moment

het wachten totdat jij komen zal

terwijl je er eigenlijk al bent

met je lijf

je gedachten zijn nog

steeds niet bij mij

zodat ik lijk te wachten

op dat wat niet komt

voor jou en mij

rusten in de tijd van jou

de stilte

van het zwijgen

de onrustige ademhaling

die aangeeft dat het genoeg is

de momenten van even samen

zijn verdwenen

nu jij gaat rusten

in de tijd

van voor altijd

vervagen van de dagen van toen

het werd stil

in de avonden

langzaam verdween mijn vader

in de tijd van toen

hij  zocht nog steeds zijn weg

uit de mist

die hij niet meer vinden kon

in de chaos in zijn hoofd

die hij herbeleefde

uit zijn jeugd

zijn innerlijke pracht

niet meer te negeren

hij is zichtbaar voor iedereen

zijn haren rechtovereind

om de wereld te laten zien

hij naar de wereld kijkt

met een knipoog naar zijn drankzucht

lacht hij om de mensen

die hem betalen

omdat hij bij ze

op de foto mag

zweven in het luchtledige van de ochtend

even ben ik stil

luister ik of ik je ademhaling nog hoor

luister ik in de ochtend

of jij er nog bent

raak ik onder de dekens

even je huid aan

om zeker te weten

dat je niet stiekem bent verdwenen

vraag ik je of je

nog steeds bij mijn blijft

in de luchtledige van de ochtend

terwijl ik tegen je aan kruip

om nog dichter bij je te zijn

mijn kleine ik

het kleine jochie

met de denkrimpel boven zijn ogen

zit in mijn verstopt

die zich nog steeds

afvraagt

waarom iedereen

maar wat doet

in de wereld

waarin hij soms

zichzelf onzichtbaar waant

omdat niemand hem

echt lijkt te zien staan

de trieste clown in mij

de momenten

waarin ik lach

om het leven

zijn groter dan de

tranen die ik laat vallen

in mij zit een trieste clown verborgen

die af en toe gewoon

even moet huilen

om dat wat hem raakt

zonder dat hij echt wil huilen

over waar het soms echt om gaat

nu jij de lampen dooft

sluiten van de gordijnen

door je ogen te sluiten

het uitdoen van de lampen

in mijn hart

door te zeggen

dat je weg gaat

doen me ontdekken

dat in de duisternis

veel meer te beleven is

dan alleen maar

het gemis van dat je bent gegaan

zachte geuren van de liefde

late dagen van de herfst

langzaam

kom je mijn leven in

probeer je mijn hart te stelen

tegen beter weten in

beseffen dat het verschil

te groot zal zijn

nu ik merk dat ik af en toe

gewoon alleen wil zijn