london2

lachen zonder geluid

vechtend tegen het onrecht

de leugens die  zijn verteld

 vechten tot de wanhoop

mij niet langer gevangen houd

omdat ik worstelend

met jouw leugens 

mijn eigen waarheid

niet meer vond


als breekbaar glas

broze liefde gevangen

in het kristal van eeuwen

wij samen  staan te kijken

naar het prille geluk

van ons bestaan

zacht raak ik je ogen 

met mijn ogen aan

 zie daarin de liefde geschreven

die ik al jaren ken

die me steeds weer laten weten

dat wij samen

gelukkig zijn


de geschiedenis herhaald zich

samen naar het museum van het verleden

waarin wij met elkaar 

al zo vaak de ronde deden

dit keer is het uniek 

onze zoon van het andere land

is met ons mee

vol interesse kijkt hij naar 

alles kunst 

jij legt geduldig uit 

waarom dit zo bijzonder is

ik kijk naar dit tafereel

besef wederom waarom ik met jou

het leven wilde delen

besef ik  hoe we het geluk kregen

toen we onze zoon mochten ophalen

met zijn zwarte haar 

hoe gelukkig ik ben dat ik onderdeel

van dit gezin ben

waarin twee mannen

die ene zoon kregen  die ze zo lief hebben


even teveel

al uren houd ik hem in de gaten

hij die daar nu zit

in diepe slaap verzonken

terwijl de jeugd het aanziet 

als een beeld van nog heel ver weg

ik kijk het aan 

zie zijn mond open staan

bedenk me  dit is een beeld voor altijd

ik fotografeer dus maar deze man

die naar ik hoop alleen maar slaapt

dat hij ondertussen niet naar het hiernamaals is gegaan


waarom kijkt God de andere kant op

terwijl ik teder op straat jouw hand aanraak

je even over je wang strijk

zie ik het komen

de boot waarop ik zo heb gewacht

ik zie de foto van de twee jongen

van 17 uit Iran

die zijn opgehangen omdat ze hielden van elkaar

ik voel langzaam een traan lopen over mijn wangen

ik raak hem niet aan

deze traan mag blijven

omdat ik nog steeds niet begrijp

waarom God steeds de andere kant op kijkt

als weer eens iemand omdat hij iemand lief heeft

van het zelfde geslacht

in elkaar word geslagen of word gedood

omdat men hem of haar

de liefde verbood


duizenden koppen

starende ogen

die naar mij kijken

waar ik me ook bevind

de priemende ogen 

van de onbekenden

die mij observeren

die denken wat ik niet kan zien

duizenden koppen die mij raken

zonder dat ik mij verweren kan

dan komt de vraag 

waarom kiest men juist mij


trap naar de hemel

langzaam  trap voor trap

klimmen naar het onmogelijke

dingen doen die niet mogen

om ze de trap naar de hemel

langzamer te kunnen bestijgen

om zo het leven niet iets langer

vast te houden dan mogelijk is


nog zoveel te zeggen

nog zoveel te zeggen

in dit moment

waarin ik  mijn woorden

niet meer vinden kan

zeggen dat het me spijt

dat ik je verliet

omdat ik achteraf

jij en ik

beter af waren

me elkaar

dan met diegene

met wie ik na ons

samen verder ging

 

Hits: 60