madrid2
vanaf nu trek ik mijn handen van je af
net 18 jaar stond ze daar
afscheid genomen van haar ouderlijk huis
ze trouwde met de man die haar lief was
haar moeder was het niet met haar keus eens
het kon niet vanuit het geloof
op het moment dat ze ging
kreeg ze een lange nachtpon
wat onderbroeken mee
de woorden
vanaf nu trek ik mijn handen van je af
werden uitgesproken
ze sneden dieper in de ziel dan welk woord ook
toch de keus was gemaakt
de liefde ging voor het geloof
ze ging dapper met haar hoofd omhoog
naar de andere kant van de regenboog
zwaai je even uit de hemel
de dag is vandaag te zwaar
ik denk steeds aan het moment
waarom jij bent gegaan
even maar verzonken in de gedachten
aan wat bij ons zo mooi was
langzaam beland ik in de sluimeringen
van de nacht
dan vraag ik soms zomaar even heel stil
zwaai je even uit de hemel
zodat ik weet dat jij mij ook mist
geschreven berichten
gevangen woorden
die ik heb bewaard
omdat ik zo jouw liefde
vorm kan geven
geprikt op een bord in de gang
zodat ik altijd als ik thuis kom
even wat woorden kan lezen
die jij hebt geschreven
over het verlangen
voordat de dood jou vond
ik sloot je buiten
mijn leven vol verlangen
van het houden van meer
was ineens niet meer
wat het moest zijn
na bijna tien jaar samen
besloot ik om te gaan
al twee jaar eerder
had ik je al buitengesloten
jij was al heel lang
geen deel meer van mijn leven
daarom kon ik je laten gaan
als ik terug kijk op deze keuze
weet ik dat ik alleen
daardoor la heb gewonnen
omdat dat wat ik nu doe
ik met jou nooit had gedaan
ode aan de lezer
op een verlaten station
staat hij daar
gevangen in beelden van de straat
hij lees in alle rust zijn krant
met de leed van deze dag
dan ineens begint hij te lachen
omdat er eindelijk iets in de krant stond
waarom te lachen was
omdat de klok
de klok tikt zo zijn eigen ritme
van de dag
klopt zachtjes zijn eigen ritme
van het leven
alles klopt
omdat jij vandaag
weer even naar mij lacht
gebroken engel
ergens verscholen
diep in mij
zit een engel
die zijn vleugeltjes
verloren is
het licht dat hij
in mij straalt
straalt naar buiten
zodat een ieder
weet dat ze
er voor mij zijn
verstopt achter jouw masker
kijkend naar jou
die zich verscholen houd
achter je gedrag
kijk ik achter
jouw masker
naar de geschilderde lach
op jouw gezicht
stiekem strelen
langzaam het laten zijn
de lach laten verdwijnen
omdat je gewoon
weer jezelf mag zijn
lopend door de nacht
langzaam
bewegen mijn voeten
op de zoektocht
naar de dag
gevangen in sluiers
van nevels
weet ik dat
ergens
zoals altijd
het daglicht
op mij wacht
starend in de verte
dromen bij het verleden
de dagen die gingen
gevangen beelden
van het moment
waarin ik jou herken
dan langzaam verder dromen
naar waar jij nu bent
Hits: 65