malta2

onze droeve dagen

onze stille tranen

die vallen

in de late avond

om de wetenschap

dat we niet meer

samen zullen zijn

na deze nacht

kijken we elkaar

intens verdrietig aan

raken verstrikt

in de melancholie

van het naderende afscheid

waarbij jij voorgoed

weg zal gaan

nog een keer in jouw armen

nog gewoon

een keer in jouw armen

mogen liggen

mogen voelen

de liefde die er altijd was

die zo ruw uit mijn leven verdween

nog een keer gewoon met je praten

over de koetjes en de kalfjes

over dat wat er nog is

nog gewoon een keer

bij je zijn

even je lippen voelen

op de mijne

omdat ik jou

nog elke dag zo mis

even nog dat teken

nog heel even

zitten dromen

over jou en mij

die niet meer bij elkaar zijn

de zachte geuren

van de late zomer

raken me aan

ineens zie ik daar

het bloemetje staan

dat voor ons het symbool was

voor de liefde

van ons allebei

de stilte van de wind

de zachte aanraking

van de wind

die even mijn haren streelt

die even maar zegt

dat het goed is zoals het is

de stralen van de zon

die mijn gezicht

strelen met de kracht

van het leven

laten me beseffen

dat het leven

meer is dan alleen maar

ademen in het hier in het nu zijn

kabbelend in de storm

het gevecht

met de tijd

omdat langzaam zichtbaar

begint te worden

dat de tijd zijn einde nadert

kijk ik in de ogen

van de angst

die de storm die mij omringt

soms aanraakt

in het verlangen naar

het in rustig vaarwater

verdwijnen in de tijd

om zomaar

de dagelijkse dingen

elke dag weer doen

om niet het gemis te voelen

van dat jij er niet meer bent

het vergeten van de gesproken woorden

van afscheid

de tranen die blijven  vallen

in de stilte van elke avond

omdat ik dan alleen

in mijn kamer zit

te staren naar

de vergeten uren

om wederom

de dagelijkse dingen te doen

om het verdriet even te vergeten

maar dat kan natuurlijk niet

gevangen laatste ogen

van dit moment

waarin jij en ik

besloten dat het niet meer

samen gaat

het verschil in leeftijd

heeft ons ingehaald

we verloren het gevecht

tegen de tijd

dat we nog samen dachten

te beleven

bleek natuurlijk niet

voor altijd te zijn

mag ik

kan ik je

nadat we afscheid hebben genomen

nog in je dromen wonen

even nog bij je zijn

zodat ik niet de eenzaamheid

voel die gaat komen

doordat we besloten

dat wij niet samen verder kunnen gaan

in de liefde

mag ik dan nog even

in je dromen blijven leven

zodat ik niet zo eenzaam ben

deze nacht

ik laat je niet gaan

mijn hart

is te zwaar

om in mijn eentje te dragen

jou vragen om te blijven

kan ik niet

omdat jij je vrijheid

te lief hebt

daarom vraag ik jou

om te gaan

om te blijven

zodat ik je niet

hoef laten te gaan

zodat mijn hart

voor jou en mij

kan blijven slaan