mondkapjes2

de tranen van de regen

langzaam spoelen ze weg

de tranen van de regen

op mijn gezicht

om plaats te maken

voor het verborgen verdriet

dat al jaren opgesloten zit

in mijn hart

langzaam stromen ze

in plaats van de regen

naar de aarde

waar ze voedsel zijn

voor de bloemen

van al het gemis


soms als ik niets meer kan zeggen

als ik geen woorden kan vinden

om  te zeggen wat ik voel

zwijg ik

vang ik woorden in mijn gedachten

die soms zomaar meer zeggen

dan ik met mijn mond zeggen kan

denk ik na over het leven

over dat wat het mij brengen kan

soms zwijg ik

omdat mijn woorden

te kostbaar zijn

om te zeggen

tegen dovenmansoren

die horen om te horen

maar vergeten te luisteren

naar wat ik werkelijk zeg


langzaam verteren mijn woorden

geschreven woorden

op flinterdun papier

van de tijd

waarin mijn gevoelens

mijn gedachten

waren vastgelegd

voor het nageslacht

verdwenen met de tijd

in het niets

omdat ze verdwenen

omdat de kracht

van deze woorden

geen ogen meer vond


mijn gezicht ligt op straat

uitgesproken woorden

geen zinnen meer om te zeggen

niets om uit te leggen

geen woorden meer

om te geloven in

wat je zei

langzaam verlies ik mijn gezicht

die niet meer tegen het daglicht kan

verlies ik mijn geloofwaardigheid

omdat ik besef

dat ik niet meer

van jou houden kan


nadat we hebben gesproken

nadat we hebben gesproken

met de woorden die verborgen

boodschappen bevatten

hebben we besloten om

zonder verborgen boodschappen

met elkaar te praten

waarin de waarheid niet altijd

even fijn is om te horen

maar dat het duidelijk is

dan verborgen boodschappen

die we steeds niet van elkaar

horen


je hielp me gewoon huilen

toen mijn lief

zijn moeder moest laten gaan

wist ik niet wat ik moest doen

zat ik alleen maar te kijken

naar zijn gezicht

pakte zachtjes zijn hand

zonder wat te zeggen

ik keek alleen maar naar hem

met mijn armen om hem heen

waarop hij de mooie woorden zei

dat hij besefte dat ik juist door niets te zeggen

hem hielp met huilen

omdat ik zijn tranen wilde

durfde te zien


als mijn woorden wegvliegen met de wind

gesproken woorden

over jou liefhebben

over zonder jou

me zo verlaten voelen

in de tijd

gevangen woorden

die verdwenen met de wind

omdat jouw oor

ze niet kon horen

omdat je niet begreep

wat ik werkelijk

tegen jou zeggen wou


blauwe letters

blauwe letters

gedrukt in mijn hart

waarin staat geschreven

dat jij in mijn leven was

blauw druk van onze liefde

die de tijd heeft ingehaald

terug gekomen uit het verleden

in de tijd

blauwe wolken

die verdrijven

door de zachte woorden die je zegt

met de liefde

die er altijd al

voor mij was

Hits: 26