fluisterend2
zichtbaar onzichtbaar verlangen
zichtbaar in mijn
ondoorgrondelijke ogen
van dit moment
kijk ik je onzichtbaar aan
vanuit het geheim gevoel
dat jij niet van mij verwacht
kijken naar wie jij bent
waar jij gevangen zit
in het verlangen naar
hem die niet
naar jou verlangen
zal
omarm me in de stilte van de nacht
grote sterke armen
die mij liefkozend
omarmen
als mijn tranen vallen
omdat ik niet beseffen kan
dat hij zomaar in mijn leven kwam
stil schuilen
in de eenzame nacht
omdat ik soms zomaar vergeet
dat hij altijd op mij
wacht
loslaten zonder pijn
langzaam begeleiden naar de grond
zachtjes even laten rusten
om zo hem te laten gaan
in kleine stapjes
mijn lief terug geven
aan de aarde
waar hij zo
graag wilde zijn
waar de natuur zijn verhaal verteld
rustig liggen
op het bed van het verlies
dromen over
over wat is geweest
wat is
wat komt
luisteren naar het zachtjes
vallen van de bladeren van de herfst
die vertellen dat
de winterpracht
zijn intreden doet
de wind laat jou gaan
zachtjes blazen
om het los te laten
jou te mogen laten gaan
niet meer verbonden
willen zijn
loslaten van het samenzijn
zachtjes blazen
totdat ook
de laatste lijntjes
los raken
van ons samen
zodat we elk ons eigen weg
kunnen gaan
als ik in jouw armen schuil
de angst van het verlaten
van het loslaten van elkaar
raakt me dieper dan ik had verwacht
terwijl ik nog even
in jouw armen schuil
ontdek ik dat ik het nu nog niet kan
jou te laten gaan
naar daar waar jij en ik
niet meer samen
kunnen zijn
voor altijd
zonder elkaar
vergankelijk gevoel
gevangen in de tijd
van deze dag
langzaam verdwijnen
de gevoelens van dit moment
verdwijnen wij
in het onbekende
van het gevoel
dat niet meer
terug te vangen
blijkt te zijn
rusten op het bankje van samenzijn
zachte geluidjes van
de vallende regen
op ons samenzijn
zittend in gedachten
op het elfenbankje
waar we samen kijken
naar de ondergaande zon
van de tijd
raken we verstrikt in
eindeloze gesprekken
waarin we samen verdwalen
in de tijdloosheid
van de tijd
Hits: 40