nietsvervaagd2

achter het vensterglas

spelend met de dingen

die het net ontdekt

kijken naar dat wat

allemaal in de wereld

aan de hand is

veilig opgeborgen

in zijn veilige haven

achter glas

blijft hij nieuwsgierig

naar daar waar hij

nog nooit was

terugkomen naar dat wat ooit was

kijken naar jouw ogen

waarin de hoop geschreven staat

waarin ik lezen kan

dat jij mij nog zo graag

een keer in jouw armen wil

kijken naar jouw mond

die de woorden spreken

die mij niet meer raken

kijk ik je aan

draai me langzaam om

om de weg naar het

nu weer alleen verder

op te gaan

mijn houvast

in de stormen van het leven

ben jij voor mij altijd

de luwte waarin

ik even schuilen kan

in het zware weer van het leven

ben jij het die altijd

er staat met jouw

stralende lach

zodat ik weet

dat ik bij jou

altijd

terecht kan

het reuzenrad van het leven

draaien in het reuzenrad

van het leven

met zijn pieken en zijn dalen

met de prachtige uitzichten

naar daar waar

je even niet kan zijn

genieten van alles

wat het leven je geven kan

op de hoogste toppen

terug zien

naar daar waar

je langs gekomen bent

waar de toekomst

heen lijkt te gaan

staan met open handen

uit een ver verleden

kom jij langzaam weer

mijn leven in

raak je de

stoffige draden van

de verliefdheid in mijn hart weer aan

kijk ik je ogen

die nog net zo stralen

als toen je me voor het eerst zag

sta ik met open armen

op jou  te wachten

die ik te lang

kwijt was

geraakt

bouwen aan onze toekomst

nu de fundamenten van onze liefde

verdwenen zijn

kijken we elkaar aan

met tranen in onze ogen

zeggen dan

dat we samen weer gaan bouwen

aan een toekomst

samen

pakken  we de eerste stenen op

om zo te bouwen

aan de toekomst

waar onze liefde

eeuwig zal zijn

omdat ik het niet kon zeggen

woorden bevriezen

zodat ze breekbaar worden

zodat het gevoel wat

tussen jou en mij

niet uit te spreken is

woorden die ineens

stil vallen

zodat ze niet te horen zijn

woorden geschreven

met onzichtbare inkt

waarin ik je vertel

hoe verliefd ik

altijd op je geweest ben

slapen tot de ochtendzon me aanraakt

mijn ogen sluiten

omdat de dag zo vol was

met alles wat ik zag

wat ik hoorde

wat ik voelde

dat het zijn plek kreeg

in de dromen van de nacht

waarin alles zijn plekje zocht

zodat ik kon slapen

totdat de ochtendzon

mijn hart

aanraakt