ogen1

stille woorden van afscheid

afscheid

in de late uren van de dag

niet meer kunnen zeggen

dat je moet blijven

het is goed

zonder woorden

die nog meer kapot

maken dan wat wel al vernield hebben

afscheid met stille woorden

elkaar aan kijken

totdat de deur dicht is

dan pas begint de orkaan

te loeien in mijn hart

omdat ik zo had gehoopt

dat wij samen het zouden redden

in het gevecht tegen de tijd


de weg die iedereen moet gaan

kijken naar de tijd

die zijn eigen dingen doet

waar ik mezelf vinden kan

door de uren van de tijd

die nog telkens hun wijzers

voor mij verschuiven

naar later als ik er nog

mag zijn

kijken over de weg

die ik mag gaan

besef ik me dat ik

meer dan ooit

klaar voor deze weg ben


die ander

alsof er magie in de lucht zit

ineens was hij daar die me raakt

waar ik al jaren

niet meer geraakt wilde worden

wat ik niet wilde

omdat ik mezelf

niet weer in de situatie

wil brengen waar ik mezelf verlies

kijken naar de droom

die niet uitkomen kan

zie ik hem vluchten in de

armen van die ander

die zegt

dat hij hem wil


nu het licht langzaam dooft

heel langzaam

gaat het licht uit

heel langzaam

neem ik afscheid van jou

die niet meer bij mij kan zijn

raak ik even maar je

adem aan

zeg heel zacht

lief ga maar slapen

doe het licht maar uit

in je ogen

in je hart

het is goed

ik kan de donkere nacht

die komt

aan


het is niet te herstellen

de muur

die om mijn hart zat

is afgebroken

door de liefde

die er niet was

geprobeerd om deze muur

weer op te bouwen

om te ontdekken dat het niet gaat

deze muur is afgebroken

zodat ik weer moet leren

om beter naar mijn hart te luisteren

om weer in mijn gevoelswereld te zijn


pas op jezelf

bijna emotieloos

sta ik te kijken

naar de weg die jij gekozen hebt

achterlaten van de gevoelens

die wij hadden

waarin wij beiden stonden

te stralen

ik hoor je zeggen

waarvoor je kiest

waarom je hem kiest

ik kijk alleen

met tranen in mijn hart jou aan

zeg dan pas op jezelf

pas op dat je niet

jezelf verliezen gaat


zoete smaak van liefde

even maar geproefd

aan de liefde die

ging

even maar aangeraakt

het verlangen van

bij jou te willen zijn

de zoete smaak

van liefde gevoeld

om het te laten gaan

naar daar waar

het beter kan zijn


het zijn maar tranen

huilen om het afscheid

dat niet goed is genomen

het loslaten

dat nog steeds vecht

tegen het vast willen houden

wat er niet was

het zijn maar tranen

die het verdriet

losweken

het hart weer

heel maken

die me weer

gelukkig laten zijn


niet meer bang voor het donker

langzaam verdwijnt

de angst voor het alleen zijn

verdwijnt de angst

om over te blijven

verdwijnt het gevoel

van bij jou te willen zijn

heel langzaam

verdwijnt het donker

omdat ik door hem

weer voel dat het licht

dichterbij is


spel van de elementen

het licht dat steeds

meer in mijn hart komt

de stralende ogen

die steeds meer gaan stralen

waarin ik mezelf

terug vind in de dromen

van alle dag

de wind

de regen

de zon

die me laat beseffen

dat ik vandaag

weer helemaal

in mijn element gekomen ben


ik lieg tegen mezelf

vragen beantwoorden

over of ik jou

al vergeten ben

zeg ik allang

zodat ik tegen mijn hart

kan zeggen dat het over is

dat het veel beter is

terwijl ik weet

dat je er nog bent

ik ben nog niet over jou heen

ik ben nog steeds

 verdrietig

omdat jij niet meer

bij mij wilt zijn


zittend aan de tafel voor 2

in het restaurant

van de liefde

zit ik rustig te eten

aan de tafel voor

twee personen

waardoor ik besef

dat ik alleen ben

dat ik alleen

mijn eten eet

in het restaurant van de liefde

waar ik mezelf omringt met anderen

altijd terug vind

aan een tafel voor twee


zo vredig in mij

zachte glimlach

om mijn mond

ogen die zachtheid

uitstralen

die open staan

voor dat wat komen gaat

kijken naar de dagen

die zo gevuld met mijmeringen

aan mij voorbij gaan

de nachten waarin

ik eindelijk goed slaap

omdat ik weer bij jou

mag zijn


op het ritme van het leven

bewegende voeten

armen die overal

heen gaan

het hoofd licht gebogen

om te kijken

naar daar waar ik ben

langzaam dansen

op het ritme van het leven

dat in mijn hartslag

verborgen zijn eigen

ritme maakt


maak me vrij

stil kijk ik in jouw ogen

zie de wanhoop van de liefde

daarin geschreven

ik kijk je aan

vraag je om mij vrij te laten

mij weer mijn eigen weg te gaan

omdat jij besloten had

om voor een keer

naar een ander te gaan

ik ken dat gevecht van emoties

waarin je nooit winnen kan

geef me de sleutel

zodat ik weer

vrij door het leven kan


schaduw in de nacht

schimmen die langs

mijn geest zweven

die me aanraken

in de stille momenten

van de avond waarin ik

zit te kijken

naar dat wat ooit was

raak ik gevangen

in de angst dat

ik niet meer weet

waar ik kan zijn

in de vraag

waarom ik nog steeds

naar jou verlang


ik sluit mijn ogen

in een stil moment

van de nacht

sluit ik mijn ogen even

stuur ik jou mijn goede

gevoelens

stuur ik jou mijn hart

om zo te voelen

dat jij er nog steeds bent

dat jij nog niet

verdwenen bent

in dat andere hart

dat ook naar jou verlangt


 

 

Hits: 51