ogen4

 

het is goed

liefste het is goed

dat we elkaar niet meer zien

dat het vuur is gedoofd

door de storm die

niet bleek te gaan liggen

het is goed

dat we uit elkaar gaan

dat we samen

elk weer onze eigen weg gaan

waarin jij en ik

zonder elkaar

opnieuw gelukkig

kunnen zijn


zal ik er ooit aan wennen

zal ik er ooit aan wennen

dat jij er niet meer bent

dat ik je moest

achterlaten

op deze plek

zal ik er ooit aan wennen

dat ik je niet meer horen kan

dat ik niet meer weet

of je er bent

zal ik er ooit aan wennen

dat het loslaten niet altijd

even gemakkelijk gaat


dansen in de hemel

gaan met de tranen in zijn ogen

een glimlach om zijn mond

omdat hij mocht gaan

ik hem kon laten gaan

hem nog een kus geven om hem te laten weten

dat het goed is dat ik het kan

totdat hij weg is gegaan

zijn laatste ademzucht als een zuchtje in de wind

alsof een kaarsje uit ging

waarop ik wist hij dans zeker in de hemel

totdat ik bij hem zal zijn

zodat we samen zullen dansen

omdat we weer met elkaar

verbonden zijn


vragen in mijn gedachten

terwijl ik loop

te dwalen door de stad

waar ik zo graag ben

die mij omarmt

alsof ik nog nooit

weg ben geweest

dwarrelen duizenden vragen

door mijn hoofd

over hoe jij met mij omgaat

totdat ik deze tekst zie staan

waarop ik me besef

dat dat klopt

ik ben geen speelgoed

je speelt maar met iemand anders

voortaan


verbroken ketting

onaangetast

de dagen die

ik aan elkaar rijg

waar ik zelf merk

dat ik aan het vechten ben

om weer even dicht bij mezelf te zijn

merken de breuk

tussen mijn hart en hoofd

de verbroken ketting

die mij niet laat voelen

wat ik altijd voel

die me nu verloren

in de wereld laat staan

omdat ik los van mijn

gevoel ben geraakt


levensweg

op het perron  van het leven

sta je te kijken

naar daar waar jij heen zal gaan

raak je verstrikt

in de keuzes die je niet kan maken

doordat je niet weet wat de gevolgen zijn

besluiteloos sta je te staren

naar de allang verdwenen kaart

de weg die jij kiest

zal je zelf moeten maken

om zo je eigen ontdekkingen  te doen

om te weten wie jij

zult zijn


als je ooit bij mij weggaat

als de liefde

tussen jou en mij

over blijkt te zijn

wij niet meer weten

wat we moeten waar te gaan

ga dan rustig weg

zorg dat je er goed uitziet

kus me nog zachtjes

op mijn mond

ga dan

en sluit de deur

zo zachtjes als je kan

zodat ik als herinnering

jouw zachtheid vasthouden kan


wat zal ik zijn zonder jou

niet beseffen

dat de verdoving

tijdelijk alle pijn verzacht

de wonden die ontstaan

zorgen dat het bloeden

steeds langzamer gaat beginnen

langzaam komt de winter in mijn hart

zijn trage slagen

laten me meer dan ooit beseffen

dat het leven zonder jou

ook steeds verder gaat


 

je stille hint in de ochtend

heel stil  in de ochtend

vertrek je uit het bed

ga je doen wat je moet doen

ik hou zo van dat geluid

van het langzaam ontwaken

wetende dat jij er bent

langzaam de dag al ingaan

die ik ook zo in moet gaan

ik hoor je nog mompelen

het vries dat het kraakt

als ik in de ochtend naar mijn

auto ga

zie ik twee ogen door jou getekend

die op mijn gezicht

een lacht maakt


en jij liet mij gaan

 eenzijdige afspraak dat je even geen behoefte

had aan contact met mij

wegens een keus die ik voor mezelf had gemaakt

na een paar weken lopen je mijn leven weer binnen

vraagt of we weer verder kunnen gaan

de tranen in jouw ogen zeggen zoveel

het verlies van hem die jou wilde

die besloot dat jij het toch niet was

het verlies van je vader

alles spat ineens uit elkaar

ik kijk jou en zeg met de tranen in mijn ogen

dat het tussen ons niet meer gaat

omdat mijn hart al afscheid heeft genomen van jou

omdat ik al had besloten

dat er voor ons geen toekomst meer kan zijn


verwachtingen gewekt

was het werkelijkheid

was het een spel

was het jeugdige onbezonnenheid

wat het was is nog steeds onbesproken

nog niet helder in het licht van de dag

de verwachtingen die waren gewekt

werden door jou niet waar gemaakt

jij besloot in de armen

van hem te vluchten

omdat hij je liet weten

dat hij graag wilde

dat jij van hem zou zijn


als de spiegel

geschreven groeven

van mijn tranen

die het verdriet

van de wereld laten zien

weerspiegeld in de spiegel

van het leven

waarin ik altijd weer

mijn eigen gezicht

zie


slachtoffers van de liefde

achterom kijkend

in mijn leven

zie ik het slachtveld van de liefde

de mannen die mijn hart stalen

om hem te breken

omdat ik niet hun

zelf gemaakte fantasie bleek te zijn

dat ik anders was

dan ze hadden gedacht

ik kijk achterom

met een tedere glimlach

omdat ik ontdek

dat mijn leven

nog steeds vol

liefde blijkt te zijn


je slaap zo lief

teder glimlach

op je gezicht

je slaap zo lief

waardoor ik nog meer van je hou

ik raak je nog even aan

sluit dan de deksel

van jouw kist

met een glimlach op mijn gezicht

ik weet dat je zo blij bent

dat je mocht gaan

omdat je het gevecht

met het leven niet kon winnen

dat je alleen maar wist

dat alleen de dood jouw nog

de rust geven zou


als de engelen huilen

langzaam druppelt

de regen tegen

mijn beslagen raam

van het verleden

kijk ik door mijn betraande ogen

naar daar waar

ik nu moet staan

afscheid genomen

van jou die daar

nu zijn rustplaats vind

langzaam valt de regen

op mijn gezicht

voelt het alsof de engelen huilen

omdat ze weten

dat ik jou zo mis


gemaakte beelden van het verleden

gemaakte beelden van het verleden

gevangen in een eenvoudig verhaal

waarin de geschiedenis

geschreven staat

verdwenen beelden uit het verleden

omdat de eigenaar

verdween door de tijd

waardoor al zijn bewaarde beelden

zijn verdwenen

hij zijn ware identiteit

verloor


 

 

 

Hits: 45