ogen4
het is goed
liefste het is goed
dat we elkaar niet meer zien
dat het vuur is gedoofd
door de storm die
niet bleek te gaan liggen
het is goed
dat we uit elkaar gaan
dat we samen
elk weer onze eigen weg gaan
waarin jij en ik
zonder elkaar
opnieuw gelukkig
kunnen zijn
zal ik er ooit aan wennen
zal ik er ooit aan wennen
dat jij er niet meer bent
dat ik je moest
achterlaten
op deze plek
zal ik er ooit aan wennen
dat ik je niet meer horen kan
dat ik niet meer weet
of je er bent
zal ik er ooit aan wennen
dat het loslaten niet altijd
even gemakkelijk gaat
dansen in de hemel
gaan met de tranen in zijn ogen
een glimlach om zijn mond
omdat hij mocht gaan
ik hem kon laten gaan
hem nog een kus geven om hem te laten weten
dat het goed is dat ik het kan
totdat hij weg is gegaan
zijn laatste ademzucht als een zuchtje in de wind
alsof een kaarsje uit ging
waarop ik wist hij dans zeker in de hemel
totdat ik bij hem zal zijn
zodat we samen zullen dansen
omdat we weer met elkaar
verbonden zijn
vragen in mijn gedachten
terwijl ik loop
te dwalen door de stad
waar ik zo graag ben
die mij omarmt
alsof ik nog nooit
weg ben geweest
dwarrelen duizenden vragen
door mijn hoofd
over hoe jij met mij omgaat
totdat ik deze tekst zie staan
waarop ik me besef
dat dat klopt
ik ben geen speelgoed
je speelt maar met iemand anders
voortaan
verbroken ketting
onaangetast
de dagen die
ik aan elkaar rijg
waar ik zelf merk
dat ik aan het vechten ben
om weer even dicht bij mezelf te zijn
merken de breuk
tussen mijn hart en hoofd
de verbroken ketting
die mij niet laat voelen
wat ik altijd voel
die me nu verloren
in de wereld laat staan
omdat ik los van mijn
gevoel ben geraakt
levensweg
op het perron van het leven
sta je te kijken
naar daar waar jij heen zal gaan
raak je verstrikt
in de keuzes die je niet kan maken
doordat je niet weet wat de gevolgen zijn
besluiteloos sta je te staren
naar de allang verdwenen kaart
de weg die jij kiest
zal je zelf moeten maken
om zo je eigen ontdekkingen te doen
om te weten wie jij
zult zijn
als je ooit bij mij weggaat
als de liefde
tussen jou en mij
over blijkt te zijn
wij niet meer weten
wat we moeten waar te gaan
ga dan rustig weg
zorg dat je er goed uitziet
kus me nog zachtjes
op mijn mond
ga dan
en sluit de deur
zo zachtjes als je kan
zodat ik als herinnering
jouw zachtheid vasthouden kan
wat zal ik zijn zonder jou
niet beseffen
dat de verdoving
tijdelijk alle pijn verzacht
de wonden die ontstaan
zorgen dat het bloeden
steeds langzamer gaat beginnen
langzaam komt de winter in mijn hart
zijn trage slagen
laten me meer dan ooit beseffen
dat het leven zonder jou
ook steeds verder gaat
je stille hint in de ochtend
heel stil in de ochtend
vertrek je uit het bed
ga je doen wat je moet doen
ik hou zo van dat geluid
van het langzaam ontwaken
wetende dat jij er bent
langzaam de dag al ingaan
die ik ook zo in moet gaan
ik hoor je nog mompelen
het vries dat het kraakt
als ik in de ochtend naar mijn
auto ga
zie ik twee ogen door jou getekend
die op mijn gezicht
een lacht maakt
en jij liet mij gaan
eenzijdige afspraak dat je even geen behoefte
had aan contact met mij
wegens een keus die ik voor mezelf had gemaakt
na een paar weken lopen je mijn leven weer binnen
vraagt of we weer verder kunnen gaan
de tranen in jouw ogen zeggen zoveel
het verlies van hem die jou wilde
die besloot dat jij het toch niet was
het verlies van je vader
alles spat ineens uit elkaar
ik kijk jou en zeg met de tranen in mijn ogen
dat het tussen ons niet meer gaat
omdat mijn hart al afscheid heeft genomen van jou
omdat ik al had besloten
dat er voor ons geen toekomst meer kan zijn
verwachtingen gewekt
was het werkelijkheid
was het een spel
was het jeugdige onbezonnenheid
wat het was is nog steeds onbesproken
nog niet helder in het licht van de dag
de verwachtingen die waren gewekt
werden door jou niet waar gemaakt
jij besloot in de armen
van hem te vluchten
omdat hij je liet weten
dat hij graag wilde
dat jij van hem zou zijn
als de spiegel
geschreven groeven
van mijn tranen
die het verdriet
van de wereld laten zien
weerspiegeld in de spiegel
van het leven
waarin ik altijd weer
mijn eigen gezicht
zie
slachtoffers van de liefde
achterom kijkend
in mijn leven
zie ik het slachtveld van de liefde
de mannen die mijn hart stalen
om hem te breken
omdat ik niet hun
zelf gemaakte fantasie bleek te zijn
dat ik anders was
dan ze hadden gedacht
ik kijk achterom
met een tedere glimlach
omdat ik ontdek
dat mijn leven
nog steeds vol
liefde blijkt te zijn
je slaap zo lief
teder glimlach
op je gezicht
je slaap zo lief
waardoor ik nog meer van je hou
ik raak je nog even aan
sluit dan de deksel
van jouw kist
met een glimlach op mijn gezicht
ik weet dat je zo blij bent
dat je mocht gaan
omdat je het gevecht
met het leven niet kon winnen
dat je alleen maar wist
dat alleen de dood jouw nog
de rust geven zou
als de engelen huilen
langzaam druppelt
de regen tegen
mijn beslagen raam
van het verleden
kijk ik door mijn betraande ogen
naar daar waar
ik nu moet staan
afscheid genomen
van jou die daar
nu zijn rustplaats vind
langzaam valt de regen
op mijn gezicht
voelt het alsof de engelen huilen
omdat ze weten
dat ik jou zo mis
gemaakte beelden van het verleden
gemaakte beelden van het verleden
gevangen in een eenvoudig verhaal
waarin de geschiedenis
geschreven staat
verdwenen beelden uit het verleden
omdat de eigenaar
verdween door de tijd
waardoor al zijn bewaarde beelden
zijn verdwenen
hij zijn ware identiteit
verloor
Hits: 38