ogen6
hey vreemde
vreemde ontdekking
het lijntje
dat er was
ineens verdwenen
waar ik eerst precies wist
of ik je zou zien
of je contact zou maken met mij
is verdwenen
ineens blijk ik jou voorbij te lopen
zonder te beseffen
dat jij het bent
ineens ben je een vreemde voor mij
die eerst zo diep met mij
verbonden was
zachte blauw van de ochtenddauw
ontwaken uit een droom
die eindigde met
een knal
afscheid nemen
met tranen in mijn hart
opgelucht ademhalen
omdat het beter is
dat hij gaat
omdat het niet meer ging
zachte blauw van de ochtenddauw
van het nieuwe leven
dat ik omarmen zal
dan breekt mijn hart
mijn zoon kijkt me aan
met zijn ogen vol tranen
de liefde die hij zo lief had
had hem verlaten
voor een ander
hij begrijpt er niets van
hij had toch alles voor
die ander gedaan
ik sluit hem in mijn armen
zeg alleen maar
dat zijn verdriet
ooit slijten zal
maar dat het voor nu
meer dan
akelig zal zijn
als je de woorden laat zwijgen
stille momenten
waarin we zwijgen
niet meer kunnen praten
over wat er speelt
de gevoelens die verdwenen
in de nachten van de haat
de woorden die nu alleen nog dienen
om te laten horen
dat het niet meer gaat
kijken naar elkaar
omdat we beiden niet durven
te zeggen
dat de ander
weg moet gaan
waarom ging het deze weg
zoveel vragen die tollen in mijn hoofd
waarin de vraag draait
om het waarom het zo is gegaan
het loslaten het laten gaan
een situatie waar ik niet
voor gekozen heb
waarin ik verstrikt in mijn gevoelens
verward achter blijf
kijken naar de tranen
die steeds vloeien die steeds gaan
waarom ging onze liefde deze weg
waarin wij elkaar verloren
hebben voor altijd
achtergebleven herinnering
afscheid op het grote veld
van eer
alles opgeruimd uit de kast
die er nog stond
waar jouw spullen
in hebben gestaan
aarzelen bij de kapstok
waar jouw paraplu nog staat
besluiten hem te laten staan
om zo af en toe te schuilen
in de storm van gemis die me
soms zo intens
overvalt
duizenden stille klanken in de stilte
in de stilte van
mijn moment
waar ik even gevangen zit
in het leven
hoor ik de duizenden klanken
van de geluiden van de stilte
die in mijn zingen
het lied van loslaten
van opnieuw beginnen
van overwinnen
als wachten te lang gaat duren
wachten op het moment
dat je aanbelt
dat je voor mijn deur zou staan
met de woorden
het is niet goed zoals het
tussen ons is gegaan
sta ik te kijken naar de wereld
om mij heen die me roept
die me vraagt om mee te doen
besluit ik
mijn wacht schoenen achter te laten
om op blote voeten
de toekomst zonder jou
in te gaan
schaduwen in de nevel
schaduwen die mij
aanraken in de nacht
waarin ik mezelf verlies
waarin ik mezelf zoek
waar ik verloren ben
schaduwen die me aanraken
omdat ik vecht tegen
luchtkastelen
die niet bestaan
tegen dromen die nooit uitkomen
die nooit waarheid gaan worden
nooit waar zijn
dansen in de zon van vandaag
dansen in de zon
die al uren naar me lacht
de wereld dit open gaat
die langzaam zijn geheimen
onthuld voor mij
waarin ik zie dat jij en ik
samen komen in de uren
van het moment
we dansen de dans van geliefden
die elkaar vonden
in de nacht van eenzaamheid
waarin onze liefde
is ontwaakt
de leegte die jij dacht achter te laten
vertrokken zonder
iets te zeggen
zonder te praten
zonder mij te vertellen
dat je hier niet wilde zijn
ik kijk om me heen
zie de volheid van mijn leven
dat de leegte
die jij dacht achter te laten
meer dan gevuld blijkt
te zijn
de kamer vertelde zijn verhaal
als de nacht
zijn sluier langzaam
om mij heen legt
kijk ik naar het verhaal
van de kamer
waarin jij en ik samen waren
waar we samen
hebben gevochten voor ons bestaan
waarin we elkaar vonden
in de tijd
zonder elkaar te verliezen
zonder bang te zijn
de kamer verteld zijn verhaal
nu jij voorgoed
weg bent gegaan
niet vergeten
diep in mij
zit jij altijd verborgen
raak je me nog steeds aan
voel ik me verbonden
met jou hart
kijk ik soms zomaar op
voel ik dat je voor me staat
kijk ik in het luchtledige
dat door jou heengaan
is ontstaan
voel ik je tastbaar bijna
zo dichtbij dat ik
je niet kan vergeten
waar ik ook zal zijn
wetende dat jij altijd
bij mij zal zijn
geen uitweg meer
vluchten voor de armen
van de liefde
raak ik verstrikt
in jouw ogen
in jouw gevoel
raak ik angstig
dat onbekende gebied aan
zie ik jou ineens
voor mij staan
met alles wat je in je hebt
kan ik niet meer vluchten
voor dit gevoel
omdat de deuren
naar de vrijheid
op slot zijn gegaan
hoe is hij
horen hoe je praat
over hem die ineens
je leven binnen rent
die je aanbid
zonder dat je hem
echt kent
ik kijk in je ogen
vraag dan
hoe is hij
geeft hij jou wat je
van het leven wacht
of heeft hij geen idee
hoe mooi je echt bent
Hits: 40