omkijken1

gaten met licht

in de donkere uren

van mijn dag

zie ik steeds meer

gaten ontstaan

waardoor een netwerk

in de nacht ontstaat

die om mij heen hangt

zie ik steeds meer

de prachtige schaduwen

die door de speling

tussen donker en licht

blijkt te kunnen

ontstaan

waarom kwam je terug

late avond

de bel gaat in wanhoop

ik hoor hem roepen

doe open ik ben er

die ik niet meer wil zien

mijn hart is net

weer een beetje aan het leven

langzaam begin ik te geloven

dat het goed is zonder hem

dan sta je daar in de stromende regen

te roepen

dat je terug gekomen bent

omdat jij mij niet vergeten kan

dat ik de ware voor je ben

ik ontsnapte uit jouw kooi

gevangen in jouw liefde

niet wetende hoe te ontsnappen

voor de angst wat er dan komen zal

ik heb je aangekeken

in de nacht van mijn vlucht

mij ontworsteld aan jouw grillen

aan jouw macht

mijn oude ik achtergelaten

in de kooi waar ik niet meer

leven kon

om  zo in vrijheid verder te leven

zonder de stalen regels van jouw kooi

om te zijn die jij wilde die ik moest zijn

gevangen kranen van de macht

gevangen kranen

in de nacht

die er zijn neergezet

om de oude stad te verwoesten

om daar de nieuwe stad te laten ontstaan

gevangen kranen van de macht

die gedwongen worden

omdat te doen wat men niet wil

die het verleden laten vervagen

om een andere stad te laten zijn

die ineens dan meer dan

onleefbaar blijkt te worden

waar geen mens

gelukkig meer kan zijn

verborgen taal van de kranen

stil luisteren

naar de bijna niet hoorbare

woorden van de kranen

die hun verhaal vertellen

aan de wind

hun verhalen

over dat ze bouwen

en afbreken van wat

een mens wil

luisteren naar het zuchten

van hun zwoegen

vertellen ze eindeloze verhalen

over de mensen die

ze besturen

de verhalen

die niemand horen wil

spiegelbeeld van het verdwenen verlangen

verdwenen is de kooi

van de liefde

waarin ik gevangen zat

de liefde die meer een

gevangenis was dan dat hij vrijheid gaf

mij losgemaakt van het verlangen

van de liefde die ik niet meer

hebben wil

verdween met mij de kooi

van  verlangen

om samen met iemand

verbonden te willen zijn

de giftige smaak van het verlies

prachtige kleuren

van wat er was

de smaak van giftige grillen

van het leven

waardoor ik mezelf verloren ben

in het verlies van mijn liefste

die naar de hemel ging

de giftige smaak van het verlies

probeer ik te verzachten

met de zachte kleuren

van de bloemen

die ineens giftig

blijken te zijn

ssst de lente komt

koude dagen

zijn bijna voorbij

voorzichtig komt de lente

kijken naar ons gevoel

kijkt hij voorzichtig

naar ons om te laten weten

dat hij komt

ssst niets zeggen

niet laten schrikken

laten we hem de tijd geven

om te komen om

de kou uit onze harten

te verdrijven

zodat we weer open

door het leven gaan