omkijken2
aan de afwas
samen besloten
dat we geen afwasmachine wilden
zodat dit ons moment zou zijn
op de dag
samen praten over wat is overkomen
waarover we moeten praten
wat er zoal is
na een bijna heel leven samen
ging jij de weg die
een ieder moet gaan
ik sta nu te staren uit het raam
naar de afwas die ik
nu al dagen ongewassen
laat staan omdat ik
ergens verwacht
dat jij mij helpen zal
zelfs dan komt de lente
kijken naar de puinhoop
van onze liefde
die we samen er
van hebben gemaakt
afscheid genomen
van elkaar omdat
we beter zonder elkaar
verder kunnen gaan
kijk ik naar de restanten
waarop ineens
een narcis blijkt te staan
door mijn tranen van verlies
raak ik de kern van de lente aan
waardoor ineens een prachtige
bloementuin
in mijn hart ontstaat
lopen in cirkels
lopen in cirkels
me afvragen wanneer
ik het doel heb gehaald
waar ik moet zijn
steeds hoger naar de top
hopen op dat jij met mij meekomt
dat jij er ook zult zijn
als ik er ben
lopen in cirkels omdat
dit de enige weg naar boven is
om weer bij jou te zijn
daar waar mijn toekomst vervaagde
lopend door het leven
waar mijn toekomst
meer dan helder was
jij en ik samen in het leven
daar waar we vechten voor ons samen
totdat ineens
de toekomst bleek te vervagen
waarin eens bleek dat de leugens
als waarheid verteld waren
verlaten van de geplande toekomst
gaan waar ik meer mezelf wilde zijn
daar waar de liefde meer
voor mezelf
dan voor een ander
veiliger bleek te zijn
vervaagde lach de jeugd
langzaam
nemen de jaren mijn jeugd af
de buitenkant raakt in het verval
de binnenkant wil dat niet geloven
dat het zover zal zijn
de jeugd lacht nog steeds
om anderen die net zo oud zijn
de buitenkant een ander gezicht
in de spiegel van elke dag
kijkend naar mijn gezicht
met de ogen van mijn jeugd
vervaagd langzaam mijn lach
omdat ik ooit dacht
dat ik altijd jong zou zijn
de eenzame roos
ergens in deze stad
woont de mooiste roos
die ik ooit heb leren kennen
waarbij ik meer dan gelukkig ben
ik raak zijn tranen aan
in de stilte van nacht
ik laat zijn lach ontstaan
omdat hij dan weer even
zonder zorgen verder kan
deze eenzame roos
is mij zo dierbaar
dat ik zou willen dat ik
vaker bij hem
zou kunnen zijn
daar waar men schreeuwt om liefde
daar waar de stilte
de hartslagen van de liefde
laat klinken
lopen mensen te zoeken
naar dat ene in hun leven
daar waar de liefde
geen antwoord kreeg
maar alleen maar vragen
staat de liefde zo hard
te schreeuwen
dat niemand
het eenzame hart hoort
dat klopt met deze
ene vraag om liefde
te krijgen voor altijd
verborgen woorden
onuitgesproken woorden
woorden die niet meer
te zeggen zijn
gezichten die boekdelen spreken
omdat ze de taal van
de letters niet meer begrijpen
in gesproken taal
verbaasd opkijken
als mensen vragen
hoe het met ze gaat
verborgen woorden
die mensen alleen nog lezen
terwijl de ander
dichtbij ze staat
Hits: 44