opgeborgen2
als de zee zijn antwoorden fluistert
getuigen van een moment
waarin ik mijn armen
om de wereld leg
waar ik stilzwijgend
luister naar de golven van de zee
die hun antwoorden fluisteren
op de ongehoorde vragen
in mijn hart
waarin ik hoor
dat het goed is
zoals het
in mijn leven gaat
huilen doe ik bijna niet
de grote schoonmaak
van mijn huis
waarin ik elk stukje
heb aangeraakt
waarin ik jou
telkens meenam
in elke dag
langzaam opgeruimd
om het anders te laten zijn
onherkenbaar is het verlangen
wat ooit was
merk ik dat de tranen
niet meer komen
omdat het goed is zoals het was
wachten in verlangen
staren naar de mensen
die mij omringen
de tijd die zijn minutenwals
laat klinken
kijken naar het verlangen
van zoveel mensen
die zoeken naar dat wat
er soms echt niet is
kijk ik gewoon maar wat rond
om te ontdekken
dat ik mijn verlangen
bij jou terug vond
alles opgeruimd
de woorden
die meer schade aanrichten
dan dat ze opbouwden wat er was
het laten gebeuren
het luisteren naar dat het niet meer kan
accepteren van het laten gaan
loslaten van wat was
alles keurig opgeruimd
om het te vergeten
de vertroebeling
van het glas van mijn ogen
langzaam laten veranderen
tot helder glas
dag zeggen en overnieuw beginnen
langzaam beseffen
dat het over is
het loslaten is al lang geleden begonnen
waarin we elkaar niet meer zagen
niet meer echt wisten wat de ander dacht
samen nog wat gegeten en gedronken
om te kijken of de schade
te herstellen is
elkaar omhelzen
zeggen dat het goed was
dat we samen waren
dat het nu goed is
elk onze eigen weg te gaan
klimmen tot het oneindige
klimmen over de bergen
van het leven
terug kijken naar mijn jeugd van mijn tijd
in het verlangen om later
groot te zijn
zelf te mogen bepalen wat je wilt
niet wetende dat
het eigenlijk nooit meer zo leuk
zal zijn als je kindertijd
waarin alleen nog maar
hele kleine zorgjes
bleken te zijn
stoel van stilte
zitten in de luwte
van het leven
waarin geen woorden
hoeven te worden gezegd
waarin het zwijgen
zijn eigen taal spreekt
kijken naar de uren
die gewoon voorbij glijden
zonder geluid
genietend van de stilte
waarin je zoveel
meer hoort
dat met spreken
er niet blijkt te zijn
Hits: 67