opgeborgen2

als de zee zijn antwoorden fluistert

getuigen van een moment

waarin ik mijn armen

om de wereld leg

waar ik stilzwijgend

luister naar de golven van de zee

die hun antwoorden fluisteren

op de ongehoorde vragen

in mijn hart

waarin ik hoor

dat het goed is

zoals het

in mijn leven gaat


huilen doe ik bijna niet

de grote schoonmaak

van mijn huis

waarin ik elk stukje

heb aangeraakt

waarin ik jou

telkens meenam

in elke dag

langzaam opgeruimd

om het anders te laten zijn

onherkenbaar is het verlangen

wat ooit was

merk ik dat de tranen

niet meer komen

omdat het goed is zoals het was


wachten in verlangen

staren naar de mensen

die mij omringen

de tijd die zijn minutenwals

laat klinken

kijken naar het verlangen

van zoveel mensen

die zoeken naar dat wat

er soms echt niet is

kijk ik gewoon maar wat rond

om te ontdekken

dat ik mijn verlangen

bij jou terug vond


alles opgeruimd

de woorden

die meer schade aanrichten

dan dat ze opbouwden wat er was

het laten gebeuren

het luisteren naar dat het niet meer kan

accepteren van het laten gaan

loslaten van wat was

alles keurig opgeruimd

om het te vergeten

de vertroebeling

van het glas van mijn ogen

langzaam laten veranderen

tot helder glas


dag zeggen en overnieuw beginnen

langzaam beseffen

dat het over is

 het loslaten is al lang geleden begonnen

waarin we elkaar niet meer zagen

niet meer echt wisten wat de ander dacht

samen nog wat gegeten en gedronken

om te kijken of de schade

te herstellen is

elkaar omhelzen

zeggen dat het goed was

dat we samen waren

dat het nu goed is

elk onze eigen weg te gaan


klimmen tot het oneindige

klimmen over de bergen

van het leven

 terug kijken naar mijn jeugd van mijn tijd

in het verlangen om later

groot te zijn

zelf te mogen bepalen wat je wilt

niet wetende dat

het eigenlijk nooit meer zo leuk

zal zijn als je kindertijd

waarin  alleen nog maar

hele kleine zorgjes

bleken te zijn


stoel van stilte

zitten in de luwte

van het leven

waarin geen woorden

hoeven te worden gezegd

waarin het zwijgen

zijn eigen taal spreekt

kijken naar de uren

die gewoon voorbij glijden

zonder geluid

genietend van de stilte

waarin je zoveel

meer hoort

dat met spreken

 er niet blijkt te zijn

Hits: 54