paraplu1
bij de tijd blijven
elke ochtend opstaan
aankleden en gaan
met de metro naar
zijn vaste plek in het park
waar hij even zitten kan
ondertussen altijd
de kranten lezen
waardoor zijn wereld
minder klein blijkt te zijn
blijft hij bij de tijd
maakt hij nieuwe herinneringen
door er zo bij te zijn
als alles leeg is
alles opgeruimd
van dat wat niet meer kan zijn
weggegooid verlangen
aangeraakt het laten gaan
langzaam het hart sluiten
bang om even
alleen verder te gaan
de armen zien die
je willen opvangen
die willen dat je weer bij ze bent
alles opgeruimd
alles laten gaan
leegte die weer opnieuw
te vullen is met ander zaken
dan de liefde die er niet om vroeg
mijn hart heeft een thuis gekregen
ronddwalen zonder
ergens thuis te zijn
me overal thuis voelen
omdat ik me gewoon verbonden voel
met mezelf
maar de plek om te landen
om te zijn
was nergens te vinden
totdat jij mij liet zien
dat mijn hart in jouw hart woont
zodat ik nu ook ergens thuis
gekomen ben
engel van verdriet
verloren in het spel
dat de liefde soms wreed speelt
kijken naar de gevallen tranen
de gebroken gedachten
de verloren liefdes
alles verdween
door een simpele wending
in het lot
ik heb mijn tranen laten gaan
neergelegd daar waar ze
veilig waren
om zo de engel van verdriet
achter te laten
om zo zonder
jou verder te gaan
verloren in het gevecht
gevochten om tot
de juiste keuze te komen
om te weten dat ik
weet wat ik wil
zoeken naar de antwoorden
die er niet zijn
verloren dagen waarin
de mist van de twijfel
me zo van slag bracht
dat ik besefte dat
het beter was om te verliezen
dan door te gaan met een
gevecht dat niet te winnen was
buigen naar het verleden
de rekening van het verleden
krijg ik soms gepresenteerd
waarop staat
dat ik als singel door het leven
zal blijven gaan
ik kijk naar de berekeningen
besef dan dat ik
buig naar het verleden
dankbaar ben
voor dat wat
mij overkomen is
dat ik gelukkiger ben
omdat ik gewoon
mezelf gebleven ben
gedroomde mysterie
verbonden uren
van magie
waarin het mysterie
verdween
gedroomde gevoelens
van wazig verlangen
mistige woorden
zonder gedachten
verdwenen in de mysterie
die is gedroomd
die met het afgaan van de wekker
verdween
hij is mijn zoon
woedend het huis uitgelopen
omdat ik weer eens niet
zijn onvermogen begreep
gevangen in zijn wereld van
onbegrip
vecht hij tegen dat wat hij
eigenlijk het liefste wil
ik raak hem telkens
in de kern van zijn bestaan
hij is mijn zoon
uit een ander land
die ik al langer
dan hij weet ken
onbegrepen woorden
gelezen maar niet begrepen
dat de woorden niet zo waren
bedoelt als ik dacht
niet geweten dat
wat er gebeurde niet iets
van ik vind jou extra leuk was
onbegrepen woorden
op de dag dat
werd verteld dat een ander
ineens in zijn leven was
gekeken naar wat ik niet
begrepen heb
ontdekt dat ik eigenlijk
zonder hem toch
veel beter af ben
zonder tranen
afscheid nemen
zonder tranen
die mijn ogen vullen
los laten
omdat het vasthouden
niet langer gaat
vooruit kijken
omdat achterom kijken niet meer lukt
wetende dat deze keus
de beste is
om zelf sterker te worden
om zo de regenboog
achter mijn tranen
te kunnen zien
Hits: 47