paraplu2

beeld

rondlopen door een stad

met een zwaarder hart

dan ik normaal heb

zie ik dit beeld ontstaan

een hart met al zijn

lagen van de tijd

kijk ik naar het beeld

van de zwerver die daar ligt

zie ik de zwerver in mijn hart

die niet langer wil vechten

voor een ander hart

die gewoon thuis komen wil

daar waar jij altijd bent

poef

de rode liefde

die mijn hart langzaam

roder kleurt

die het zwart van mijn gevoelens

laat veranderen in een gevoel

van dat is wat ik nu wel wil

knalt ineens uiteen in mijn gezicht

als ik krijg te horen

dat er iemand anders is

die zegt dat hij

jou ineens wil

nooit gaan liggen

terwijl jij probeert

mijn benen onder mij vandaan te trappen

jij de grond onder mijn voeten

aan het afgraven bent

weigerde ik om te gaan liggen

ben ik gaan zweven

hemelhoog

zodat jij mij niet meer kon bereiken

om zo te beseffen dat in

een leven zonder jou

ik veel gelukkiger zal zijn

het geheim

de stille avonden

die zich vervullen met

het zuchten van ons samenzijn

verliezen steeds meer ons gevoel

van wat we willen

wie we samen zijn

kijken naar jou

als je telefoon gaat

het verlaten van de ruimte

waar we samen zijn

omdat je een geheim hebt

die je niet met mij delen kan

omdat je weet dat het mij meer pijn

zal doen dan

jijzelf verdragen kan

half in het licht

struikelend in het schemer

raak ik steeds verward

in de uren van het denken

aan dat wat niet meer kan zijn

zit ik half in het donker

naar mezelf te staren

waarin ik verdwijn

totdat jij ineens voor mij staat

die al jaren mijn beste vriend is

die me aankijkt

die zegt pak alleen  mijn hand

om samen met mij naar het licht

te gaan

die dag

moe gestreden met

de woorden die niet meer

te zeggen zijn

niet meer kunnen zeggen

ik hou van jou

omdat deze woorden

hun waarde verloren

in het samen zijn

het verlangen naar

terug naar ik hou van mij

te kunnen zeggen werd zo groot

dat ik besloot van jou weg te gaan

de zon is er zo altijd

donkere dagen

die soms mij even omringen

omarm ik altijd

in volle overtuiging

dat de zon altijd weer

tevoorschijn komt

om dit zeker te weten

heb de zon maar op mijn

schotel gezet

zodat de zon er altijd

zal zijn

voor een ieder die

de zon wel eens

mist

je draaide je weg

onderweg

naar weer een

andere bestemming in het leven

zag ik jou ineens staan

ik liep naar jou toe

om hallo te zeggen

jij draaide je weg

alsof ik niet

ooit de belangrijkste man

in jouw leven

was geweest

het verleden

praten over

dat wat ons overkomen is

kijken naar het leven

waarin jij en ik

samen waren

in de tijd

dat we dachten dat

we konden zijn

wat we dachten te zijn

ontdekken we dat we

samen er toen niet uit konden komen

omdat het verleden

zo zijn eigen

spelregels van het leven

kent

de muren in mijn hoofd

de muren in mijn hoofd

die van zwaar beton

waren gemaakt

breken langzaam af

kom ik dichter bij mijn gevoel

kan ik aanraken van het besef

dat ik er weer ben

raak ik diep onder de indruk

van de vlinders die een

andere muur maken van zachtheid

waarin ik de liefde

in mezelf terug zie