pelgrimspad1

ik ben al mooi

onze zoon

uit het land van de rijzende zon

wil niet slapen

wat we ook proberen

hij doet zijn ogen niet dicht

ik zeg tegen hem

dat als je gaat slapen

dan word je nog mooier

waarop hij zegt

ik heb al duizend keer geslapen

dus ben ik nu

wel mooie genoeg

dus ik hoef niet te slapen

ik ben niet dezelfde meer

ontmoeting

uit het verleden

de blikken naar mij

met de ogen van je bent het niet meer

die je was

aankijken met de blik waaruit

de liefde is verdwenen

waarin alleen nog de liefde

van het verleden staat geschreven

die door het leven

is veranderd in zijn ogen

omdat ik niet meer

ben die ik ooit was

in de herinnering van hem

en ook ik kom thuis

dwalen in de landen

van de geliefden

die niet meer open staan

voor de ander

kijken in de wereld

van de gebroken harten

waar een hart nog heel genoeg is

om voor mij open te gaan

mij er in te laten wonen

zodat ik op een dag

ook  ergens thuis kan zijn

het zou altijd zo..

hand in hand

door de straten van de stad

de mensen mochten onze liefde zien

omdat we meer  dan gelukkig waren

kijken in jouw ogen

zien dat je meer bent dan

wat ik dacht dat je zou zijn

totdat we elkaar verloren

in de strijd van elke dag

elkaar niet meer konden vinden

in de liefde voor elkaar

bleek het niet voor altijd

te zijn dat we samen waren

nu je er was

nu je er was

was je in mijn ogen

was je in mijn hart

was je er zomaar

zonder dat ik het je vroeg

was je hier in mijn leven

wetende dat het niet mocht zijn

de afstand tussen jou en mij

was te groot

om te overbruggen

om echt voor altijd

samen te zijn

glazen treden naar het paradijs

open je ogen

als je me even wil zien

voor dat je naar het paradijs gaat

waar je dan eeuwig zal zijn

raak me nog even aan

met de tederheid van het houden van

voordat je vertrekken gaat

naar de sterren die je zullen laten stralen

totdat ik de glazen treden naar het paradijs

ook mag betreden

om bij jou te zijn

als ik je niet meer mag zien

mijn ogen gesloten

de laatste minuten

van het samen zijn

in de stilte van de ochtend

het afscheid nemen

van elkaar

zonder te spreken

de laatste seconden

nog jouw adem voelen

totdat die stopt

gesloten ogen

die niets meer zeggen

die zwijgen in de stilte van altijd

de kroon van het geluk

op mijn liefde

van de tijd

staat een kroon van geluk

waarin ik jouw ogen zie

waar ik uit lees

dat je van mij houd

dat je nog steeds

de liefde voelt

die je voelt

als je me ziet

je liep weg voor je dromen

de dromen

die je volgde

in de dagelijkse momenten

van je bestaan

liet je verdwijnen

toen je hem zag

toen zijn ogen jouw ogen raakten

je besloot om voor altijd

bij hem te zijn

zodat jouw dromen

verdwenen

voor altijd

ben je nu blij

nu de deur is gesloten

van het huis

van jou en mij

de spullen zijn verdeeld

ieder zijn deel heeft gekregen

ga je je eigen weg

die je koos

uit de angst

om voor altijd

met mij verbonden te zijn

verkoos je het om

eenzaam in de tijd te zijn

nu je gaat

koffers in je hand

zodat we niet meer

afscheid kunnen nemen

geen woorden meer te zeggen

we beseffen beiden

dat er genoeg is aangeraakt

al teveel is gezegd

van wat we niet meenden

maar wat het afscheid gemakkelijker maakt

dan het eigenlijk

zou moet zijn