pelgrimspad3

als ik soms zomaar verdwaal

als ik kies

voor de vaste weg

zal ik zeker niet verdwalen

zal ik nergens komen

waar ik nog nooit was

daarom verdwaal ik

over de wereld

om zo dwalend

overal te komen

waar ik anders

nooit was

  om toch bij je te zijn

onze liefde

verboden

in de wereld van haat

maakt dat we

steeds vaker

bij elkaar willen zijn

zonder dat men het ziet

in de donkere nachten

van het bestaan

vinden we altijd een weg

om toch bij elkaar te zijn

het is niet altijd donker

helemaal van de wereld

omdat de mist haar aanraakt

in de stilte van de tijd

ik kijk haar aan

ze zegt soms dingen

waarbij ik lachen moet

omdat ik het herken

dat wat ze zegt

omdat ze weer herhaald

wat ze eigenlijk

al als moeder tegen mij zei

toen was hij alleen over

het moment

dat zijn broertje

het leven opgaf wegens

niet verwerkte emoties

was een slag voor een ieder

zijn moeder trok het niet

huilde hele nachten

totdat zij  stierf

aan een gebroken hart

haar levenspartner was drie maanden later

er ook niet meer wegens een gebroken hart

totdat hij

de oudste zoon

alleen achterbleef

in het leven

met een hart vol verdriet

omdat hij nu niemand meer had

als de liefde niet stopt

nadat de woorden

uitgesproken zijn

dat we niet verder kunnen samen

wegens de grote verschillen

in leefstijl

kijken we elkaar aan

om elkaar los te laten

ondanks de woorden

dat het goed is dat we uit elkaar zijn

is de liefde nooit over gegaan

bleef je altijd in mijn hart

bestaan

ineens  is alles anders

ze staart in het niets

haar ogen stralen niet meer

zoals ze ooit deden

de vrouw van de dag

is veranderd in een

vrouw van de mist

ik kijk haar aan

terwijl ik de kerstverlichting

voor haar raam hang

waarop ze zegt

dat ze zo blij is

dat haar vader

haar kamer zo mooi maakt

  de klauwen vanuit het verleden

langzaam loop ik zo door de dagen

kom ik waar ik moet zijn

in het heden

geniet ik van wat het leven

me bied me geeft

totdat ik op een moment

mijn verleden zie

die naar me toe komt lopen

de liefde die niet kon zijn

ineens ben ik weer terug

in het die ik niet meer ben

sta ik te stotteren met emoties

omdat ik ineens hem

weer intens lief vind zijn

gevangen in de tijd van nu

nu ik ren

door de dagen van nu

om mijn doel te halen

die ik eigenlijk niet halen kan

verdwijn ik in de massa

waar ik niet meer bij kan horen

ontdek ik dat ik gevangen ben

in de tijd van nu

waar ik mezelf

soms niet ben

de blokkades tussen jou en

de weg naar jou

waar ik mijn liefde

wil geven

omdat ik weet

dat het daar moet zijn

kom ik zoveel obstakels tegen

zie ik zo veel blokkades

dat ik me soms afvraag

of we wel echt

voor elkaar

gemaakt zijn

uitzicht over later

kijken

met de ogen van de tijd

van die achter me ligt

waar ik soms zomaar

nog even in gedachten

jou aanraak

me afvraag

waarom jij en ik

niet meer samen zijn

waarom jij eerder moest vertrekken

terwijl ik zonder jou

nog steeds in mijn eentje

verder door het leven moet gaan