pelgrimspad5

als het regent in mijn hart

kleine tranen

van het verdriet

dat in mijn hart speelt

om het verlies van de liefde

die niet blijven kon

door de tijd die hem dong

om een andere keus te maken

dat hij zou willen

liet ik hem gaan

met de tranen in mijn hart

die niet meer te stelpen

waren

mijn houvast

langzaam loop ik

de weg van de dagen

waarin ik soms zomaar

even stil sta bij

wie jij voor me was

die je in mijn leven kon zijn

totdat ik weer verder loop

in het besef

dat ik jou nog elke dag zal missen

zolang jij niet bij mij bent

kan zijn

nu de liefde is

samen hand in hand

lopen over straat

omdat het eindelijk mag

wetende dat

er geen weg terug is

als we ons samen laten zien

dat de keus is gemaakt

voor jou en mij

om ook in de openbaarheid

als twee mannen

een liefdeskoppel

te zijn

vast gezet in een hokjesgeest

de hokjes geest

die steeds meer ontstaat

om aan een ieder zijn

seksuele voorkeur

ergens  in te laten passen

met als gevolg

dat velen zoekende zijn

naar iemand die ineens

onbereikbaar is

omdat die net niet is

wat jij zoekt

terwijl je eigenlijk gewoon

een lief mens zocht

dromen over het water

reistas in mijn hand

staren en dromen over het water

met in mijn gedachten

ik vertrek nu voor een betere later

om mezelf weer te herkennen

mezelf weer te worden

zoals ik mezelf ken

dwaal ik verder langs het water

steeds verder bij jou vandaan

waarbij  ik mezelf niet meer herken

gewoon nog even vasthouden

de laatste minuten

nog even samen

nog even jou adem horen

die langzaam steeds

trager begint te worden

die langzaam steeds meer

de zachtheid bereikt van

het loslaten van het leven

de stilte die ontstaan zal

zal oorverdovend zijn

in mijn hart

gewoon nog even vasthouden

aan dat je bent

totdat je was

als we even elkaar niet kunnen raken

de oorverdovende stilte

van het moment

waarin de geluiden

niet meer elkaar raken

die ons laten gaan

in de tijd

van niet meer samen zijn

omdat we elkaar niet meer kunnen raken

we voor altijd verloren zijn

in wie we waren

in wie we voor de ander

wilden zijn

hoe het gevoel voelt

opeen stapelingen

van gebeurtenissen

die steeds meer mijn gevoel

laten voelen

dat de tijd

van jou en mij

voorbij lijkt te gaan

in de wanhoop

om elkaar te willen bereiken

terwijl het niet gaat

omdat er niet meer

word gepraat

de stilte van de liefde

zitten

alleen elkaar zien

zacht tegen elkaar

aan liggen

in de stilte van de avond

waarin

niets hoeft te worden gezegd

alleen de gevoelens

van samen zijn

elkaar raken in

onze diepste kern

omdat de muren

afgebroken zijn

als de wereld zich omdraait

hand in hand

verbonden in de liefde

die we beiden voelen

die eindelijk getoond mag worden

na de lange strijd

die je met jezelf voerde

wel of niet met mij

verder gaan

ten koste van

je leven in het gezin

zijn we ineens verbaasd

dat de wereld zich omdraait

omdat twee mannen

hand in hand

door het leven gaan

ontwaking

ogen open

de wereld in

om naar jou te kijken

mijn harnas is verdwenen

de muren die er waren

zijn gesloopt

zonder schil van afstand

zonder terughoudendheid

denk ik alleen nog maar

ik hou van jou

om wie je bent

ongerept

niet aangeraakt

geen gedachten

aan later

zo zal het zijn

zonder schaamte verbonden

in de tijd

waarin onze liefde

ongerept

zal zijn