Pieterpad3a

ploegen om dat te vinden

de zoektocht naar mezelf

begon al jaren geleden

waarin ik steeds

vaker hetzelfde aanhaalde

waar ik mezelf vond

in de stilte van het moment

totdat ik besefte

dat ik ploegde in mezelf

om te ploegen

omdat ik bang was

dat wat ik al gevonden had

niet genoeg

zou zijn

voor wie ik was

dwalen door het niemandsland

dwalen door het niemandsland

waar ik mezelf

soms zomaar terugvind

in de uren van de spijt

die ik soms had

om niet uitgesproken woorden

die ik had moeten zeggen

voordat ik besefte

dat ik te lang

was doodgezwegen

voor de woorden die ik niet meer sprak

zweeg ik in stilte

omdat ik dacht

dat ik met jou

beter af was

losgelaten uit het verlangen

losgebroken

uit het verlangen

waarin staat

dat mijn vrijheid

belangrijker is dan

bij jou te zijn

vechten

tegen de tranen van het gemis

vertrek ik uit dat wat

al niet meer

is

knellende banden van het verleden

me ontworstelen

aan het keurslijf waarin

jij mij hebt gezet

waarin ik vocht met

alles wat ik niet wilde zijn

maar die ik voor jou was

breek ik me los

van de knellende banden

die mij omarmen

raak ik los van het

gevoel

waarin ik mezelf

niet meer herken

verleden vervaagd

het verleden vervaagd

met de uren van de dag

langzaam

ontstaat er iets

wat ik niet kan hervinden

wat ik niet zag

zie ik de spiegelingen

van het verleden

die daar nog altijd zullen zijn

gevangen

in de mist

van waar ik niet meer

wil zijn

stromen door de uren

stromen

door de uren van het loslaten

laten gaan van dat wat

niet meer is

wat niet meer kan bestaan

loslaten

van de momenten

waarin ik mezelf

verloren ben

kijk ik naar het verhelderende water

van de uren

die voorbij zijn gegaan

als een spiegel

van waar ik nu

blijk te staan

nooit meer verdwalen

nooit meer

mijn hart

laten verdwijnen

in de tijd van niets

niet meer zoeken

naar een stem

die me zegt

dat ik er nog mag zijn

verloren tijd

in de dromen van ooit

verdwenen in de tijd

dat mijn hart

de jouwe heeft

aangeraakt

daar waar de grens lag

daar waar ik mijn grens

heb getrokken

voor het gevoel

voor wat ik

voor jou wilde doen

hoeveel energie

ik wil steken

in de liefde die ik geven kan

bleek dat de gedachte

mooier was dan hoe het ging

ik verloor al

bij de eerste oogopslag

waarin mijn grenzen vervaagden

toen ik mezelf in jouw ogen tegenkwam

zachtjes vasthouden

heel zachtjes

vasthouden

de liefde die niet kan zijn

daar waar we samen

de tijd verloren

waarin jij en ik

dachten dat we

niet meer samen konden zijn

zachtjes omarmen

de liefde die er

toch nog steeds is

waardoor jij en ik

steeds weer weten

dat we elkaar niet

kunnen vergeten

geen weerstand te groot

geen weerstand

te groot

voor de liefde

die ik voor jou voel

ik breek door elke

barrière heen

om hoe dan ook

in jouw hart te geraken

zodat we weer samen

het gevecht aan gaan

tegen een ieder

die ons in de weg staat

omdat men onze liefde

niet volwaardig

vinden kan