pieterpad4a
de wrangheid van de leugen
onbesproken
verlangens
die ons samen binden
in de dagen van het zijn
kijken naar jouw liefde
die telkens weer
mijn hart vind
daar waar ik
soms zomaar denk
het is het niet
wat het is
het is een mooi gebouwde
leugen waarin de waarheid
nog geen uitgang vind
het water van de rust
stille wateren
die de rust
laten zijn
alsof er geen
drukte bestaat
kijken naar
daar waar ik nu
in het leven sta
raak ik het verstilde water aan
om het weer te laten
bewegen
om zo de stroom in mij
weer te laten
gaan waar hij moet gaan
vragende ogen
ogen die niets meer zeggen
de antwoorden
zijn al dood gezwegen
zijn niet meer te horen
in de stilte van de nacht
vragende ogen
die niets meer
durven vragen
omdat het antwoord
dat ze krijgen
niet het antwoord zal zijn
dat ze willen horen
omdat de pijn
dan alleen nog maar
erger zal zijn
vonken die overslaan
verlangende handen
die raken
waar er niets te raken valt
omdat de afstand
die er is
zo onoverbrugbaar is
dat we niet meer
weten hoe het is
om dicht bij elkaar te zijn
verloren staren
naar de verloren vonken
die hoe dan ook
nog steeds overslaan
loslaten om te blijven
het loslaten
van jou en mij
was het meest moeilijke
wat ik ook heb gedaan
waar ik toe gedwongen werd
in mijn gevoel van
welke strijd dan ook
loslaten om te beseffen
dat als ik vast zou blijven houden
aan dat wat er niet is
ik jou voor altijd verliezen zou
zodat ik niet meer bij je
blijven kan voor altijd
laten gaan
verborgen in haar eigen wereld
mijn tante die verdwaald in de mist
van het verleden
vraagt me steeds
of ze eindelijk mag gaan
of we haar los kunnen laten
zodat ze eindelijk
de rust kan vinden die
ze al zo lang zocht
ik pak haar hand zachtjes vast
zeg dat ze mag gaan
als ze dat wil
dan het goed is
als dat voor haar het beste is
als het zo moet zijn
het symbool
van het zijn
dat we verbonden blijven
voor altijd
verloor inmiddels
al zijn glans
door de dagen
waarin de tijd van ons
niet meer van ons was
dat we gingen zoeken
naar anderen om zo
niet samen te hoeven zijn
in de tijd van het
samen kunnen zijn
omdat ik niet kon afsluiten
terug komen
uit mijn verleden
de vergeten voetstappen
van de liefde
die mijn hart bewandelen
verloren raken
in de verdwenen gevoelens
van deze tijd
kijk ik jou vragend aan
of je van me wilt houden
voor altijd
vasthouden tegen beter weten in
niet willen
laten gaan
het loslaten
van het verlangen
van de tijd
loslaten
van wat je hoopte
dat ooit blijven zou
loslaten
zonder je af te vragen
waarom je het zo lang
vastgehouden hebt
naar het paradijs
het levenspad
vol met de dingen
die een leven
zo mooi en dierbaar maken
raken me soms zo diep
dat ik huil van ontroering
besef dat ik
niet meer alleen ben
dat ik aangekomen ben
bij het paradijs
van jouw liefde
waarin ik mezelf
herkennen kan
Hits: 49