pieterpad4d

als het verleden vervaagd

langzaam vervagen

de foto’s van vroegere dagen

waarin zoveel geluk was

de foto’s die zoveel zeiden

over wie waar was

verdwijnen met de tijd

als de laatste die ze kenden

is verdwenen naar

de eeuwigheid

dan sterft dat stukje verleden

dat nu alleen vervaagd

omdat niemand er nog van weet

wat er gaande was


draaien om de kern

draaien om de hete brij

waar ik mijn woorden moet vinden

om te zeggen dat ik het niet meer trek

zeggen dat het niet meer gaat

dat wat jij laat gebeuren

dat wat niet meer mag bestaan

draaien om de kern

waarin geen woorden staan geschreven

waarin jij en ik

niet meer

verder gaan


op eenzame hoogte

onze zoon

uit het land van de zon

zit eenzaam te wezen

op zijn top van eenzaamheid

zijn geliefde verliet hem

zonder dat hij het aan zag komen

hij verschuilt zich daar waar hij

niet meer is te zien

totdat wij als zijn vaders

onze armen openen

om hem te omarmen

in zijn eenzaamheid

breken eindelijk die tranen door

die zo bevrijdend kunnen zijn


rimpelingen van de tijd

de sporen van het verleden

staan beschreven in elke groef

van mijn gezicht

de tranen van het verlies

de rimpelingen van de lach

de stille momenten van de verstilling

staan daar beschreven

als een open boek naar het verleden

waarin elk spoor is verdient

door oprecht te geloven

in het leven dat

er elke dag weer is


water

zacht water

dat zachtjes

over mijn voeten gaat

die mijn gedachten

laten gaan

terwijl ik

wandel

op onbekende paden

van het leven

ontdek ik

dat het zachter wordende water

helend is in de tijd


verdwenen verleden

het verleden

waarin ik me schuldig maakte

aan het roken van menig sigaret

die mijn tijd dode van het ongelukkig zijn

zag ik terug

in dit simpele doosje

van lang verleden tijd

waar mee ik mijn dagen sleet

om zo de eenzaamheid

te bestrijden

alsof het er niet

meer toe deed


als het even niet zo is

als het even anders is

dan het zou moeten zijn

tussen jou en mij

als ik even niet er ben

als je graag wil dat ik er zou zijn

de gedachtespinsels in je

hoofd ontstaan

omdat je bang bent

dat ik naar een ander

ben toe gegaan

kan ik niets anders

dan zeggen dat het

me benauwen gaat

dat je niet op onze liefde

vertrouwen kan


mijn wereld verdween even

kijken naar de laatste momenten

van het leven

dat jou nog even   in zijn greep heeft

kijken naar jouw gesloten ogen

die niet meer zien dat ik er ben

zachte momenten waarin de

minuten langzaam hun tijd verdoen

hoor ik de laatste zucht

als een opluchting van dat het is gedaan

voel ik de wereld onder mijn voeten

verdwijnen

besef ik ineens

dat ik zonder jou

verder zal moeten gaan


de groen golf van het leven

ademen de zachte geuren

van het groene leven

zachtjes ervaren

van dat wat er niet meer is

wat er was

het groene groen

van het leven

dat mijn hart bewaakt

om zo met elkaar

samen te zijn


verdwenen huisje van geluk

begroeit met de liefde

van jou en mij

is ons huisje van geluk

ineens veel meer dan

alleen maar een huis

hij veranderde in

een thuis waarin ik

jou altijd vinden kan

omdat jij en ik

in dit afgelegen huisje

meer dan gelukkig zijn


symbool van onze liefde

onze liefde

die de ogen van de tijd

altijd voorbij laten gaan

waarin ik jou nog zie

zoals ik je zag

toen ik je voor het eerst zag

terwijl de rimpels van de tijd

zijn watermerk achterlaten

in je gezicht

in je lichaam

zie ik met de liefde van toen

nog steeds jou

als toen ik je voor het eerst zag


het gaan door de tijd van gaan

loslaten

van dat wat was

langzaam de overgang maken

naar daar waar je niet meer

bij mij mag zijn

verdrietige momenten

als je gaat

toch raak ik je dan even aan

in de tijd

als je net bent gegaan

door de tijd van gaan

om zo toch nog even bij je te zijn


de laatste traan van nu

niet toegeven

dat jij het mag zien

dat het me zo raakt

dat ik moet gaan

ik rust nog even

in de momenten van de tijd

waarin ik nog even

met jou kan zijn

mijn traan die vallen gaat

omdat ik weet

het is onze tijd

om afscheid te nemen

om elkaar weer

in vrijheid te laten gaan


rusten in de armen van mijn lief

mijn hoofd laten rusten

op de armen van mijn lief

om nog even dicht bij hem te zijn

voordat ik moet gaan

voordat ik het leven

moeten laten voor wat het is

nog even zijn adem voelen

zijn hartslag die het leven laat horen

nog even zijn warmte voelen

voordat ik moet gaan

loslaten van het leven

is zo moeilijk omdat ik jou

dan achterlaat voor altijd

 

Hits: 47