pieterpad5b

besmeurde roos van onze liefde

langzaam vallende tranen

van het grote onbegrip

de liefde die was

die niet meer is

kijken naar de tijd

dat het zo goed was

tussen jou en mij

totdat we elkaar verloren

door dat ene geheim

dat je niet deelde

totdat ineens

zichtbaar werd

dat ik voor jou niet

de enige bleek

te zijn


 

omdat het niet anders kan

omdat het niet anders kan

geen woorden te zeggen zijn

vertrek ik langzaam

naar die andere bloem

die mijn hart heeft

aangeraakt

laat ik het gaan

laat ik jou los

om met de liefde

van dit moment

in het leven

verder te gaan


omdat ook jij

omdat ook jij

omdat ook ik

soms zomaar

even eenzaam zijn

zomaar even

geen woorden

hebben voor dat gevoel

van bij elkaar zijn

kijken we elkaar

even aan

door de ring van geluk

omdat we samen

verdwijnen

in de tijd


verdwenen met de zon

het groen

is verdwenen in de dag

alleen nog donkere wolken

raken mijn gevoelens aan

de tranen die ik laat stromen

blijven gaan

totdat ik besef dat

zolang ik de liefde voor jou

water blijf geven

zul je altijd

het groen weer in

mijn hart

laten ontstaan


even een groet

als ik dwaal

op het levenspad van mijn leven

kom ik ze soms ineens tegen

die even mij zien

mij komen begroeten

lees ik soms

in hun ogen

de woorden die ik

zag in de katten die

ooit bij mij waren

lees ik de stralende liefde

die ze altijd gaven

omdat ze hadden gekozen

voor mij

waar ze zich veilig waanden


 

als je komt

uitkijken naar jou

die komen zal

de belofte

geschreven in jouw ogen

in de woorden die je zegt

langzaam kom je steeds

dichterbij

langzaam

raak je meer en meer

verstrikt in mijn hart

die hunkert naar jouw liefde

die je me altijd

al ongemerkt

gaf


even schuilen

even schuilen

voor de dagen van gisteren

de tranen van vandaag

even schuilen

in de luwte van de avondzon

om even niet te hoeven voelen

even niet te hoeven huilen

in de dagen die nog komen

verloren liefde voor een leven

die nu ineens niet meer

bij mij komen kan


zo stil als de stilte

niets meer te zeggen

staren naar de

dichte deur

die niet meer open zal gaan

ik liet jou gaan

ondanks dat mijn hart

jouw naam riep

om te blijven voor altijd

zo stil als de stilte

die nu over mij heen daalt

omdat ik jou nog

elke dag mis


verbonden voor altijd

al zou ik

duizenden woorden geven

aan dit gevoel

van eeuwig gemis

raak ik dit gevoel

niet kwijt

dat altijd in mijn zit

raak ik telkens weer

verbonden

over afstand en tijd

met jou

omdat ik nog steeds hoop

dat jij weer bij mij

zijn wil


niets meer horen niets meer zien

niets meer zien

mijn ogen gesloten

voor wat er aan de hand is

niets meer horen

omdat ik het niet meer

kan verdragen

de leugens die je telkens

weer verteld

ik laat het maar gebeuren

jouw  mond zwijgt

om niet te hoeven zeggen

dat het je spijt

Hits: 39