pieterpad6a

dwalen als twee schaduwen in de tijd

dwalen

door de tijd

als een schim die altijd bij mij is

losgelaten tijd

omdat jij niet meer

op deze wereld mocht zijn

loop ik te dwalen

door de resterende tijd

met jou als een schaduw

om me heen

zodat ik

waar ik ook ga

nooit alleen zal zijn

vertrokken met alles

vluchten

omdat de liefde niet meer

was wat het had moeten zijn

inpakken van al mijn spullen

zodat ik zonder jou

verder kon gaan

kijk ik om naar het verleden

zie ik jou nog steeds

verbijsterd staan te kijken

omdat je dacht

dat ik nooit weg zou gaan

omdat ik zonder jou niet kon bestaan

streling van het licht

terwijl ik sta

te staren

naar het luchtledige

in mijn gevoel

raakt ineens

het licht mij aan

streelt langzaam

over mijn huid

alsof jij weer

even heel even

bij mij bent

de wereld draaide zich om

ogen die raken

harten die slaan

zonder te rusten

als een orkaan

in een tornado

ineens ben jij daar

zit je in mijn hart

laat je mijn hele wereld

draaien om zijn as

om mij veilig op te vangen

gespiegelde verleden

de verhalen

van het verleden

die in mijn hoofd

hun eigen verhaal vertellen

die afgestoft

ergens ineens

zomaar rusten

op de plek waar ze

horen te bestaan

zie ik spiegels in mijn ogen

die de woorden schrijven

van het leven die

in mijn gezicht zijn ontstaan

als hij spreek

woorden

als een spinnenweb zo teer

die als breekbaar glas

in flinterdunne stukjes

mijn hart aanraken

met de melodie

van het verstilde geluid

zijn de stille gedachten

die ik hoor

in het moment van ontwaken

uit de mist

doordat jij de woorden sprak

die mijn hart

begreep

afkoelen

stil liggen

in de momenten van angst

waarin ik ervaar

wat het is als het moment

daar zal zijn

waar ik niet meer weet

wat ik moet doen

hoe het zal gaan

beseffen dat de laatste uren

van jou en mij

voorbij gaan

laat ik me drijven

in het koude water van het gemis

waar ik jouw warmte

nergens meer vind

verborgen geheimen

onuitgesproken woorden

verhalen die niet verteld worden

omdat het geheimen zullen zijn

die niemand weten mag

niet wetende

dat dat wat verborgen

moet blijven

vaak het waardevolste

blijkt te zijn

om echt  jezelf bij iemand

te kunnen zijn

ze zeggen dat een engel ons vergeten is

kijken naar de woede

die ontstaat

die de liefde tussen

twee mannen niet laat bestaan

hoor ik ergens in de verte

het geweten spreken

dat een engel ons is vergeten

om aan ze te vertellen

dat ook wij

het recht op liefde

op een bestaan hebben

zonder de ketens

die men ons

oplegt

ik wou dat ik je weer kon omarmen

ik mis dat moment

dat ik je nog omarmen kon

dat ik je nog even dicht tegen mij

aan kon voelen

ik mis dat moment

waarbij ik echt bij jou kon zijn

waarin ik in jouw armen

me veilig voelde

mijn hoofd op jouw borst

die ritmisch zijn liefde

liet horen in elke slag

ik wou dat ik je weer kon omarmen

dat je nog bij mij was

ik mis jou in mij

ik mis je

zegt niet genoeg

nu je weg bent voor altijd

nu de tijd niet de wonden heelt

die er altijd zullen zijn

ik mis jou in mij

omdat ik nu

de leegte voel

die jij door jouw dood

achterliet in mij