pieterpad6h

bedekt met het verleden

het leven drukte zwaar

het was niet wat hij had verwacht

dat door de keuzes die hij maakte

ineens zomaar terecht kwam

in een leven dat  hij niet wilde

hij vocht zich vrij uit het verleden

om te ontdekken

dat hij door weer dezelfde keuzes

te maken

in zijn leven van het verleden

terecht gekomen was

gevangen in de keuzes uit het verleden

gevangen

in de keuzes uit het verleden

maak ik nu keuzes

die anders blijken te zijn

dan ze waren

de keuzes die ik nam

waren voor mij

begrijpelijk achteraf

die er toen voor zorgden

dat ik niet mezelf

was

dat is wat rest

zoveel gesproken woorden

die niet meer gezegd kunnen worden

omdat de taal de lading niet meer dekt

te vaak gehoord

ik hou van jou

jij bent alles voor mij

waarvan de betekenis

als sneeuw voor de zon verdween

omdat iemand anders

ineens de liefste voor hem was

ik fluister ik mag je graag

als het ruisen van de wind

door de bladeren van de bomen

zeg ik zachtjes tegen jou

terwijl je slaap

dat ik je graag mag

dat ik van je hou

is nog te ver weg voor mij

dat is een zin

dat ik nog nooit

echt vanuit mijn

hart  tegen iemand

heb gezegd

de wind laat het los

niets vragen

niets zeggen

niets voelen

niets denken

er zijn

in hoe het is

aanraken

van verloren verlangens

die niet beantwoord worden

in de tijd

de wind laat het los

laat het gaan

zodat het leven

anders zijn zin krijgt

in al zijn pracht

helemaal alleen

was hij zich aan het opdoffen

voor de dans van de singels

hij was er klaar voor

totdat hij ontdekte

dat het daar niet

is wat hij zocht

de vrijheid van het alleen zijn

was veel beter

dan voor eeuwig met elkaar

verbonden te zijn

als sloten geen sleutel hebben

gebroken harten

die niet meer kunnen breken

omdat ze niet te lijmen zijn

blijven ze gesloten

totdat het gelijmd is

door de tijd

laten ze niemand binnen

omdat de sleutels

van het helen

zijn verdwenen

met die gene

die ze braken

voor altijd

toch is het er

hoge muren

beschermd met stalen pinnen

om te voorkomen

dat je binnenkomt

in het veilige huis

totdat ineens

het licht

de zaadjes van de vrijheid raken

blijkt ineens

er zoveel groen te zijn

dat het er ineens is

alsof het altijd

al is geweest

het lege nest is weer bewoond

nadat de jongste het huis had verlaten

zaten ze samen soms urenlang

zwijgend naar de tijd te kijken

die maar langzaam voortkroop

in de tijd

die steeds meer van hun levenslucht

afnam totdat ze beiden

zijn gegaan

de jongste kwam terug

om het oude nest

opnieuw te bewonen

om zo toch nog een tijdje

thuis te zijn in het huis

van zijn thuis

het licht raakt zijn ziel

hij was verscholen

in de bossen

van de tijd

totdat ik hem zag hangen

met zijn hoofd nederig gebogen

voor het lijden van altijd

ineens was er zoveel licht

dat er een stralenkrans ontstond

om mijn hart

waardoor het licht mijn ziel raakte

ik ineens totaal verward was