pieterpad6o

nou hij doet niet zo goed zijn best

nu we stil staan

bij het beeld die we overal zien staan

lezen we de tekst die er staat

kijken eens goed

naar de struiken om hem heen

zien de dorheid van de planten

zeggen dan

ik weet niet wat men heeft gedaan

maar hij doet duidelijk niet

erg zijn best

om het groen te laten zijn

al die voetstappen

al die voetstappen

die zijn gezet

sinds het begin

van het leven

om uiteindelijk

te verdwijnen

in de tijdloosheid van de tijd

zodat het alleen nog maar

herinneringen zijn

het zicht op de wereld

wijde blikveld

kijken naar de wereld

achter een niet beslagen raam

kijken naar de uren

die langzaam

voorbij gaan

niets te zeggen

niets te doen

staren over de wijde vlakte

van de wereld

om er in op te gaan

klein monument voor de vriendschap

vele kilometers lang

gelopen met altijd

twee steentjes bij mij

als symbool voor de vriendschap

die er is

voor de verbondenheid van altijd

samen begonnen met het pad

tussen door soms samen gelopen

zo ook het eind

het kleine monument voor de vriendschap

staat nu hier voor altijd

het kusje van  de zon

vele stappen

en blaren verder

dan rusten na de tocht der tochten

op een stille plek

de voetjes bij elkaar

die elkaar bijna raken

de zon die dan net even

nog onze voeten raakt

alsof hij onze vriendschap

even extra warmte wil geven

omdat het zo veilig

voelt als wij samen zijn

onbereikbaar ver weg

niet meer aan te raken

de tijd die alles doorbroken heeft

geen woorden die nog kunnen worden gezegd

niets meer aanraken

alleen maar luchtledige lucht

geen moment meer

dat de deur open gaat

dat je daar ineens zal staan

onbereikbaar ver weg

omdat de tijd

ook de goede mensen

bij zich haalt

 mijn pad gaat zoals hij gaat

ik dwaal

door de tijd met mijn eigen gedachten

op mijn eigen benen

verdwaal ik soms zomaar

naar nergens heen

altijd kom ik weer daar

waar ik moet zijn

omdat mijn pad gaat

zoal hij gaat

zoals hij

altijd zal blijven gaan