quis1
mijn vleugels gespreid
wiegen op de zachte adem
van het leven
rustig kijken
naar het golvend ritme
van deze tijd
langzaam drijven
op de gedachten van morgen
wetende dat mijn vleugels
mij kunnen dragen
mij zullen brengen
naar waar ik moet zijn
scheppen van water
het dragen van water naar de zee
is mijn zo bekend
dat ik me soms afvraag
of dat wel echt werkt
daarom ben ik er mee gestopt
om te dragen
ik ben het water gaan scheppen
om het zo in beweging te brengen
zodat ik weet
dat mijn leven
niet nog langer stil blijft staan
in zijn eigen wereld
verzonken in zijn eigen wereld
die niet te doorgronden is
kijk ik naar hem
waarin ik zie
dat hij zichzelf verloren is
zijn gedachten
worden bepaald door dat ene
dat wat hij zich steeds weer afvraagt
of hij wel in deze wereld
is op zijn plaats
( foto niet zelf gemaakt, mocht hem gebruiken)
verzwegen verhalen in zijn ogen
in zijn ogen
staan de verhalen geschreven
van wat hij allemaal zag
in zijn leven waaruit hij verdreven is
zijn angstige momenten
kan ik nog elke dag lezen
de tranen van verloren geluk
de glinstering van de hoop
dat hij de oorlog
die nu nog in hem zit zal overwinnen
dat hij weer even kan zijn als
zijn verloren
innerlijke kind
speelbal van het leven
rondkijken in de speeltuin
van het leven
de mogelijkheden
de uitdagingen
zien
spelen met de speelbal
van het leven
omdat ik ontdek
dat ik meer dan verliefd
op hem ben
bruisend water van verlangen
bruisend verlangen van het water
kijken naar dat wat er is
voelen wat ik voelen moet
merken dat ik het tegen hou
maar dat het verlangen
gaat winnen van
het gevecht van
het niet willen
me openstellen
voor het verlangen
het bruisende water
van voor altijd
bij jou te zijn
door het oog van de naald
staren in het licht
naar daar waar niets meer
lijkt te zijn
aanraken van verlangen
waarin de zon niet meer schijnt
loslaten van bij jou te willen zijn
door het oog van de naald gekropen
omdat bleek dat
jij niet de ware prins
maar een wolf in schaapskleren
was
nu de zon even gaat slapen
langzaam gaat de zon naar bed
sluit de dag af met een
rode gloed
met de belofte
dat hij de volgende dag
weer terug komen zal
nu kan ik rustig gaan slapen
omdat ik weet dat de maan
elke nacht
over mijn waakt
( n.a.v een schilderij van een leerling
Nina)
nu zij samen zijn
staan bij het graf
waar mijn ouders liggen
samen weer bij elkaar
samen slapen na
jaren zonder elkaar
terwijl ik sta te kijken
beginnen mijn ogen te tranen
omdat nu zij weer samen zijn
de leegte in mij
niet te vullen is
omdat ik haar
zo mis
( voor Susan, bij het graf van haar ouders)
is daar het licht
vechten uit het dal
van verlies
van angst
kijken naar de stille momenten
van de stilte van de tijd
raak ik som zomaar even
het licht aan
om weer te beseffen
dat ik altijd zelf kan beslissen
of ik in het donker
zal blijven staan
of naar het licht
zal gaan
Hits: 51