quis2
maak hij je gelukkig
staren naar jou
die niet meer een ons met mij is
kijken in jou ogen
waar het verlangen van wat was
nog steeds geschreven staat
waarin de vraag geschreven is
of het ooit tussen ons weer
goed zal gaan
vraag ik je alleen maar
of hij je gelukkig maakt
zoals ik het bij jou deed
voordat ik besefte dat ik
met jou niet verder
door het leven kon gaan
eenzaam dobberen op de zee van eenzaamheid
eenzaam staren
naar de zee die zijn eigen
golven maakt
die langzaam komen en gaan
kijk ik terug
op de dagen van mijn jeugd
vraag ik soms zomaar
waar jij zo lang bleef
voor datje in mijn leven kwam
raak ik stil in gedachten
weer even jouw adem aan
omdat ik jou moest meegeven
aan de zee
die altijd komt en weer zal gaan
verzonken in de gedachten van gisteren
mijn zoon
uit het land van de zon
die zijn puberteit doorstaat
ruzie om zijn onbegrip
het niet weten wat goed is
hoe hij het moet doen
alles probeert om
te zijn zoal hij denkt dat wij willen dat hij is
kijk ik soms met verbazing aan
zeg dan alleen maar
je weet toch
je bent goed zoals je bent
omdat jij
jij bent
voetstappen naar het verleden
langzaam afdalen
naar de wereld van mijn verleden
stiekem kijken naar daar
waar ik niet meer wil zijn
waar ik wil kijken
waarom het gaat zoals het ging
kijken naar mijn achtergelaten
voetstappen
mijn gangen die ik ging
waarin mijn gedrag
niet altijd het beste
was wat ik deed
waar ik ik mezelf zie
met al mijn onbegrepen verdriet
nu ik je verloren ben
nu de dagen
alleen nog maar nachten zijn
nu de zon mijn hart
niet meer raken kan
ik niet eens meer durf te vragen
om de rust in de nacht
waarin alleen maar tranen zijn
de eindeloze vragen
waarop geen antwoorden meer zijn
kijkend naar jouw foto van toen je
net bij ons kwam
wist ik nog niet
dat jij op een dag
nooit meer thuis komen zal
het diepe rood van de liefde
diepe dromen
van de dag van deze dag
denken aan de tijd
waarin jij en ik
nog een wij waren
verdreven uit ons
paradijs
omdat andere machten
ons niet goed gezind waren
staar ik soms in de momenten
die mij doen herinneren aan ons samen zijn
waarin we dachten dat de tijd voor altijd
nog voor altijd zo zou zijn
w
aar ben je nu
mijn leven gaan gewoon
zijn weg die hij moet gaan
de berusting in de tijd
dat dingen zijn gegaan
zoals ze zijn gegaan
geeft naast voldoening
ook een stuk rust in de tijd
waarin ik me soms even afvraag
waarom jij het was
die weg moest gaan
waar je nu bent
nu ik af en toe nog
zo verlang
naar jouw stem
als er obstakels zijn
op mijn pad naar het geluk
waar ik dat ook vinden mag
waar het zal zijn
dat maakt de weg
die ik bega
alleen maar mooier
beter en spannender
als er onderweg
obstakels zijn
waar ik overheen
moet zien te komen
het geeft mij dan
de rust met de wetenschap
dat het leven
de moeite waar is
kijken vanuit de hoogte
zweven in het oneindige
kijken naar de dromen
die daar bleven hangen
omdat ze niet
werden opgehaald
meedeinen met het gevoel
van het duurt maar even
zonder dat je merkt
dat je er nog kan zijn
kijken vanuit een oneindige hoogte
land ik langzaam
weer op de aarde
waar de werkelijkheid me weer omarmt
als iedereen samen is
vanuit een verplicht
solo leven
waarin geen tijd is voor
echt menselijk huid contact
kijk ik naar de natuur
die elkaar vinden
die zonder schroom
laten zien hoe ze de liefde bedrijven
omdat hun het niet treft
kijk ik soms met vertedering
naar de dag die komen zal
waarop ik ook weer
in jouw armen
liggen mag
Hits: 46