quis2

maak hij je gelukkig

staren naar jou

die niet meer een ons met mij is

kijken in jou ogen

waar het verlangen van wat was

nog steeds geschreven staat

waarin de vraag geschreven is

of het ooit tussen ons weer

goed zal gaan

vraag ik je alleen maar

of hij je gelukkig maakt

zoals ik het bij jou deed

voordat ik besefte dat ik

met jou niet verder

door het leven kon gaan


eenzaam dobberen op de zee van eenzaamheid

eenzaam staren

naar de zee die zijn eigen

golven maakt

die langzaam komen en gaan

kijk ik terug

op de dagen van mijn jeugd

vraag ik soms zomaar

waar jij zo lang bleef

voor datje in mijn leven kwam

raak ik stil in gedachten

weer even jouw adem aan

omdat ik jou moest meegeven

aan de zee

die altijd komt en weer zal gaan


verzonken in de gedachten van gisteren

mijn zoon

uit het land van de zon

die zijn puberteit doorstaat

ruzie om zijn onbegrip

het niet weten wat goed is

hoe hij het moet doen

alles probeert om

te zijn zoal hij denkt dat wij willen dat hij is

kijk ik soms met verbazing aan

zeg dan alleen maar

je weet toch

je bent goed zoals je bent

omdat jij

 jij bent


voetstappen naar het verleden

langzaam afdalen

naar de wereld van mijn verleden

stiekem kijken naar daar

waar ik niet meer wil zijn

waar ik wil kijken

waarom het gaat zoals het ging

kijken naar mijn achtergelaten

voetstappen

mijn gangen die ik ging

waarin mijn gedrag

niet altijd het beste

was wat ik deed

waar ik ik mezelf zie

met al mijn onbegrepen verdriet


nu ik je verloren ben

nu de dagen

alleen nog maar nachten zijn

nu de zon mijn hart

niet meer raken kan

ik niet eens meer durf te vragen

om de rust in de nacht

waarin alleen maar tranen zijn

de eindeloze vragen

waarop geen antwoorden meer zijn

kijkend naar jouw foto van toen je

net bij ons kwam

wist ik nog niet

dat jij op een dag

nooit meer thuis komen zal


het diepe rood van de liefde

diepe dromen

van de dag van deze dag

denken aan de tijd

waarin jij en ik

nog een wij waren

verdreven uit ons

paradijs

omdat andere machten

ons niet goed gezind waren

staar ik soms in de momenten

die mij doen herinneren aan ons samen zijn

waarin  we dachten dat de tijd voor altijd

nog voor altijd  zo zou zijn


waar ben je nu

mijn leven gaan gewoon

zijn weg die hij moet gaan

de berusting in de tijd

dat dingen zijn gegaan

zoals ze zijn gegaan

geeft naast voldoening

ook een stuk rust in de tijd

waarin ik me soms even afvraag

waarom jij het was

die weg moest gaan

waar je nu bent

nu ik af en toe nog

zo verlang

naar jouw stem


als er obstakels zijn

op mijn pad naar het geluk

waar ik dat ook vinden mag

waar het zal zijn

dat maakt de weg

die ik bega

alleen maar mooier

beter en spannender

als er onderweg

obstakels zijn

waar ik overheen

moet zien te komen

het geeft mij dan

de rust met de wetenschap

dat het leven

de moeite waar is


kijken vanuit de hoogte

zweven in het oneindige

kijken naar de dromen

die daar bleven hangen

omdat ze niet

werden opgehaald

meedeinen met het gevoel

van het duurt maar even

zonder dat je merkt

dat je er nog kan zijn

kijken vanuit een oneindige hoogte

land ik langzaam

weer op de aarde

waar de werkelijkheid me weer omarmt


als iedereen samen is

vanuit een verplicht

solo leven

waarin geen tijd is voor

echt menselijk huid contact

kijk ik naar de natuur

die elkaar vinden

die zonder schroom

laten zien hoe ze de liefde bedrijven

omdat hun het niet treft

kijk ik soms met vertedering

naar de dag die komen zal

waarop ik ook weer

in jouw armen

liggen mag

Hits: 37