quis3
vage beelden van het verleden
vage beelden
van het verleden
die geprojecteerd staan
op de muren van mijn hart
die soms de werkelijkheid
mooier kleuren
dan het werkelijk was
soms staren
in de verte
waarin ik mezelf afvraag
waarom ik
soms nog zo naar
jou terug verlang
openbreken van beslagen ramen
beslagen ramen
die mij het zicht
op de toekomst belemmeren
waar ik steeds naar kijk
als ik me afvraag
hoe het verder tussen jou en mij
moet gaan
heb ik opgebroken
met mijn hart
om zo te zien dat
jij en ik
samen nog altijd
goed kan gaan
weerspiegeling van mijn tranen
laatste woorden
van het afscheid
beiden besloten
om elk ons eigen weg weer te gaan
dankbaar voor dat we
in elkaars leven waren
blij dat we elkaar kunnen loslaten
om elk weer zijn eigen weg
te gaan
weerspiegeling van mijn tranen
op het bankje waar we zaten
omdat elk afscheid
me weer herinnerd
aan hoe nietig
we eigenlijk zijn
tranen van de herfst
stil vallen ze
de tranen van de herfst
waarmee ze zeggen
dat het jaar bijna
voorbij is gegaan
waarin de vreugde
wegbleef van verlangen
waar de behoefte bleef
van jou in mijn armen te vanen
stil de tranen van de herfst
laten gaan
om zo de vrieskou
van de winter te omarmen
die nu voor de deur staat
schuilen voor de regen
verscholen tussen de mensen
staat hij daar mooi te zijn
te stralen
omdat hij de mooiste plek vond
waar je maar kan zijn
beschermd door een afdakje van liefde
is hij veilig voor de regen
de sneeuw
de storm
dat wat zoal in een mensenleven komen kan
hij kijkt naar de wereld
met de wetenschap
dat de liefde van zijn ouders
hem altijd beschermen zal
het loslaten van het verleden
langzaam blaadje voor blaadje
loslaten van een gevoel
van een gedachte
langzaam laten gaan
dat wat ooit was
langzaam met rust en kalmte
de tranen van het verleden
op de aarde leggen
om water te zijn
voor de nieuwe dingen
die dan ontstaan
om zo los van het verleden
het leven in te gaan
omdat ik iemand nodig had
bij het wijde water
van het leven
zie ik de restanten
van mijn verleden liggen
daar waar ik alles op deed
keek ik naar dat wat komen zou
wat er zou zijn
het leven dat uitgestrekt voor mij lag
zag ik de wolken
die soms zouden zijn
droomde ik van die iemand
die ooit altijd bij mij zou zijn
om te ontdekken
dat die iemand die ik nodig had
ikzelf bleek te zijn
als de kersen huilen
langzaam gaat de dag
over in de nacht
de winter
in de laatste windernacht
langzaam afscheid nemen
van de laatste dagen
van de zon
van jouw liefde die je gaf
je laten gaan
naar daar waar ik niet bij je zijn kan
de tijd heeft zijn vruchten gegeven
die jij en ik
in volle overgave
hebben genoten
Hits: 41