rozen2
het parfum van de rozen
het parfum van de rozen
is verdwenen
de rozen die
zo geurden in mei
de geur van
onverwachts romantiek
is over
jij bent nu
niet meer bij mij
stijgen naar de top
langzaam maar zeker
zoals het
altijd met me gaat
eerst niet te zien
ineens
ben ik in beeld
ik lijk
op een roos in
de winter
in de lente het eerste groen
in de zomer in
volle bloei
een roos die brak
het kind in mij
teer
als een roos
rood en vurig
van verlangen
hopen op
het onbevangener
van wat er is
het kind in mij
de roos die
er eens was
is gebroken
omdat
ik kennelijk
in de volwassen wereld
niet meer
als een
kind
leven mag
vorm gegeven
het kind in mij
vorm gegeven
als een vlinder
als een roos
als een
te vroeg gestorven
ster
al die dingen
waren de
vormen
voor het
kinderleven
dat ik
mis
ik pluk ze voor jou
ik pluk ze voor jou
alleen voor jou
het is alles
waar blijf je nou
sta ik hier
met een bos
vol met rozen
mijn handen
erg vol
en jij bent er niet
wat doe ik nou
je stem als rozen
ik heb er niet voor gekozen
om te luisteren
naar jouw stem met rozen
ik heb het niet gevraagd
om jouw stem
te horen als rozen
waarschijnlijk
had ik het
echt wel gehoord
als ik beter had
gekeken
met een zuiver gehoor
dan had ik
waarschijnlijk vernomen
dat door je
stem een rozenhaag
stond vol
met dorens
het geluk heeft me omarmt
mijn rozen
was niet altijd
over rozen
het was niet
altijd dikke pret
toch
regelmatig geraakt
het geluk
dat me heeft
omarmt
me niet alleen
liet gaan
het is mijn leven
die ik
telkens weer
aan zal gaan
de roos die je kocht
de roos die je kocht
was een roos
die je niet
eens zelf
hebt uitgezocht
de roos is
als het
benzinepomp
boeket
niet gemeend
maar even
gedacht
als ik maar
iets mee neem
vlinders en/of rozen
zijn het vlinders
en/of rozen
wat er is
of zijn het
vage dingen
die me zeggen
dat ik
je vreselijk
vergis
achter de rozen
achter de rozen
achter de maan
zal niets
meer tussen
ons kunnen
bestaan
dus laten we
eerlijk wezen
laten we
ieder onze
eigen weg gaan
duik in me
duik in me
als in een modderpoel
dan gaan we zwemmen
naar de bodem toe
om de steentjes
te vinden
om het roosje weer te planten
in jouw onderwater wereld
voor ons samen
op blote voeten
op blote voeten
loop ik
zachtjes heen en weer
zachtjes loop ik
te sluipen
zonder dat mijn
voeten zich
vastplakken
ik wil niets verstoren
ik maak geen geluid
voorzichtig pak ik in
alles wat van mij is
leg een roos
op je kussen
kus in de ruimte je
mond
vertrek
in de morgen
die vandaag komt
ik lees de woorden
ik herlees de
woorden die je schreef
over roosjes
en engeltjes op je schouder
dat je me vreselijk mist
nu zie ik plotseling
overal jouw
nicknaam staan
terwijl ik zat gevangen
in een plaats verderop
jij was al aan het flirten
smoorde onze
liefde in de knop
toch opgekomen
de zaden die ik
in de aarde
heb gegooid
willekeurig
uitgezaaid
zomaar ergens neergelegd
zijn niet uit gekomen
een jaar lang
alleen zwarte aarde
dit jaar
geen nieuwe zaad gezet
het werkt kennelijk niet
en opeens
staat daar een roos
zomaar
uit het niets
heb er al vele gehad
diverse sterren beelden
het water heeft me
geblust
het vuur heeft me
verwarmt
de lucht heeft me
opgebrand
de aarde heeft me begraven
nu kan ik kiezen
alle elementen doorstaan
het vuur is mijn symbool
om iets te bouwen
zo heb ik het tenminste
nooit meer koud
de kussens die nat zijn
de kussens
die nat zijn
ze deppen
mijn tranen niet
de rozen
zijn verdwenen
ze zijn
weg gegaan
er is alleen
maar een natte
kussen
ontstaan
misschien de dag
misschien de dag
de dag van jou
de rozen
die je bracht
zijn uitgebloeid
je hebt me
niet gekoesterd
je hebt me
gesnoeid
zou het kunnen zijn
zou het kunnen zijn
dat we samen
op weg zijn
naar een
gezamenlijk begin
dat we via
de dorens
de rozen vinden
of is het gewoon
samen zijn
niet meer raken
maar gewoon
samen
als vrienden verder gaan
niets tussen ons in
ach rozen…
ach bloemen…
ach sterren….
en ach de zon..
wat maakt
het allemaal uit,
als ik weet
dat er
tussen ons
nooit iets
in stond
tussen ons
in kan staan.
jij bent er
dat is genoeg..
laat de rest maar gaan
misschien de roos uitroeien
misschien de roos uitroeien
het symbool
van alle liefde
ik vind het
een waardeloze droom
de roos
is niet meer
wat het was
ik haat het
omdat ze
steeds
de verkeerde
persoon
de roos gaf
in de rozen
in de rozen
ben ik gezet
meer dan
1000 rozen
liggen op mijn bed
allemaal
als eerbetoon
het is goed
en romantisch bedoelt
maar de doorns
had je moeten
verwijderen
het doet
tijdens het
liefdesspel
te veel pijn
je laat niets horen
je laat niets horen
niets laat jij ontstaan
vlinders vermoord
rozen gesnoeid
woorden niet gesproken
niemand en niets
gehoord
alles verdwenen
niets is er meer
je laat niets horen
jij bent
verdwenen
de stilte is
benauwend
de stilte is
er niet
ik zeg het met de rozen
ik gaf je rode rozen
toen we elkaar
voor het eerst
echt zagen
toen ik je
beter leerde kennen
gaf ik je
witte rozen
omdat ik
besloot
je nooit
meer
te willen zien
rozenblaadjes in het gras
fel gekleurde blaadjes
helemaal
volop zon
rozenblaadjes
in het gras
zowaar
dat er
ineens
een liefde begon
uitgebloeide rozen
de mooiste bloem
ooit voor
jou geplukt
gedroogd
neer gezet
in een vaas
herinnering
aan jou
herinnering aan ons
de mooiste bloem
staat er altijd
als symbool
van jou en mij
zomaar ineens zie je de zon
op een dag
zomaar
zonder dat
je het verwacht
je het niet
aan ziet komen
komt er ineens
een rode roos
zomaar
voor jou aan
geen afzender
niets zal er
op staan
jij zult dan weten
van wie deze roos is
wie hem jou
heeft gestuurd
de roos die jou nooit heeft bereikt
de roos die jou
nooit heeft bereikt
de roos die ik
geurend
achterlaat
de roos die
verscholen in
het onbekende
nog steeds
zijn geur
van mijn liefde
voor jou
achter laat
muziek als rozen
zachtjes laat je het komen
de stemmenpracht
langzaam streel
je mijn haren
met de klanken
van de muziek
voorzichtig laat
je mijn hart ontwaken
zachtjes zijn het
de rozen
die jij me geeft
door jouw muziek
schuimende rozen
het beeld
dat ik tussen
energie vretende mensen
en mij inzet
is een afdruk
van de witte rozen
in het afwas sop
de witte schuim
die alles dood liet gaan
schuimende rozen
zet ik tussen mensen
die zijn zoals jij
rozen tussen ons in
de rozen
tussen ons in
die ons
bedwelmen
met hun zoete geur
de rozen
tussen ons in
die ons
in hun kleur
van liefde
laten staan
de rozen
tussen ons in
laten ons
voor altijd
samen gaan
zachtjes trek ik de blaadjes er uit
zachtjes
de rozenblaadjes
die nog teder
vastzitten
aan de
liefdesbloem
langzaam
verwijderen
langzaam
laten gaan
zachtjes trek
ik ze eruit
deze liefde
moet
voorgoed
overgaan
elke roos die ik je geef
elke roos die ik je geef
is een roos
vol liefde
die ik je
alleen maar
geven kan
omdat ik
je wil
laten weten
dat ik
naar je verlang
als de rozen verwelkt zijn
als de rozen
begin te bloeien
dan ineens
ben jij er
zomaar ineens
zie ik je
weer staan
Ineens
ben jij er
om bij mij
voor altijd
te staan
als de rozen
verwelkt zijn
ben jij er
nog steeds
gewoon
omdat jij
bij mij
wilde zijn
ik breng je alleen maar pijn
ik breng je geen rozen
om de liefde
aan je te
laten zien
ik geef je veel
maar niet dat
wat je het
meeste verdient
ik geef je
veel pijn
omdat ik
van je houden wil
maar het niet gaat
omdat ik steeds
verder wil
ik mis je en vergeet je niet
ik mis je
en vergeet je niet
de indruk
die je onvermoeid
achterlaat
de stappen
die we samen
hebben gezet
op het pad
dat de rozen
nog niet eens
kent
het lopen
door de werelden
van ongerept geluk
ik mis je
en vergeet je niet
dat gaat
niet stuk
ogen zo blauw
ogen blauw
zo blauw
als blauwe zijde
kijken me aan
met rode rozen
er tegen aan.
de kleuren van
de regenboog
die er omheen staan
hoe mooi blauwe
ogen soms
ook kijken
die blauwe oog
had niemand
je mogen slaan
als ik door de doorns ga
je haag van rozen
met doorns overal
ben ik aan het
doorbreken
ik probeer je
te vinden
in dat
rozendal
terwijl
ik daarmee
bezig ben
ben jij al gevlucht
jij bent het
die steeds
uit het raam
aan de achterkant
springt
niet betreden
de rozentuin
in mijn hart
omgeven met
een gracht
met bommen
die verbonden zijn
met prikkeldraad
met kanonnen
zou ik niet
betreden
ik ben veel
te bang
dat je me dan
raakt
als mijn hart een roos is
als mijn hart een roos is
als de blaadjes
ineens niet
meer zijn zoals ze zijn
als mijn hart een roos is
dan ben ik het
die het uitgroeien van de roos
tegen houden kan
maar gewoon
niet meer wil
omdat ik
te bang voor
de liefde ben
rozen stuur ik jou
rozen stuur ik jou
die me in mijn hart raakt
rozen van liefde
die gewoon
niets anders
ontstaan laat
rozen van gevoel
van liefde
dat er is
ik stuur je mijn liefde
zodat je
mij eindelijk
eens echt ziet
ik belde je
al stuurde ik
je 1000 brieven
recht van uit mijn hart
al stuurde ik
je 1000 rozen
dan nog was het
steeds niet raak
nu ik je belde
hoorde je
weer mijn stem
ineens ging het samen
was ik het
die jij als
de liefste herkent
onverwachtse brieven
onverwachtse brieven
die je me schreef
waarin je
me vertelde
dat ik lief ben
ergens geraakt
een kleine
roos die
nog in de bodem zit
verborgen onder het zand
de woorden
die je me
nu nog steeds
toezend
langzaam komt de roos tot groei
de bol
die zijn verdorde
wortels
nog in de grond zet
die nog steeds
niet weet
hoe hij
eigenlijk bloeien moet
de bol die zijn
groeilust heeft
verloren
die even niet
weet hoe te geuren
komt langzaam
weer tot bloei
de liefde
weet hoe
hij groeien moet
liefdesbloemen in bad
ik vertelde je dat
als ik bij jou kwam
ik in je bad zou
willen liggen
gewoon even
lekker op mezelf wilde zijn
jij vond het goed
liet me gewoon maar gaan
toen ik in
de badkamer kwam
keek een
bad vol
rode rozen
me aan
geef me jouw roos
geef me jouw roos
geef me jouw
liefde
geef me
alles wat ik
zo graag ontvangen wil
geef me jou
en laat ons
samen zijn
doe maar geen roos
je kijkt me aan
met ogen
groter
dan groot
je wilt me
roos geven
je schud je
haren uit
ik kijk je aan
zeg de woorden
doe maar geen roos
deze roos
laat ik me
maar voorbij gaan
nog nooit zo vertrapt
nog nooit
zo vertrapt
de rozen die
ik kreeg
nog nooit
zo woedend
zo boos geweest
nog nooit
ineens
bedacht
dat ik nooit
meer iets
van jouw liefde
verwacht
de rozen die er waren
de rozen
die me deden verlangen
naar koning vorst
omdat ik ze
toch niet kon bewaren
nadat ik van
jouw liefde was verlost
als de prins van Doornroosje
als de prins
van Doornroosje
die door rozenstruiken
zijn weg open sneed
zo ben ik bij
jou aangekomen
dwars over
jouw muur heen
de rozenstukken
heb ik geplukt
om met armen vol rozen
op je
dierbaarste plek
te mogen zijn
de rozen die ik niet hoef
de tuin
met rozen
die voor mij
zijn geplukt
is ineens
minder mooi
nu de rozen
niet meer
kunnen bloeien
elke week bloemen
elke week
verse bloemen
op het graf
elke week
weer nieuwe rozen
omdat ik
zoveel aan je dacht
elke week
het lijkt een
ritueel
het is even bij je wezen
even bij je zijn
elke week bloemen
gewoon om
toch nog steeds
met jou bezig
te zijn
Hits: 14