spiegelend1
gevangen in het web van gedachten
langzaam gaan de raderen draaien
draaien mijn gedachten om
jou en mij
vergeet ik aan je te denken
ontdek ik ineens
waar je eerst 24 uur in mijn gedachten was
je er soms ineens
niet meer bent
ik niet eens meer weet
hoe jij eruit zag
mijn gedachten die jou langzaam laten gaan
omdat onze liefde niet alleen
uit liefde bleek te bestaan
toen jij begon te bouwen
onze liefde
was voor ons beiden
een groot geheim
in het land waar jij woonden
mochten wij niet zijn
toch besloot jij hoe dan ook
te gaan bouwen aan onze dromen
ons thuiskomen in de liefde
die voor ons is gemaakt
ik kijk in je ogen
zie de liefde elke dag
nog meer en meer
stromen
hou ons nog even vast
mijn handen
houden nog de geur vast
van jouw lichaam
ik raak in gedachten
jou nog even aan
kijk naar jou
 terwijl je
de deur sluit
zie je gaan door de straten
van het leven
waarin wij samen
zo gelukkig mogen zijn
worstelen met de wereld
opstaan
de ogen openen
die nog gevangen zijn door de slaap
kijken naar de wereld
die steeds meer dwazer zijn
eigen weg gaat
kijken naar de dag die begint
het liefst willen blijven liggen
omdat ik dat geworstel
om de wereld
om de macht
zo zinloos vind
nooit zo alleen gevoeld
sinds jij in mijn leven bent gekomen
waarin ik mezelf altijd volkomen
gelukkig zag
de eenzaamheid mij nooit
heeft kunnen raken
het alleen zijn nooit zo leeg was
als nu jij weg bent
voor maar een paar dagen
vertrokken naar een ander land
zit ik stil voor me uit te staren
omdat ik me zo alleen
in de wereld voel
durf jij mijn hand te pakken
verkrampt door de gevaren
waarmee ik nu ineens
niet meer kan bewegen
kijk ik je met angstige ogen aan
ik strek mijn hand naar jou
vraag jou om me mee te nemen
naar daar waar het minder
donker is
daar waar het veilig is
omdat ik door de angst van het verlangen
mezelf in deze situatie
zo vreselijk mis
achterlaten van de restjes
samen onze handen
los gelaten om elk
weer een eigen levenspad op te gaan
bij het verlaten van ons thuis
kijk ik om naar het huis
zie ik de restanten van onze liefde
zo hun eigen plek innemen
kijk ik nog een keer in jouw ogen
met de weemoed van het verleden
raak je zachtjes aan
zeg het gaat je goed mijn lief
het is jammer dat wij samen
niet verder kunnen gaan
alsof ze even terug was
toen ze nog leefde
was ze altijd overal waar ik ook was
mijn schaduwkatje van een heel leven
de laatste dagen
waarin ze niet meer wilde eten
het ontdekken van de verwoestende ziekte
in haar darmen
haar laten gaan naar daar waar ze
rusten mag
totdat ik haar evenbeeld zag
zomaar even ergens op straat
in een ander land
was het alsof mijn schaduw even
warmer werd
het leek of ze weer even bij mij was
maar vandaag nog niet
zoals de tijd zijn ritme slaat
met onrechtmatige slagen
hoor ik jouw hart soms slaan
zonder dat hij mij nog raakt
ik kijk soms in je ogen
zie het verlangen naar dat wat was
ik raak je hand heel voorzichtig aan
die jij terugtrekt alsof ik je pijn doe
ik kijk je aan en weet
vandaag zijn we nog samen
maar voor morgen
weet ik dat nog niet
morgen ga ik huilen
verloren liefde van mijn leven
waarmee ik zoveel jaren
samen was
vertrokken zonder afscheid
hem moeten laten gaan
omdat de engelen hem riepen
sta ik verloren in de dag van vandaag
te kijken naar dat wat nog voor mij ligt
de vraag waar mijn toekomst is gebleven
verdween met elke traan die niet valt
ik beloof mezelf om morgen te gaan huilen
om zo mijn toekomst te laten komen
zonder hem
Hits: 69