spiegelend2
niet voor altijd
ogen die raken
in de stilte van het leven
waarin ik mezelf terug zie
met het verlangen naar vandaag
langzaam elkaar benaderen
dichterbij elkaar
dan we ooit hadden gedacht
woorden spreken die niet
alles zeggen
de woorden gesproken
dat ik jou niet voor altijd wil
ik wil jou alleen maar
voor een heel leven
de dagen verlaten mijn gevoel
de eenzaamheid die me meer raakt
dan ik vertellen kan
gevangen in uren van verlies
staar ik naar dat wat ik
volbrengen moet
terwijl ik aan het inpakken ben
van de pakjes voor pakjesavond
raakt het papier doorweekt
met mijn tranen
omdat ik jou zo
missen moet in
in de verlaten dagen
van mijn gevoel
mijn wereld
ontmoeting in het nachtelijk leven
van de dag
ogen die elkaar raken
jij en ik gevangen in elkaars blikken
die niet meer los konden worden gemaakt
samen vechten
samen bouwen aan onze toekomst
waarin wij samen konden zijn
totdat ineens bleek
dat de wereld ons nog niet aankon
onze wereld aan het rollen bracht
zodat het evenwicht verdween
waardoor wij samen
elkaar verloren
in een wereld waarin
geen plek voor onze liefde blijkt te mogen zijn
geuren van verloren tijden
dwalen door de straten
van mijn verleden
raak ik soms zomaar verstrikt
in de geuren die ik ruik
zie ik weer mijn moeders hand
die mij optilde toen ik viel
mijn vader die mij hielp
met dat wat ik niet kon
de warmte van het thuiskomen
die er altijd was
dwalen door de straten
ben ik blij dat ik
altijd hun kind
blijven zal
onleesbare ogen
de ogen nog niet gesloten
starend naar niets
de weg die hij moest gaan
is voor mij lastiger dan voor hem
loslaten van de liefde
de gevoelens van altijd samen
zijn ogen niet meer te lezen
de dood heeft hem
aangeraakt
langzaam mijn hand bewegen
om deze onleesbare ogen
te sluiten
zodat hij echt zijn eigen
weg kan gaan
spel van licht
schaduwen die langs
mijn gezicht raken
de tranen van het verleden
soms nog zichtbaar in de groeven
in mijn gelaat
kijk ik naar de lichte
aanrakingen van het licht
waarin ik steeds weer
de uitkomst van alles
wat ik deed
terug vind
de gevangen dromen van gisteren
gevochten als een bezetene
om mijn doel te bereiken
om jou aan te raken
om jou de mijne te mogen noemen
gevallen als een blok voor jouw charme
met de tijd die altijd bleef
achteraf zag ik de dromen van gisteren
langzaam veranderen in
de nachtmerrie van vandaag
omdat ik ineens
jouw ware ik
zag verschijnen
stil huilen
de sluizen van de hemel
zijn langzaam gesloten
mijn tranen vloeien
niet altijd meer zichtbaar
voor de buitenwereld
elke dag als ik opsta
sleep ik me naar het begin van de dag
huil ik stil van binnen
als ik in de stilte van de dag
tegen mezelf zeg
dat ik jou nog steeds
zo vreselijk mis
elke dag
maar er is van mij gehouden
gevangen in haar
gekozen wereld van hoe het zou moeten
staat ze daar met hem
haar man die ze niet heeft mogen kiezen
maar die voor haar was geregeld
ze heeft gevochten voor het bestaan
ze hebben samen geleerd elkaar te waarderen
van elkaar te gaan houden
om samen te zijn
bij de vraag waarom ze had gekozen
voor dit leven
zei ze alleen maar
er is van mij gehouden
dat was waar voor mij het in dit leven
om heeft gedraaid
kijken op een afstand
tranen die niet meer zichtbaar zijn
het afgenomen verdriet
dat met een leugen is verstopt
mijn zoon die ter wereld kwam
in een wereld waar geen plaats
voor mij meer mag zijn
meegenomen door de vrouw
waarvan ik dacht dat ze
voor altijd bij mij blijven zou
zodat ik niet zijn vader meer kan zijn
kijken naar de beelden op straat
zie ik hem soms spelen
kijk ik op een afstand
om te kijken
of het echt wel goed met hem gaat
Hits: 48