spiegeling1

en de tijd die voorbij gaat

samen nog genieten

van de dagen die er zijn

kijken naar de toekomst

die er nog is

de tijd tikt achter hun

steeds verder

toch blijven zij

samen zitten

om de toekomst die nog

voor hen ligt

in te vullen

met de liefde

die hen nog

steeds samen brengt


ach

tussen de dozen

met allerlei rommel

zag ik hem daar liggen

zijn armen gespreid

zijn benen gekruist

een gat in zijn rug

ik dacht ach

dit keer hangt

hij niet te drogen

maar ligt hij

tussen de rommel

met de afdankertjes

van het leven


daarom kwam je niet

de hele avond

zitten te wachten

totdat jij komen zou

maar geen woord gehoord

niets gezien

ik begreep het niet

totdat ik

het bordje zag

dat men had neergezet

waarop stond

dat jouw fiets

niet voor mijn deur

mocht staan


liefde voor altijd

samen besloten

om onze liefde

te bezegelen

met dat wat ons dierbaar is

onze liefde voor

de eenden

dat ons samenbracht

liefde voor altijd

gevangen in het slot

dat met een eendje

onze plek

aangeeft


verloren dromen van gisteren

dromen die ik had

als kind van heel lang geleden

dromen die ik wilde waarmaken

die steeds net buiten mijn

bereik lagen

in die tijd

terugkijkend op de verloren dagen

de dromen die gevangen zijn

die zijn losgelaten

omdat de droom

in de werkelijkheid

niet de droom was

die had bedacht


gesloten verlangen

gevangen uren

van verlangen

in schemerige uren

van de nacht

waarin ik mijn armen

om jou heb gelegd

mateloos verlangen

in de uren die niet meer

komenĀ  in het gevoel

van toen

gesloten verlangen

door de sloten die

niet meer open gingen

omdat mijn hart

teveel

was gekwetst in het verleden


waak over mij

in de nachten

waarin de mensen komen

die ik niet vertrouwen kan

houd hij de wacht

om te voorkomen

dat mijn hart word aangevallen

mijn dierbare vriend

van verlangen

die ik vond

ergens op straat

vastgebonden aan een paal

ik heb hem meegenomen

hem mijn liefde toevertrouwd

zodat hij nu voor mij

mijn hart bewaakt


omdat ik me soms zo half voel

als ik opsta

weet ik het al

deze dag is niet de dag

die ik zal koesteren

dan ineens mis ik jou

meer dan ik soms zou willen

herinner ik me weer

onze lach

dit is dan een dag

waarin ik mezelf

wederom zal moeten omarmen

omdat ik me niet compleet voel

zonder jouw lach


de verwrongen lach

mijn lach

is niet meer de lach

die hij ooit dacht te zijn

soms lach ik maar

omdat men het verwacht

ik laat niet mijn echte gezicht zien

die vertrokken van de pijn

soms niet eens meer

de lach op een

andermans gezicht

kan zien


in de stilte van het uur

afgesproken

om de laatste restjes

die ons verbinden

af te handelen

praten over waarom

we gaan stoppen

waarom niet meer verder gaan

met elkaar

zoals volwassenen het doen

ik beheers me totaal

in de stilte van het uur

terwijl ik het liefst

jou wil zeggen

dat ik zo baal

dat wij niet

samen verder gaan


baden in geld

lopen te dwalen

door de stad

sta ik ineens

met mijn voeten

op een stil monument

waarin de euromunten

van elk land zit

ik kijk er na

loop een paar keer

heen en weer

zodat ik me rijker voel

dan ik ben

Hits: 46