spiegeling2

in vogelvlucht gevangen

op de vlucht

voor het alledaagse

roep ik in verlangen

de dagen van vandaag

vlieg ik terug

naar het verleden

omdat ik was vergeten

mezelf mee te nemen

haal ik me in

vogelvlucht

weer op

om zo totaal

mezelf

bij jou te zijn


het schaamrood op mijn kaken

terwijl ik de afwas doe

vertel ik jou

dat de liefde van toen

weer mijn hart h

heeft aangeraakt

dat hij plotseling verscheen

zomaar aan mijn deur vandaag

mijn hart sloeg twee slagen over

even was ik weer verdronken

in zijn ogen

jij zwijgt in alle talen

kijkt me met ogen vol vragen aan

met het schaamrood op mijn kaken

heb ik je verteld

dat ik naar hem terug wil gaan


de zoete geur van vergeten

de dagen van het gemis

raken soms mijn gevoel nog aan

dan ruik ik ineens de geur

die jij altijd droeg

die ik al herkende van veraf

ik wist dat jij het was

nu je bent gegaan

denk ik soms

dat jij er bent

als jouw geur

die een ander draagt

ineens weer

mijn hart

aanraakt


weggegooid verleden

mijn handen

konden het niet langer

vasthouden

het verleden van

dat wat wij samen

dachten te hebben

in onze jonge jaren

afgedankt

omdat ze niet meer

voor jou en mij

van waarde

waren


dat was een liefde

even ineens

alsof de aarde stil staat

zie ik jou daar zitten

verzonken in je eigen wereld

zonder dat je mij ziet

ik kijk naar jou

zie dat je afgevallen bent

ik zie dat je anders kijkt

het raakt mijn hart aan

die een extra slag maakt

ineens weet ik het

jij was de liefde

die me ooit

eens diep

heeft geraakt


gesprekken in de late avond

de stilte

breekt langzaam de avond

van de dag

wij zitten samen op ons balkon

te praten over

het samen zijn

onze vluchten

in het verleden

in het verlangen

naar dat wat

niet meer kan zijn

gesprekken in de late avond

waar we zo dicht

bij elkaar zijn


niet uitgesproken woorden

woorden die

ik nog met je wil delen

om je te laten weten

hoe het nu met mij gaat

ik praat en zeg van alles

maar besef steeds weer

dat wat ik nu nog tegen je zeg

jij niet meer raakt

de woorden die maar blijven komen

doen me steeds weer beseffen

dat ik niet meer met je praten

kan


vaders handen

afscheid van hem

die zijn leven lang

voor mij heeft gezorgd

afscheid na zijn strijd

hij mocht gaan

stille momenten

van het aanvaarden

dat ik zijn zoon

voor altijd

mag zijn

 

Hits: 72