spiegeling 3

nu mag ze de zon omarmen

loslaten van de pijn

afscheid genomen

om lot te laten

armen die een laatste

knuffel geven

ogen die sluiten

handen die loslaten

adem die stopt

nu kan ze de zon

omarmen

nu mag ze

rusten

na haar gevecht


schimmen uit het verleden

de stilte van de dag

gevuld met trage geluiden

van de avond

staan jij en ik

die even weer samen zijn

te kijken

naar de zon die

langzaam gaat

dan raak ik even

jouw hand aan

zeg even dat

ik van je hou

met wie ik verbonden ben

voor het moment

dan blijven we stil staan kijken

we weten beiden

 dat de schimmen uit het verleden

ons weer in haalt


nu ik jou niet vergeet

allebei weten we

dat het niet gaat

jij met je vrouw en kind

ondanks dat

weten we dat we elkaar

nodig hebben elke dag

toch laat ik je gaan

in de keus die je hebt gemaakt

telkens als ik even iets zie

dat mij van binnen raakt

denk ik aan jou

die ik niet vergeten

kan


ik wil alleen maar schreeuwen van verlies

het laten gaan

het loslaten

van dit moment

jouw adem

die niet verder gaat

ik kijk het aan

dan de kilte die mijn hart raakt

ik wil alleen maar schreeuwen

van verlies

maar mijn stem

maakt geen geluid

de stilte is

 wat

jij achterlaat


houden van is niet genoeg

armen die mij vastgrijpen

ik weet het nu al

dit is iets wat ik niet kan

ik weet dat ik van je hou

maar het is niet genoeg

jij zult altijd

terug keren

naar het leven

waarin jij

doet alsof je gelukkig bent

met je vrouw


omdat je er niet bent

altijd als we samen weggingen

zaten we samen uren te praten

                                                  over het leven            

over ons geluk

onze toekomstplannen

nu zitten we samen

op een terras te zwijgen

omdat jij je verliest

in een ander contact

die je via je telefoon

steeds weer

aanraakt


vrijheid van verlangen

dromen over jij en ik

denken dat het  de wereld is

die ik wil bewonen

totdat ik merk

dat de vrijheid

gevangen in een beeld

me meer raakt

dan het idee

om voor altijd

samen met jou

te moeten zijn


gevangen tijden van toen

kijken naar de ramen

waarin het verleden

zich laat zien

spiegelingen

van de tijden van toen

die me laten weten

dat alles tijdelijk

is


jij nam de liefde mee

wandelen door de straten

van de stad

had jij steeds

een tas die je bij je had

je vertelde alleen dat jij

vanavond iets bijzonders

te vieren had

bij het eten

opende jij de tas

gaf mij je tandenborstel

omdat jij besloten had

om voor altijd

met bij

mij te blijven


welkom thuis

na heerlijk te zijn

wezen genieten

in verre landen

in nog verdere oorden

kom ik thuis

zie ik de tas

met bagage staan

ik zucht even

omdat de was

moet worden gedaan

ik was alles wat ik heb gedragen

hang het uit

besef dat ineens

de vakantie voorbij is gegaan


verdwenen dagen van toen

traag gaan de dagen

steeds verder met de tijd

ik voel het in mijn aderen

dat de tijd die was

niet meer terug komen zal

ik zwijg ben stil

kijk naar wat was

de dagen van toen

die verdwenen zijn

omdat ik

er met mijn

gedachten niet

echt bij was


ons gevangen geluk

elke dag opnieuw

stralen wij op straat

als wij samen

als twee vaders

door de straat lopen

met ons gekregen cadeaus

uit he land van de zon

ons geluk

gevangen in onze

prachtige zoons

maken dat wij

zo intens gelukkig zijn

omdat het eindelijk

mag

Hits: 64