ster1
sterrenpracht
mijn handen uitgestrekt
naar de hemel
waar de sterren
mijn tranen
stil aanraken
waar ik soms ineens
tot het besef kom
dat hoe dan ook
hoe het ook gaat
de lichtjes die nooit doven
zullen altijd
boven me staan
ik had je lief
soms sterven rozen
soms doven sterren
soms verdrogen de vlinders
soms is er niets meer over
van wat je dacht
dat er is
soms is het anders
soms moet het zo gaan
ik had je lief
meer dan ik ooit
van iemand anders
liefhebben kan
ik zie de eerste ster
de donkere nacht
sluit langzaam
al het licht buiten
ik sta daar
wat te dromen
wat te kijken
vraag me af
wat ik nu wil
wat er werkelijk is
ineens licht aan de hemel
de eerste ster
die naar me lacht
ineens weet ik het zeker
ik weet dat ik
alleen nog jou wil
kinderen van de sterren
het zijn er maar 16
dit jaar
de kinderen
die aan mij
zijn toevertrouwd
die mijn pupillen zijn
waar ik voor moet zijn
ze zijn uniek
elk met hun eigen verhaal
met hun eigen gevoel
bij de kerstmaaltijd
verteld dat ik ze
mensen vind
die een sterretje
bij zich dragen
die ik uniek vind
in hoe ze zijn
bij het weggaan
kwamen ze naar mij
om te vertellen
dat ik hun
lichtend voorbeeld ben
de nachtsterren
doven zullen
ze nooit
al zullen ze soms
beschaduwd door
een wolk
net iets minder
zichtbaar zijn
altijd zullen
ze komen
altijd zullen
de nachtsterren
het zijn
die me laten
voelend
dat jij
vanuit de hemel
naar me kijkt
knipoogje naar de maan
hand in hand
lopen onder de
deken van de nacht
kijken naar de sterren
die meer stralen
dan ooit
in een heldere winternacht
dicht tegen jou aan
gekropen
lijf aan lijf
knipoog
ik bij de eerste kus
stiekem
naar de maan
handen om de maan
eindeloze vlakte
geen mens
geen huis
om bij te schuilen
sterren stralen
gesluierd licht
heel stil strek ik mijn armen
de volle maan
met heel zijn kracht
handen als een kom gevouwen
langzaam vang ik de maan
in mijn handen
voel ik zijn kracht
oneindig door
mij heen gaan
maanlicht streelt het gezicht
ruw zand
kijken naar
de hemel
die zijn sterren toont
kijken naar jouw gezicht
dat in de maan
oplicht
raken van handen
stil dwalen
stil staan
bij de dag
die begint
maanlicht
dat verlangen
laat ontwaken
zacht streelt
het geluk
mijn gezicht
ik houd de wereld in mijn hand
groeien
als een kind
dat een groeispurt
doormaakt
die ineens zomaar
meer is
dan hij kan zijn
groot gegroeid
de wereld
is me te klein
ik vlieg hemelhoog
raak de zon
de sterren
de maan aan
om te ontdekken
dat de wereld
rust in
mijn hand
breng hem thuis
de nacht
komt langzaam
zijn armen
om de wereld sluiten
stil gaat ze staan
loopt voor het
slapen gaan
nog even naar het raam
stil kijkt ze naar de sterren
die daar altijd staan
in gedachten bij haar
zoon achttien lentes jong
opgeroepen tot soldaat
om te vechten in
een land dat
alleen voor haar
op een kaart bestaat
zacht fluistert ze
in de nacht
breng hem thuis
als het mag
straks gaat de nacht uit
vraag me soms af
wat er zal gebeuren
als de nacht uitgaat
krijgen we dan dag
krijgen we dan licht
of is er niets meer
wat ons raken zal
vraag me soms af
wat er zal zijn
als de nacht
niet meer bestaat
zou er dan alleen
maar sterren stralen
zouden er dan alleen
nog maar
dagen zijn
liefdeslichtjes op het dak
in de nacht
de sterren die me
begeleiden
naar de dag
de maan die
voluit lacht
kom ik aan
na een nacht
vol werk
zonder er bij
stil te staan
net voordat
ik de parkeerplaats verlaat
zie ik het staan
in neonletters
die twinkelen in de nacht
of ik met hem wil trouwen
hij wacht al zo lang
de hele kleine sterretjes die je geeft
de hele kleine sterretjes
die je me geeft
door gewoon
jezelf te zijn
de pareltjes van de lach
die je tegen me zegt
heel stil zomaar
onverwachts
de zon die me raakt
ineens weet ik het
mijn hart heeft
het liefhebben
niet verleerd
ik denk in de nacht
(stille sterrenkussen)
in de nacht
sta ik nog even buiten
te kijken naar
de wereld
die slaapt
de nacht heeft zijn
deken opengehaald
aan de maan
hij laat zijn sterren stralen
hij laat het licht
nog zichtbaar zijn
ik denk in de nacht
aan jou aan mij
ik stuur zachtjes
mijn gedachten
die je raken gaan
ik wil heel stil
heel gewoon
even bij je zijn
als het gaat vriezen
als het gaat vriezen
in mijn leven
omdat even
geen zon meer
in mijn leven staat
kijk ik onbewust
naar de sterren
die er staan
even zie ik de
lichtjes die
er altijd zijn
dan besef ik weer
dat het goed is
dat het even vriest
dat er even geen
zomer kan zijn
donker als de nacht
het verleden
nooit door mij
bestreden
nooit door mij
aan gedaan
ik heb het altijd
laten liggen
waar het lag
ik heb nooit
mezelf afgevraagd
wat ik er mee moet
donker als de nacht
waarin ik geen
sterren zie staan
nu ineens
het verleden
dat zich opdringt
dat ineens
zomaar weer
in mijn heden
blijkt te bestaan
laat me niet zwemmen
laat me niet zwemmen
met het gevoel
van verloren zijn
laat me niet verdwijnen
in de nacht
waarin geen sterren zijn
laat me niet mezelf
verliezen
deze nacht
laat me er zijn
vergeet niet
dat ik voor jou
ook de liefste kan zijn
ik zie de sterren lachen
ik zie de sterren lachen
ik hoor langzaam
de stem van het gevoel
dat me toespreekt
dat er meer komt
dan er kan zijn
ik hoor langzaam
dat je meer voor
me voelt
ik merk jouw hunkering
ik merk dat je er zal zijn
ik voel heel langzaam
de liefde
die tussen ons
meer dan ooit
aanwezig kan zijn
de maan bescheen mijn pad
terwijl ik op weg was naar de zon
me afvroeg waar het
einde van deze reis zou zijn
bescheen de maan mijn pad
bleek er ineens
sterren te staan
terwijl ik op weg was
naar de zon
de dag
bleek in de nacht
de wereld nog mooier te zijn
dan ik dacht
de maan met haar verloren herinnering
de maan
staat hoog aan de hemel
met haar verloren herinnering
aan de dagen
die in de zon
bleken te bestaan
beschenen door de sterren
staat ze daar te staan
zonder dat iemand het ziet
laat ze haar
eenzame traan
vallen
op de aarde
er is een regendruppel
ontstaan
ik zal de sterren strelen
in deze nacht
zal ik stil
de sterren strelen
die er zijn
ik zal de sterren kussen
als ik ze zie
om zo in gedachten
bij jou te zijn
omdat ik je altijd
in mijn gedachten zie
straks zullen de sterren stralen
straks zullen de sterren stralen
straks zullen de sterren
hun magische glans laten zien
straks zomaar
ineens zullen ze
laten weten
dat ze er willen zijn
straks zullen de sterren stralen
straks ineens
zal alles
omringt door magisch licht
de wereld zien
de sterren doven hun licht
de sterren doven hun licht
langzaam
treed de nacht binnen
in mijn leven
langzaam
gaat het zoals
het moet gaan
de sterren doven hun licht
ik besef ineens
dat er meer duisternis
kan ontstaan
dan ik ooit
beseffen wil
de sterren doven hun licht
ik laat het gaan
ik vind het goed
zoals het gaat
wij samen op het strand
wij samen op het strand
hand in hand
samen kijken naar
de sterren
die ons omringen
de maand die
langzaam
over ons waakt
dan ineens
jouw mond op de mijne
zonder dat we
iets hebben gezegd
verdwijnen we
van de wereld
gaan we op
in elkaar
lange wandeling door de nacht
na de maaltijd
die we aten
vertelde je mij
dat je met mij
niet verder wilde
omdat je niet
genoeg om me gaf
er nog niet aan toe was
om iets aan te gaan
ik heb mijn spullen gepakt
ondanks jouw aanbod
om me naar huis te brengen
ben ik gegaan
ik heb dat kolere eind
gelopen
in de stromende regen
met de tranen over mijn gezicht
maar de hemel
was vol met sterren
die mijn pad beschenen
zodat ik
ondanks de kilte
toch warm
van binnen was
de sterren vertelden hun verhaal
late nacht
aan het strand
met elkaar
liggen op onze ruggen
kijken naar de
sterrenpracht
luisteren naar jouw woorden
naar wat je zegt
ineens vertel je het verhaal
over de ster
die knipoogt
die naar je lacht
ik kijk met je mee
en het is gek maar waar
er is een ster die knipoogt
die langzaam verder gaat
dat het een vliegtuig bleek
te zijn
op weg naar zijn landingsplaats
was op dat moment
totaal niet
van belang
we begrepen elkaar
de zon komt op de sterren doven
de zon komt op
langzaam dooft de nacht
zijn nachtelijk licht
de sterren gaan slapen
heel voorzichtig
kruip ik
uit je armen
die me omhulden deze nacht
heel voorzichtig kijk ik
naar je
hoe je slaapt
ik kus je teder
zonder dat je ontwaakt
mijn dag
breekt elke keer
weer bijzonder
mooi aan
als jij naast me slaapt
de sterren zeggen jou niets
ik zit in de nacht
stil te luisteren
naar de sterren die mij
hun verhaal vertellen
over de zon
die komt
en die altijd in mijn
leven blijft
stille nachten
vragen van de tijd
jij komt naast met zitten
begint over de dag
die ons voorbij is
gegaan
ik luister
en besef
de sterren
zeggen jou niets
omdat jij hun taal
niet verstaat
als hij komt dan gaan de sterren stralen
nachtelijke kou
op het balkon
met allen maar
en ochtendjas aan
na een avond samen
door te hebben gebracht
het zoeken van lichamen
van warmte zonder de banaalheid van
de erotiek
gewoon samen zijn
met elkaar
als hij gaat
doven de sterren
om weer op te lichten
als hij weer er zal zijn
de sterren zeggen slaap zacht
terwijl ik
mijn laatste sigaret
van de dag rook
op het balkon
van de nacht
kijk ik naar jou
die langsgaat
die nog even zwaait
omdat we weer
samen waren
met elkaar
ik kijk naar jou
terwijl de sterren
zacht zeggen
in de nacht
slaap zacht
weet dat ik
morgen op je wacht
de sterren zijn even vergeten te glimlachen
late avond
de kou
omhelst me
ik kijk de wereld aan
ik vraag me af
wat ik moet
wat ik wil
ik wil mijn antwoord
vragen aan de sterren
maar die staan
alleen maar te staren
ze zeggen niets
ik kijk verder
vraag me af
waarom ze nu
niet glimlachen
zoals ze altijd doen
als ik iets vraag
doven we het licht
samen kijken
naar de sterren en de maan
die hun licht
vrijwillig geven
ik kijk naar jou
jij kijkt naar mij
arm in arm
gaan we samen
naar binnen
doven het licht
om samen te zijn
geef me de hemel
geef me de hemel
laat me de sterren zien
gaaf me de maan
geef me de zon
geef me alles
wat er kan zijn
laat me de
liefde weer
ervaren
zoals ik het nog
nooit heb gedaan
laat me bij je zijn
laten we het
aan durven gaan
zijn de sterren vergeten te stralen
het is geen duisternis
het is niet het aanraken
van de maan
het is niet het
verliezen van de dag
alleen het zijn
de sterren
die vergeten
zijn te schijnen
deze nacht
in de nacht van lichtjes
de nacht van lichtjes
steek ik aan
op het balkon
diverse lampjes
om zo het leven
te laten weten
dat ik er ook nog ben
de nacht van lichtjes
spreek ik langzaam
mijn eigen verhaal
tegen de sterren
de maan
ik spreek met
stilte de woorden uit
heb me lief
dit kerstfeest
geef me alleen
maar goeds
liefste de nacht slaapt
getrokken
aan het touwtje
dat de lichtjes laat branden
in de nacht
die sterren zijn genaamd
kijk ik door het
licht bevroren raam
zie dat de nacht slaap
zeg zacht
liefste je bent
onderweg naar
daar boven
ik doe het licht voor je aan
voor als ik de sterren ga kussen
als de dag
is gekomen
dat ik mijn ogen
sluiten moet
als het zo ver is
dat ik het licht
langzaam
uit mag laten gaan
hoop ik dat
je altijd naar de
sterren zult kijken
na die tijd
dat je beseft
dat ik daar zal zijn
ik zal ze kussen
ze laten oplichten
zodat jij weet
dat ik altijd
nog bij je
zal zijn
de nacht is oneindig lang
geen sterren
geen liefde
geen teken
gen zon
geen maan
de nacht is eindeloos lang
eenzame ster van liefde
hoog aan de hemel
staat nog steeds onze ster
die ik zie
als ik in de nacht
naar jou toe ga
ik zie hem stralen
de knipoog die hij geeft
hij verteld me
dat hij nog eenzaam is
omdat we nog niet
echt met elkaar verbonden zijn
hij geeft de belofte
dat we ooit samen
met elkaar
echt door het leven gaan
ik zwaai even
ik knipoog terug
over dit geheim
de belofte
zal ooit
worden ingevuld
gevangen in dagen van eenzaamheid
beslagen raam
van het moment
de dagen die
langzaam voorbij gaan
hij kijkt
naar de ontwakende zon
naar de in slaap vallende maan
de sterren die hun lichtjes doven
hij telt de dagen van de week
zet keurige streepjes
op de kalender
zodat hij weet
dat er weer een dag
in eenzaamheid
van zijn leven
voorbij gleed
meer zien dan er is
door de witte wereld lopen
kijken naar wat er is
de sterren hemel
die lacht
de maan die zijn
licht geeft
meer zien dat er is
dan alleen maar
dat wat ik echt zie
kijken vanuit het kind
het volwassen zijn
zien achter de
gesloten ramen
dat er meer is
dan men
soms kan zien
ik vraag me af
dilemma
in mijn leven
liefde voor even
omdat het duidelijk
maar voor even kan zijn
een leven zonder liefde
alleen voor altijd
de keus gemaakt
wetende
beter lief gehad
lief gevonden
dan voor
altijd spijt
dat ik jou
heb laten gaan
als de zon de sterren raakt
de dag doet zijn
mantel uit
ontmoet in het hete moment
de maan
kust hem traag
goede nacht
de vonken die
daardoor zijn ontstaan
maken dat de sterren
stralen
voor altijd
waar de sterren wonen
languit op mijn rug
kijken naar de hemel
met zijn maan
zijn sterren
ze stil vragen
of ze willen blijven stralen
nu jij naar ze
toe bent gegaan
gekomen met de sterren
de nacht
langzaam laten branden
aan de zon
die jij zult zijn
een toekomst
een leven in een land
waar je omringt
door liefde
altijd welkom zult zijn
laat me maar even, ik tel de sterren
heel rustig gaan zitten
zonder er over na te denken
zonder er bij stil te staan
in het zand van de zee
van het leven
in het diepste van de nacht
heel stil kijken naar
de hemel
die zijn lichtjes laat zien
rustig tellen
de sterren die er zijn
kijken of er nieuwe
engelen in de hemel
aangekomen zijn
zijn de sterren de ogen van de engelen
terwijl ik languit
in het zand lig
op het Noordzeestrand
kijk ik naar de hemel
die langzaam zijn lichtjes
aansteekt
ik kijk en bedenk me ineens
dat de sterren misschien
wel de ogen van de engelen zijn
omdat ze soms knipogen
in de nacht
alsof ze willen zeggen
wij waken over jullie
we houden de wacht
iemand houd de wacht
ergens aan de hemel
staat een ster
die altijd naar mij
knipoogt
me laat weten
dat ik ben
dat ik niet alleen
door het leven ga
iemand houd de wacht
over mij
waar ik ook ben
waar ik ook ga
als de sterren spreken
soms als je op het strand bent
moet je gewoon heel
stil zijn
luisteren naar
wat er zoal
door de nacht klinkt
als je dan heel stil bent
zul je de sterren
horen spreken
over de dingen
die er nog niet
zijn
Hits: 124