stillevens1

lieve dromen in de nacht

sluimeren in de stille

uren van de nacht

waakzaam mijn ogen open

om te kijken naar

dat wat misschien komen zal

stille geluiden

die verraden dat ik

niet alleen blijk te zijn

ik sluit mijn ogen

laat de nacht

langzaam komen

om te slapen met lieve dromen

over jou

deze nacht

als vlinders ontwaken

langzaam ontpoppen

de poppen zich

die al jaren

verscholen in het verlangen

verborgen zitten in mijn hart

langzaam laat ik ze komen

omdat mijn hart

naar meer dan

wat er nu is verlangt

verdwenen kleur van de hoop

stille avonden

dromen over het misschien

de liefde die lag te slapen

die langzaam ontwaakt

uit zijn donkere hoekjes

van mijn hart

kijken naar de ogen

die mij raken in de nacht

stil merken

dat de hoop zijn kleur verliest

omdat men niet meer

verlangt naar elkaar

verstopt in mijn eigen dromen

kijken naar de wereld

waarin ik niet vind

wat ik altijd zocht

loslaten van de illusie

dat ik ooit misschien

jouw hart bewonen zal

laten gaan van alles

om zo te beseffen

dat ik in mijn eigen dromen

veilig kan zijn

even schuilen

verloren in de nachten

van de onmacht

even mijzelf verloren

in het gevoel van alle dag

kijk ik naar de ogen

die naar mij verlangen

kruip ik in zijn armen

om even te schuilen

tegen het gevoel

van totale

onmacht

waar de scherpe randjes verdwenen

het vechten

tegen de scherpte

van onze woorden

die we telkens weer

zeggen als we er zijn

raakt langzaam verdwenen

in momenten van het

beseffen dat we steeds

milder in onze oordelen

worden

we steeds meer

zachter zijn

geuren van de tijd

de geuren van het verleden

gevangen in het stille besef

van geluk

dat zijn paarse liefde

laat veranderen

in het zachte rood

van voor altijd

de lichte verandering

van de roze gloed

naar voor altijd samen

houden van

elkaar

door de tijd

zoete roze geur van verloren vlinders

gestorven vlinders

van de verloren liefdes

die hun harten gaven

maar terug namen

met stukjes van verlangen

uit mijn hart

komt de zoete geur

van verloren vlinders

naar boven

in de rupsen die langzaam

gaan kruipen in het besef

dat er genoeg voedsel is

om het verlangen te laten ontwaken

om verliefd op jou te zijn

als lammeren zo stil

grazen op het stille veld

waar de liefde altijd is

raken lammeren stil

zonder gemekker over

wat ze willen

wie ze zijn

verbinden ze zich met

elkaar om zo

in het leven

altijd samen te zijn