stillewoorden2
nu droog ik haar tranen
troosteloze avonden
nachten zonder dat ze er nog is
de daglicht ziet ze al bijna niet meer
ze is moe ze wil gaan slapen
voor altijd
toch huilt ze zacht in haar dromen
omdat ze ons zo missen zal
ik droog nu haar tranen
zoals zij deed toen ik
zo eenzaam was
dan laat ik haar slapen
ik laat haar gaan
mijn moeders hand zal ik missen
nu ik echt op eigen benen moet staan
mijn gedachten zoeken houvast
deze dagen waarin ik in een
soort van achtbaan zit
waarin ik mezelf
totaal niet meer herken
het accepteren
het leren
de woede
het verdriet
het wisselt zich af
van het ene naar het andere
ik weet niet waar ik mezelf
aan vastpakken kan
ik verdwijn
in een eindeloze diepe nacht
waarin ik mijn
gedachten niet kan volgen
waarin ik
mezelf verloren ben
als het maar goed is
stille woorden die gesproken zijn
in de stilte die is ontstaan
gedachten over wat en hoe
wat kunnen we nu nog doen
aanvaarden dat de woorden
die we gesproken hebben
die verdwenen in de nacht
toen de laatste adem
niet meer kwam
verloren gedachten
aan het moment van gaan
wezenloos staren
naar daar waar
niets meer kan zijn
aanraken van haar tere huid
om haar te laten gaan
de laatste stappen
verdwenen leven
dat niet meer is
het opruimen
van wat er nog is
terwijl ik door haar huis ga
de spullen uitzoek
die ik wil houden
de dingen die ik wil laten gaan
stromen bij mij de tranen
over mijn wangen
omdat ik
terwijl ik met een tasje met kleren
naar de kringloop loop
besef dat een leven soms niet meer
dan een tasje met kleren
lijkt te zijn
overlaten aan vreemde handen
vreemde handen
die we niet kennen
we gaan
verlaten het vertrek
waar ze niet meer
is
alleen haar lichaam
dat er nog ligt
we zijn stil
kijken elkaar aan
in de andere ruimte
vreemde handen
die haar nu aanraken
die haar wassen
die haar klaar maken
voor haar
laatste reis
geen Moederdag meer
haar moeten laten gaan
naar daar waar ik niet
meer bij haar kan zijn
beseffen met Moederdag
voor de deur
dat ik vanaf nu
omdat ik singel ben
geen vrouw
of kinderen heb
geen Moederdag meer heb
met haar heengaan
heb ik niet alleen
het recht op Moederdag te mogen vieren
maar ook mijn
moeder verloren
voor altijd
ben ik al overleden
onrustig ligt ze te slapen
ze droomt over haar verleden
noemt de namen in haar slaap
van diegenen die ze al heeft
moeten laten gaan
naar daar waar zij
ook zal vertrekken
dan opent ze haar ogen
kijkt mij aan
vraagt dan aan mij
of ze al is overleden
ik kijk haar aan
zeg dan maar
dat ik nog bij haar ben
dat ik haar echt niet
zo snel zal laten gaan
Hits: 73