streetart11
getekend verlangen
starende ogen
verlangen naar dat wat was
gevangen verleden
in de waan
van elke dag
in de gedachten
dat vroeger
alles beter was
gevangen in de ketens
van dat verlangen
naar wat was
verdwijnt het verlangen
naar het in het nu
te willen zijn
als ik even er niet ben
even soms
ben ik er even niet
ben ik even uit
staar ik in de verte
kijk ik naar dat wat niet is
waar niets is
kijk ik gewoon
daar waar mijn ogen dwalen
om te vangen
in het niets
de gedachten
aan de woorden
die er dan soms zomaar
zijn
ogen die staren naar het verleden
wandelen door de tijd
als een levenspad
dat kronkelend zijn
eigen weg bepaald
als een rivier dat
altijd weer zijn
eigen weg zoekt
naar daar waar hij
stromen kan
dwaal ik in mijn gedachten
door het verleden
met mijn ogen die staren
naar daar waar
jij uit mijn
leven verdween
sjokken door de momenten
wandelen door de straten
van het verleden
met gemengde gevoelens kijken
naar de uren die voorbij zijn gegaan
de tijd waarin
vlagen van het verleden
in het heden ineens
zomaar weer opduiken
waar je dingen deed
die toen heel normaal waren
kijken naar wat was
maar nog steeds is
gevangen in de straten
van mijn herinneringen
zodat ik hem kan koesteren
kijkend in de tijd
zie ik hem af en toe
ineens tevoorschijn komen
zie ik ineens
zijn stralende lach
omdat hij weer ontdekt
hoe het was
om kind te zijn
om niet gebukt onder
de zorgen van de dag
anders te kijken
dan koester ik hem
raak hem aan
mijn innerlijke kind
die altijd weer het licht
in mijn ogen
terug vind
bidden totdat hij komen zal
in de stille kerk
van niemandsland
sprak ik stilletjes
de woorden waarin ik vroeg
of ik hem even zien kon
die ik verloren heb
die ik zo aanbeden heb
raak ik even soms hem in gedachten aan
vraag ik of hij iets eerder komen kan
zodat ik met hem
nog een lang leven samen hebben kan
ogen die ontstaan
langzaam
met de traagheid van de tijd
staren we elkaar aan
kijken in elkaars ogen
die ineens ontstaan
die ineens zijn
vervuld met de liefde
van dat moment
geraakt verlangen
dat in elkaar vlecht
in de ogen die ontstaan
in deze nacht
verloren kind uit mijn jeugd
soms zomaar
verlang ik terug naar wie ik was
in mijn jeugd
met zijn toekomst
nog voor zich
niet wetende wat er komen zou
op mijn pad van het leven
dat ik nu bewandel
zou ik het anders hebben gedaan
als ik nu heb gedaan
stil streel ik dat kind uit mijn jeugd
over zijn haar
zeg ik alleen maar
het is tot dusver
meer dan goed gegaan
verborgen gezicht
verborgen blikken
die mij volgen
op mijn pad in het leven
die me soms afkeurende
blikken toe werpen
omdat ik weer net niet doe
wat men verwacht
ik ben stil
ik kijk er na
om daarna
toch gewoon
mijn eigen
weg te blijven gaan
totaal op zijn kop gezet
op het moment
dat jij me zei
dat het tussen jou en mij
niet verder mogelijk was
om verder te gaan
met de liefde die er voor jou
niet meer was
keek ik je aan
wist dat mijn wereld
meer dan 180 graden om zou draaien
ik wist niet dat het leven
zonder jou
eigenlijk veel mooier
zou zijn
nu ik je overal zie
verborgen tekens
van dat je nog bent
verstopt voor die het niet zien
voor ogen die open staan
in het leven
valt het op
zie ik ineens jouw muisje
zomaar ergens
neer geplakt
weet ik dat jij weer
even in mijn
leven ben
rimpelingen van het leven
spiegelbeeld in de ochtend
zien dat het leven
zijn sporen heeft gezet
kijken naar dat wat ooit
nog onbeschreven was
zie ik het leven getekend
het leven waarvan ik zo hou
dat mijn leven laat zien
in de ochtend
als de rimpeling in mijn gezicht
zich echt genadeloos
zien laat
lachen om het leven
het leven is niet meer
wat het zou moeten zijn
de tijd verzorgd wel alle wonden
maar vergeet soms de littekens
te vervagen zodat ze niet meer
zo zichtbaar zijn
de gebreken van de dag
komen aan het licht
toch lach ik naar
en om het leven
omdat ik de humor van het leven
zo waarderen kan
uit een andere wereld
gezien in de wereld
van deze tijd
zat hij gevangen tussen
zijn dromen en zijn werkelijkheid
zijn gevoelens waren verloren
in de tijd
omdat hij niet werd gezien
daardoor verdween hij in een andere wereld
waarin hij zichzelf
durfde te zijn
Hits: 24