streetart11

getekend verlangen

starende ogen

verlangen naar dat wat was

gevangen verleden

in de waan

van elke dag

in de gedachten

dat vroeger

alles beter was

gevangen in de ketens

van dat verlangen

naar wat was

verdwijnt het verlangen

naar het in het nu

te willen zijn


als ik even er niet ben

even soms

ben ik er even niet

ben ik even uit

staar ik in de verte

kijk ik naar dat wat niet is

waar niets is

kijk ik gewoon

daar waar mijn ogen dwalen

om te vangen

in het niets

de gedachten

aan de woorden

die er dan soms zomaar

zijn


ogen die staren naar het verleden

wandelen door de tijd

als een levenspad

dat kronkelend zijn

eigen weg bepaald

als een rivier dat

altijd weer zijn

eigen weg zoekt

naar daar waar hij

stromen kan

dwaal ik in mijn gedachten

door het verleden

met mijn ogen die staren

naar daar waar

jij uit mijn

leven verdween


sjokken door de momenten

wandelen door de straten

van het verleden

met gemengde gevoelens kijken

naar de uren die voorbij zijn gegaan

de tijd waarin

vlagen van het verleden

in het heden ineens

zomaar weer opduiken

waar je dingen deed

die toen heel normaal waren

kijken naar wat was

maar nog steeds is

gevangen in de straten

van mijn herinneringen


zodat ik hem kan koesteren

kijkend in de tijd

zie ik hem af en toe

ineens tevoorschijn komen

zie ik ineens

zijn stralende lach

omdat hij weer ontdekt

hoe het was

om kind te zijn

om niet gebukt onder

de zorgen van de dag

anders te kijken

dan koester ik hem

raak hem aan

mijn innerlijke kind

die altijd weer het licht

in mijn ogen

terug vind


bidden totdat hij komen zal

in de stille kerk

van niemandsland

sprak ik stilletjes

de woorden waarin ik vroeg

of ik hem even zien kon

die ik verloren heb

die ik zo aanbeden heb

raak ik even soms hem in gedachten aan

vraag ik of hij iets eerder komen kan

zodat ikĀ  met hem

nog een lang leven samen hebben kan


ogen die ontstaan

langzaam

met de traagheid van de tijd

staren we elkaar aan

kijken in elkaars ogen

die ineens ontstaan

die ineens zijn

vervuld met de liefde

van dat moment

geraakt verlangen

dat in elkaar vlecht

in de ogen die ontstaan

in deze nacht


verloren kind uit mijn jeugd

soms zomaar

verlang ik terug naar wie ik was

in mijn jeugd

met zijn toekomst

nog voor zich

niet wetende wat er komen zou

op mijn pad van het leven

dat ik nu bewandel

zou ik het anders hebben gedaan

als ik nu heb gedaan

stilĀ  streel ik dat kind uit mijn jeugd

over zijn haar

zeg ik alleen maar

het is tot dusver

meer dan goed gegaan


verborgen gezicht

verborgen blikken

die mij volgen

op mijn pad in het leven

die me soms afkeurende

blikken toe werpen

omdat ik weer net niet doe

wat men verwacht

ik ben stil

ik kijk er na

om daarna

toch gewoon

mijn eigen

weg te blijven gaan


totaal op zijn kop gezet

op het moment

dat jij me zei

dat het tussen jou en mij

niet verder mogelijk was

om verder te gaan

met de liefde die er voor jou

niet meer was

keek ik je aan

wist dat mijn wereld

meer dan 180 graden om zou draaien

ik wist niet dat het leven

zonder jou

eigenlijk veel mooier

zou zijn


nu ik je overal zie

verborgen tekens

van dat je nog bent

verstopt voor die het niet zien

voor ogen die open staan

in het leven

valt het op

zie ik ineens jouw muisje

zomaar ergens

neer geplakt

weet ik dat jij weer

even in mijn

leven ben


rimpelingen van het leven

spiegelbeeld in de ochtend

zien dat het leven

zijn sporen heeft gezet

kijken naar dat wat ooit

nog onbeschreven was

zie ik het leven getekend

het leven waarvan ik zo hou

dat mijn leven laat zien

in de ochtend

als de rimpeling in mijn gezicht

zich echt genadeloos

zien laat


lachen om het leven

het leven is niet meer

wat het zou moeten zijn

de tijd verzorgd wel alle wonden

maar vergeet soms de littekens

te vervagen zodat ze niet meer

zo zichtbaar zijn

de gebreken van de dag

komen aan het licht

toch lach ik naar

en om het leven

omdat ik de humor van het leven

zo waarderen kan


uit een andere wereld

gezien in de wereld

van deze tijd

zat hij gevangen tussen

zijn dromen en zijn werkelijkheid

zijn gevoelens waren verloren

in de tijd

omdat hij niet werd gezien

daardoor verdween hij in een andere wereld

waarin hij zichzelf

durfde te zijn

Hits: 42