streetart12

omdat ik niet sterk genoeg ben

gevochten omdat ik het wilde

dat hij er zou zijn

ik heb mijn handen gebroken door

mijn gevecht met de tralies

die hij om zijn hart had gemaakt

ik heb gesproken tegen zijn oren

die geen woorden konden ontvangen

zijn mond konden niet meer de woorden

spreken die hij zo graag sprak

ik heb verloren dit gevecht

om het kind in mij

weer de vrijheid te geven

waar hij al zo lang op wacht

mijn pad met roze kleuren

het lopen van mijn pad

door het leven

is gekleed in het zwart

met de roze tinten van de liefde

die in sommige landen verboden blijkt te zijn

de liefde die ik altijd ontmoeten zal

in de uren waarin ik mezelf

vinden kan met mijn lief

die altijd bij mij zijn zal

omdat het leven zwaait

de dagen waarin ik mezelf

verloren ben

waarin ik de zon niet aanraken kan

vallen soms zwaarder dan ik

dragen kan

dan loop ik te dwalen

door de stad die ik zo lief heb

zie ik zomaar het mannetje

dat even naar me zwaait

breekt de lach door op mijn gezicht

voel ik de zon branden op mijn huid

weet ik weer waarom ik

zo graag in deze stad ben

omdat er altijd wel iemand is

die even naar je zwaait

verloren gevoelens

elke stap die ik heb gezet

bracht me verder bij jou vandaan

ik liep en liep

daar waar ik niet moest zijn

ik vluchtte voor de liefde

die ik niet ontvangen kon

ik rende soms zo hard

dat ik je voorbij liep

bang voor het hart dat mijn hart

breken zou

totdat jij gewoon bleef wachten

totdat ik uitgelopen was

je opende je armen

ving me op toen ik dreigde te vallen

hing mijn renschoenen ergens op

zei alleen dat het rennen nu genoeg was geweest

dat ik thuisgekomen was

als je alles achter je hebt gelaten

de liefde was er nog steeds

toch het gevecht elke dag

met jouw verlangen naar  de alcohol die jou

in een voor mij vreemde deed veranderen

met jouw agressie

met jouw ineens teveel aandacht voor mij

liet me beseffen dat het zo niet veder kon

ik besloot daarom bij jou weg te gaan

jou te verlaten omdat ik met jou niet verder wil

op deze manier

ik liet alles achter door weg te lopen

van jouw drankverslaving

in de hoop dat jij mij daarin volgen zou

zodat we samen verder aan onze liefde

bouwen kunnen zodat we altijd samen  kunnen zijn

hoe mooi liefde is

samen staren

naar de geschreven letters

van het leven

waarop staat dat het leven

zo prachtig is

raak ik even maar jou hand aan

staan we verder hand in hand te kijken

naar elkaar

beseffen dat ons leven samen

meer dan mooi is

omdat wij in vrijheid

ons elkaar onze liefde

mogen geven

balanceren in onvermogen

op tenen lopen

bang voor de stilte

die zo moordend is

omdat elke seconde

dat er niets gezegd word

de afstand steeds groter wordt

de scherpe randen van

de blikken die mij raken

omdat ik niet meer weet

wat ik moet doen

kijken naar het onvermogen

waarop ik balanceer

in het besef

dat het over is

lopen totdat de dag komt

woedende woorden

die mij zeggen dat ik het niet meer kan

niet meer verder kan leven

met jou als de man

waar ik zo van hou

beseffen dat het niet meer gaat

omdat jouw boosheid

jouw emotie om niets

me zo diep raakt

dat ik mezelf verlies

in de angst van bij jou zijn

lopen totdat de dag me op komt halen

omdat ik uit jouw

leven verdwijn

verzonken in zijn eigen wereld

weggedoken in zijn eigen boek

kijken naar de teksten die hij leest

vangt hij de wereld

die om hem heen leeft

hij kijkt met zijn beschreven ogen

de wereld aan

in het besef dat in deze wereld

de dingen vaak

heel anders

dan hij zou willen

gaan