streetart6

omdat ik jou heb

het is stil in mij

omdat jij in mijn leven kwam

even maar begreep ik het

wist ik het zeker

dat jij zou blijven

voor altijd

te lang gevochten voor de liefde

die ik niet kreeg

totdat ik moe gevochten

ineens zomaar in jouw armen lag

omdat zwijgen niet meer gaat

woorden die het

niet meer toestaan

om niet uitgesproken te worden

waarmee gevoel

de kracht krijgt

van wat anders moet

maar niet meer anders

kan zijn

zwijgen totdat de bom barst

waardoor alle remmen

zijn verdwenen

we weer vrij in

de keus van onze woorden

zijn

onschuldig tafereel

tranen in mijn ogen

door het zien van zo iets kleins

zo iets teers

dat mij dan meer raken kan

dan de grote meesters

die zo bekend zijn

juist door de eenvoud

van de tekens

de simpele dingen die er zijn

maakt dat ik juist daardoor

weer extra geraakt

kan zijn

dansen op mijn hart

lichte stap

langzaam

het ritme volgen

van de slagen van mijn hart

tedere handen

die mijn hart strelend  raken

alsof je danst op mijn hart

alsof je de liefde die je me geeft

niet genoeg is

om te laten weten

dat jij echt voor mij  kiezen zal

wachten  totdat wat eigenlijk

gevangen

in de stiltes van het gevecht

de storm die is gaan liggen

waarin zichtbaar was

dat jij en ik

niet meer samen kunnen zijn

wachten op de woorden

dat het voorbij is gegaan

wat ooit was

zonder het besef

dat ik het ook kan zijn

die deze woorden zegt

het onmogelijke deurtje

de liefde

die niet meer zal komen

in mijn leven

om wie ik ben

de liefde die verdwenen is

omdat ik de angst

die er voor in de plaats kwam

groter is dan het verlangen

naar een nieuwe bewoner van mijn hart

heb jij weg genomen

door juist met jouw lach

dat onmogelijk deurtje van vertrouwen

open hebt gemaakt

lieve woorden van verloren  liefdes

kleine woorden

met een klein slotje

dat gevangen in de muur

in zijn eenvoud vertelde

dat de liefdes die waren verloren

er niet meer toe doen in deze tijd

omdat bleek dat jouw hart

groot genoeg was voor mij

met al die verloren liefdes

die jij met wie je bent

overschaduwt had

en ik aai de hond

sinds de deur naar een liefde

is afgesloten

gaat het erg goed in mijn leven

enkel dat moment

om 0.00 op het oudejaar

zit ik te kijken

hoe iedereen zijn lief

in zijn armen neemt

ik zit te kijken

in deze meest eenzame minuten

van mijn leven

terwijl ik de hond maar aai

om zo toch iemand ook

aandacht en een goed begin

 van het nieuwe  jaar

te geven

opgesloten in zijn eigen boosheid

stampvoetend van woede

loopt hij naar zijn kamer

waarna hij de deur heel hard

dicht gooit omdat hij niet meer wil praten

ik kijk hem aan met een tedere glimlach om mijn mond

weet wat er speel

zijn woede is niet maar mij gericht

maar naar de wereld die tegen hem is

na een uurtje komt hij terug

kruipt tegen mij aan

zegt dan papa ik ben niet boos op jou

ik ben gewoon boos

omdat de wereld zonder opa

zomaar verder draait

mijn armen omarmen het onbegrip

zonder woorden

achtergelaten met zoveel vragen

die als vogels nestelen in mijn gedachten

waarin ik geen antwoorden vinden kan

duistere gevoelens van wanhoop

van de gedachten waarin ik niet meer

met jou praten kan

vragende verlangens naar de hoop

dat ik het ooit begrijpen zal

waarom juist jij

de weg van afgesneden voor altijd

bent op gegaan