streetart7
er is een engel
ergens is er zomaar
een engel
in mijn leven verschenen
die me aanraakt
in de tijden dat ik
wat minder goed ga
die me laat weten
dat ik er nooit alleen voor sta
er is een engel
die mij beschermd
een engel die altijd
bij mij zijn zal
zelfs de hal heeft zijn kleur niet verloren
dwalen door de straat
waar jij en ik
zo gelukkig waren
waar onze liefde
voor het eerst
werd benoemd
van altijd samen zijn
terug in de hal van toen
waar we zo vaak stonden te zoenen
waar we elkaar vonden in de
nachten van het verlangen
de kleuren waren er nog net zo sterk
als toen wij onze liefde
voor het eerst beleefden
met die eerste zoen
beslagen ramen naar het verleden
stil kijken
naar dat wat was
de mist die is opgetrokken
waar alleen nog maar
de woorden gisteren staan
kijken door de beslagen ramen
van het verleden
waarin ik mezelf zo heb ontmoet
in wat ik werkelijk
bleek te zijn
aangeraakt met de liefde
in mijn hart
om zo het verleden te laten rusten
in de stilte van de mist
die langzaam mij aanraakt
als mijn tranen de regenboog aanraken
langzaam druppelende tranen
het hart dat de liefde
heeft begraven
daar waar geen
liefde bestaat
langzaam verdwenen
dromen die niet meer kunnen zijn
verdampte water van de tranen
die de regenboog aanraken
om zo toch
bij jou te zijn
stil beeld gevangen in geluid
stil staren in de verte
van ons samen zijn
kijken naar het beeld
dat gevangen in geluid
ons steeds verder
uit elkaar drijft
doof geworden voor de
lieve woorden die we vroeger zeiden
kijken we elkaar aan
in de stilte van het verlangen
waarin wij beiden
verloren zijn gegaan
deze ogen spraken zonder woorden
dwalen door de eenzamen dagen van het leven
waarin mijn hart soms hoopvol klopt
als ik iemand zie
totdat ik jou ontmoette
in de late avond van het leven
waarin je me zonder iets
te zeggen
me vertelde met je ogen
dat jij mij de liefste vond
overal is ze
voor velen onbegrijpelijk
mijn gemis van soms elke dag
de liefde van mijn ijskoningin
die is gestorven al heel lang
geleden
maar in elke zwarte kat
die ik ontmoet
die k in de ogen kijk
zie ik een blik van herkenning
alsof ze nog steeds
over mijn waakt
vage gezichten uit het verleden
de vage gezichten
die ik dagelijks soms
voorbij zie gaan
van mensen die ooit waren
die niet meer
in mijn leven zijn
raak ik met een tedere glimlach
in mijn hart aan
om ze te laten weten
dat ik ook zonder hen
gelukkig ben
in hoe ik verder
in mijn leven ben gegaan
wees geen vijand
de pijn van het loslaten
van het laten gaan
van wat was
niet meer kunnen zeggen
dat het goed komen zal
het is gewoon gestreden
het gevecht over houden van
of toch niet
het is stil nu de strijd voorbij is
uit elkaar gaan
met de laatste woorden
van laten we geen vijanden zijn
maar accepteren dat we beter
zonder elkaar af zijn
zijn vleugels zijn hem afgenomen
de gevangen engel
die niet meer terug kan
naar de aarde
waar hij zo graag
nog een poosje wil zijn
is zijn vleugels verloren
in de tijd
die hij nog had om hier te zijn
zijn vleugels zijn hem afgenomen
zodat hij altijd vleugellam
naar de wereld kijkt
Hits: 28