streetart7

er is een engel

ergens is er zomaar

een engel

in mijn leven verschenen

die me aanraakt

in de tijden dat ik

wat minder goed ga

die me laat weten

dat ik er nooit alleen voor sta

er is een engel

die mij beschermd

een engel die altijd

bij mij zijn zal


zelfs de hal heeft zijn kleur niet verloren

dwalen door de straat

waar jij en ik

zo gelukkig waren

waar onze liefde

voor het eerst

werd benoemd

van altijd samen zijn

terug in de hal van toen

waar we zo vaak stonden te zoenen

waar we elkaar vonden in de

nachten van het verlangen

de kleuren waren er nog net zo sterk

als toen wij onze liefde

voor het eerst beleefden

met die eerste zoen


beslagen ramen naar het verleden

stil kijken

naar dat wat was

de mist die is opgetrokken

waar alleen nog maar

de woorden gisteren staan

kijken door de beslagen ramen

van het verleden

waarin ik mezelf zo heb ontmoet

in wat ik werkelijk

bleek te zijn

aangeraakt met de liefde

in mijn hart

om zo het verleden te laten rusten

in de stilte van de mist

die langzaam mij aanraakt


 

als mijn tranen de regenboog aanraken

langzaam druppelende tranen

het hart dat de liefde

heeft begraven

daar waar geen

liefde bestaat

langzaam verdwenen

dromen die niet meer kunnen zijn

verdampte water van de tranen

die de regenboog aanraken

om zo toch

bij jou te zijn


stil beeld gevangen in geluid

stil staren in de verte

van ons samen zijn

kijken naar het beeld

dat gevangen in geluid

ons steeds verder

uit elkaar drijft

doof geworden voor de

lieve woorden die we vroeger zeiden

kijken we elkaar aan

in de stilte van het verlangen

waarin wij beiden

verloren zijn gegaan


deze ogen spraken zonder woorden

dwalen door de eenzamen dagen van het leven

waarin mijn hart soms hoopvol klopt

als ik iemand zie

totdat ik jou ontmoette

in de late avond van het leven

waarin je me zonder iets

te zeggen

me vertelde met je ogen

dat jij mij de liefste vond


overal is ze

voor velen onbegrijpelijk

mijn gemis van soms elke dag

de liefde van mijn ijskoningin

die is gestorven al heel lang

geleden

maar in elke zwarte kat

die ik ontmoet

die k in de ogen kijk

zie ik een blik van herkenning

alsof ze nog steeds

over mijn waakt


vage gezichten uit het verleden

de vage gezichten

die ik dagelijks soms

voorbij zie gaan

van mensen die ooit waren

die  niet meer

in mijn leven zijn

raak ik met een tedere glimlach

in mijn hart aan

om ze te laten weten

dat ik ook zonder hen

gelukkig ben

in hoe ik verder

in mijn leven ben gegaan


wees geen vijand

de pijn van het loslaten

van het laten gaan

van wat was

niet meer kunnen zeggen

dat het goed komen zal

het is gewoon gestreden

het gevecht over houden van

of toch niet

het is stil nu de strijd voorbij is

uit elkaar gaan

met de laatste woorden

van laten we geen vijanden zijn

maar accepteren dat we beter

zonder elkaar af zijn


zijn vleugels zijn hem afgenomen

de gevangen engel

die niet meer terug kan

naar de aarde

waar hij zo graag

nog een poosje wil zijn

is zijn vleugels verloren

in de tijd

die hij nog had om hier te zijn

zijn vleugels zijn hem afgenomen

zodat hij altijd vleugellam

naar de wereld kijkt

Hits: 40