
de liefde kwam ineens tevoorschijn
maanden niet gesproken
geen woorden gezegd
niets uitgesproken
de stilte van het verlangen
verborgen voor de jaren
van de eenzaamheid
totdat jij weer kwam
mij in je armen nam
eenvoudig zei
dat ik het altijd al voor jou ben geweest
en altijd zal zijn

gewoon de stilte
de stilte van de uren
van het zijn
geen woorden die we spreken
geen gedachten die we
laten zijn
gewoon de stilte
van het samen zijn
van het verlangen
het loslaten
van elkaar

ik verlies tijd
het verloren spel
van de liefde
die ik heb opgegeven
omdat ik niet meer
vechten wilde
ik ben gaan liggen
heb mijn verlies genomen
ben de eenzame nachten
ingegaan
in het verlies van de strijd

gedachteloos zweven
geen gedachten
nergens aan denken
even in het luchtledige
zonder te verlangen
zonder te vragen
zonder er te zijn
gedachteloos zweven
boven afstand en tijd

pril en breekbaar
heel pril
heel breekbaar
geen woorden
die gesproken zijn
niets zeggen
niets denken
alleen maar pril en breekbaar
ademen in de armen
van de liefde

we groeien door
de stamboom die groeit
telkens verder
veel verder dan we beseffen
steeds als iemand is gegaan
komen er nieuwe takjes
bladeren
waarin de hoop
op het bestaan
blijft