trein1
afscheid voor altijd
laatste kussen
op het randje van
elkaar verliezen
zonder het te weten
zeggen ik zie je straks
de belofte van altijd
bleek niet waar te mogen zijn
ons afscheid voor even
bleek voor altijd te zijn
ontsnapt uit de hokjesgeest
mijn gevecht
tegen dat wat men verwacht
wat men van mij wil
is eindeloos gestreden
de hokjes die ik dacht te verlaten
bleken slechts
nieuwe hokjes te maken
ik vocht om ieder hokje
te verlaten
totdat ik ontdekte
dat ik daardoor juist
ook weer in een hokje
terecht kwam
ongesproken woorden
zwijgende gedachten
van de woorden
die geen letters vonden
om de dingen die gezegd
zouden moeten worden
niet meer te horen
onbesproken woorden
van de dingen
die men niet meer zegt
om zo te voorkomen
dat de liefde eindigt
in een onbeslist gevecht
omdat je dacht gelukkig te zijn
beiden wisten we het al
van het begin van ons samen
dat de dag dat jij zou gaan
ooit komen zou
het loslaten van onze dromen
om samen te beslissen
over het leven zonder elkaar
brak ons beider harten
totdat ik hoorde dat jij
meer dan ongelukkig was
de liefde die je bij mij had weggelokt
bleek niet de liefde te zijn
die jou gelukkig maakt
als ik er soms niet ben
de dagen zijn niet altijd
even licht in jouw leven
daar weet ik alles van
wees niet boos als ik
er soms niet kan zijn
als ik soms zomaar verdwaald
in mijn eigen leven
niet even bij jou kan zijn
ook als ik er soms niet ben
ben je in mijn gedachten
zonder dat je het weet
ben jij het waar ik het liefste ben
achtergelaten tekenen van liefde
tranen die vloeiden
om een verloren leven
dat niet in vrijheid kon blijven
de vlucht genomen
zonder het doel te bereiken
achtergelaten gezichten
die een verhaal vertellen
over hen die de vrijheid niet konden
omarmen
gevangen beelden van
wat ooit is geweest
gedachteloos dromen
reizend door de dagen van de tijd
vervaag ik soms mijn dromen
vergeet ik er nog te zijn
verlaat ik het hier en nu
om in gedachten
weer even jou aan te raken
die er niet meer kan zijn
droom ik gedachteloos over
de uren die we samen waren
gevangen in onze tijd
de geur van onze passie
verstrengeld in elkaars leven
raken we elkaar
dagelijks even aan
zijn we verbonden
met de geuren van verlangen
waarin we gevangen zijn
onze liefde dat niet blijkt te stoppen
dat voor altijd
met elkaar verweven blijkt te zijn
door de passie die
we altijd weer vinden
in het samen zijn
omdat zij het ook niet wisten
gevangen jongens
in het beeld
dat ze het spel spelen
van de race tegen de tijd
zonder dat ze het wisten
dat ze werden getraind
om later mensen op te jagen
die niet mochten zijn
die werden vernietigd
in kampen waarvan men
hoopte dat ze niet
echt zouden zijn
als het maar weer fris is
de was uitgehangen
in de tijd
om zo mijn gedachten
van vroeger
eens goed te laten luchten
om zo maar eens te kijken
naar de dagen van nu
om met een frisse blik
de wereld te benaderen
omdat mijn gedachten
soms zo verstoft blijken
te zijn
Hits: 87