turijn3

geboren met een gebroken hart

zachte tranen van de wanhoop

huilt hij

onze zoon

die zijn eerste liefde

ziet misgaan

we proberen hem te helpen

totdat we beseffen

dat we geconfronteerd

me onze eigen liefdesverdriet verleden

het net als hem niet

veel beter deden

dan er alleen maar in verdrinken

tot we weer konden zwemmen

om verder te gaan

het hart dat huilt

de tranen

die niemand ziet

niemand aan mag raken

omdat ze te broos zijn

door het verlangen

van nog even bij je te mogen zijn

nog even je stem horen

nog even maar zeggen

dank je wel voor alles

nu kan ik je laten gaan

het hart dat huilt

omdat ik niet de kans kreeg

omdat te zeggen

omdat jij zomaar ineens

er niet meer kon zijn

hoe neem ik afscheid

afscheid van hem

die mij zo dierbaar is

die ik moet laten gaan

wegens de laatste dagen

van zijn zijn

ik kijk in zijn ogen

zeg alleen maar

hoe moet ik afscheid nemen

van jou

die alles voor mij is

hoe kan ik je nu laten gaan

zonder te huilen

zonder te zeggen

dag lief maak je een mooie wereld voor ons klaar

waarom blijf je niet

mijn hele wereld

staat op zijn kop

ik verlies me in

mijn gevoelens

voor jou die ik niet meer

kan bevatten

totdat jij zegt

dat ik het niet voor je ben

je verdwijnt

laat mij achter met de vraag

waarom blijf je niet bij mij

dansen tot de tranen drogen

de woorden

van het loslaten

het laten gaan van mijn liefste

in de late nacht

die geen dag meer voor hem bracht

gesloten ogen

die niet meer open gaan

raak ik in gedachten zijn voeten aan

om hem te laten dansen in mijn dromen

totdat mijn tranen zijn gedroogd

totdat ik de zon weer verdragen kan

omhoog reiken naar de hemel

ik heb geen trap

om naar je toe te komen

ik kan schreeuwen

maar mijn stem zal jou nooit bereiken

ik kan je alleen maar omarmen

door met mijn armen naar de hemel te reiken

om jou zo te omarmen

boven afstand en tijd

om toch even

in het luchtledige

bij jou te zijn

laatste momenten van mijn jeugd

na de lente

die is vervangen door de zomer

die door de herfst werd verkleurd

met zijn prachtige kleuren van de tijd

kijk ik soms terug naar

de laatste momenten van mijn jeugd

wie nooit had gedacht

dat hij ooit op het randje van de winter

zou kunnen zeggen

ik heb nooit geweten dat ik

zonder iemand zo gelukkig kon zijn

als de cirkel rond is

in de stilte van de tijd

zitten ze daar

opa met kleinkind

terwijl opa

zijn wereld beziet

via de telefoon

kijkt het kind

verwonderd naar alles om haar heen

geniet ze van wat het

echte leven

blijkt te zijn