turijn3
geboren met een gebroken hart
zachte tranen van de wanhoop
huilt hij
onze zoon
die zijn eerste liefde
ziet misgaan
we proberen hem te helpen
totdat we beseffen
dat we geconfronteerd
me onze eigen liefdesverdriet verleden
het net als hem niet
veel beter deden
dan er alleen maar in verdrinken
tot we weer konden zwemmen
om verder te gaan
het hart dat huilt
de tranen
die niemand ziet
niemand aan mag raken
omdat ze te broos zijn
door het verlangen
van nog even bij je te mogen zijn
nog even je stem horen
nog even maar zeggen
dank je wel voor alles
nu kan ik je laten gaan
het hart dat huilt
omdat ik niet de kans kreeg
omdat te zeggen
omdat jij zomaar ineens
er niet meer kon zijn
hoe neem ik afscheid
afscheid van hem
die mij zo dierbaar is
die ik moet laten gaan
wegens de laatste dagen
van zijn zijn
ik kijk in zijn ogen
zeg alleen maar
hoe moet ik afscheid nemen
van jou
die alles voor mij is
hoe kan ik je nu laten gaan
zonder te huilen
zonder te zeggen
dag lief maak je een mooie wereld voor ons klaar
waarom blijf je niet
mijn hele wereld
staat op zijn kop
ik verlies me in
mijn gevoelens
voor jou die ik niet meer
kan bevatten
totdat jij zegt
dat ik het niet voor je ben
je verdwijnt
laat mij achter met de vraag
waarom blijf je niet bij mij
dansen tot de tranen drogen
de woorden
van het loslaten
het laten gaan van mijn liefste
in de late nacht
die geen dag meer voor hem bracht
gesloten ogen
die niet meer open gaan
raak ik in gedachten zijn voeten aan
om hem te laten dansen in mijn dromen
totdat mijn tranen zijn gedroogd
totdat ik de zon weer verdragen kan
omhoog reiken naar de hemel
ik heb geen trap
om naar je toe te komen
ik kan schreeuwen
maar mijn stem zal jou nooit bereiken
ik kan je alleen maar omarmen
door met mijn armen naar de hemel te reiken
om jou zo te omarmen
boven afstand en tijd
om toch even
in het luchtledige
bij jou te zijn
laatste momenten van mijn jeugd
na de lente
die is vervangen door de zomer
die door de herfst werd verkleurd
met zijn prachtige kleuren van de tijd
kijk ik soms terug naar
de laatste momenten van mijn jeugd
wie nooit had gedacht
dat hij ooit op het randje van de winter
zou kunnen zeggen
ik heb nooit geweten dat ik
zonder iemand zo gelukkig kon zijn
als de cirkel rond is
in de stilte van de tijd
zitten ze daar
opa met kleinkind
terwijl opa
zijn wereld beziet
via de telefoon
kijkt het kind
verwonderd naar alles om haar heen
geniet ze van wat het
echte leven
blijkt te zijn
Hits: 4