utrechtpad8
mens van de tijd
ach wees eerlijk
het is maar een
mens van de tijd
je weet het
ze zijn oud
ze krijgen klachten
ze gaan dood
dat hoor ik telkens weer
als ik vertel hoe het met haar gaat
al deze woorden
raken me diep van binnen
want het is wel mijn moeder
waar het over gaat
ineens ben je weer een stukje weg
ineens zomaar
onze droom nog meer stuk
omdat we samen zouden reizen
samen onderweg
totdat jij ineens
niet meer mocht zijn
ik onze reisgenoot
ook vaarwel moest zeggen
bleek dat er weer
een stukje
van jou weg te zijn
wil je…
ruzie
tot de nacht
niet meer wil gaan slapen
de stilte die oorverdovend is
dan fluister jij zachtjes
in de nacht
of ik nog even van je wil blijven houden
omdat je mij
nu al mist
terug in jouw denkbeeldige armen
tranen
dikke tranen
van verdriet
dat ik het laatste stukje
van onze droom
los moet laten
dat je niet meer te bereiken bent
ik niet meer in jouw denkbeeldige armen
mag rusten
in jouw warmte me kan koesteren
omdat dat wat van ons samen was
voorgoed
is weggevaagd
zoals altijd ren jij weg
ach ik raak eraan gewend
ik weet niet anders meer
dan dat je toch weer gaat
dat je als ik
te dicht bij je kom
in jouw hart kruip
je weer wegrent
in de hoop dat ik je inhalen zal
totdat ik bleef staan
jij verbaasd je omdraaide
ineens naar mij toe kwam
alleen zijn fiets stond er nog
oproep
op het wereldwijde net
een oud-leerling van mij
die verdwenen is
men vroeg zich af
waar hij was
alleen zijn fiets stond er nog
ergens verloren
in het wijde landschap
gezocht in de omgeving
totdat men hem vond
koud en klaar met het leven
omdat hij zijn land van herkomst
zo miste
hij zo graag weer bij zijn vrienden wilde zijn
alles gaat zijn gang
loslaten
van het leven
jouw laatste ademhaling
waar ik niet bij was
zonder dat ik het wist
jou vinden
in de holst van de nacht
mijn wereld stond stil
voor altijd
terwijl iedereen
gewoon zijn eigen gang bleef gaan
toen ik met tranen in mijn ogen besefte
dat jouw leven voorgoed
voorbij was gegaan
als mijn reis begint
het bootje
naar de vergetelheid
ligt al jaren te wachten
totdat ik
erin stap
dat ik met hem meega
naar de vergetelheid
zodat ik niet meer weet
wie jij bent
wie ik zal zijn
het vervaagt langzaam
langzaam vervaagt
het beeld
van onze liefde
die we voelden
voor een korte tijd
heel langzaam
verdwijn jij naar de achtergrond
ben je ineens niet meer
helder voor mijn geest
ben je verdwenen
in de verleden tijd
gestapelde verlangens
mijn verlangens
die liggen
opgestapeld
in mijn hart
in de hoop
dat je terugkomt
om mijn hart weer
te bewonen
zodat mijn verlangens
weer door jou
bevredigd zijn
de dagen gaan trager
ach mijn lief
de dagen gaan trager
de uren lijken
de klok niet
te kunnen haasten
ach mijn lief
ik stel je nog
duizenden vragen
om weer bij je te zijn
om met je te praten
over hoe het samen was
ach mijn lief ik hoop
dat je altijd op mij wacht
Hits: 32