valencia10
zo kon hij zijn kind zien
het was niet zijn keus
om elke dag
in een berenpak rond te lopen
om geld te verdienen
om te overleven elke dag
hij deed het omdat hij
zijn kind kon zien
die over straat liep
naar haar school
haar even kon beschermen
zonder dat ze het wist
dat hij haar vader was
die van haar moeder
gescheiden was
grauwsluier in mijn leven
jou hebben moeten laten gaan
zonder dat ik zeggen kon
we hadden het goed samen
het leven was goed
dank je wel lief dat je voor mij koos
dat je bij mij wilde zijn
mijn leven is zijn glans verloren
ik zoek nog elke dag
na een teken dat je er nog bent
om zo de dag met een lichtpuntje
voor mij een extra mooie dag
te laten zijn
rennen
totaal onverwachts
riep hij rennen
alsof je leven er vanaf hangt
ik keek hem aan
met een blik in mijn ogen
waarom zou ik rennen
terwijl hij begon te rennen
bleef ik eenvoudig staan
omdat ik wist
dat hij ooit weer terug
zou komen
waar ik op hem zou staan
te wachten
om weer samen te zijn
nu het niet meer helpt
de vele scheuren
in onze relatie
bedekten we steeds met
de mantel der liefde
die later dekens werden
totdat er alleen nog
netten over waren
om te doen alsof
het tussen ons goed bleef gaan
totdat we samen elkaar aankeken
zagen de moe gestreden ogen
van het steeds weer repareren
wat niet meer bestaan kon
waardoor we eindelijk besloten
om elk ons eigen weg te gaan
loslaten met pijn
zijn droom
om in de lucht te zweven
werd werkelijkheid
hij vloog over heel de wereld
hij was over even vrij
totdat hij op een dag
ineens zomaar in het niets verdween
zwevend op de tranen van de tijd
onze zoon die we moesten loslaten met pijn
omdat hij niet langer meer
in het l
gedachteloos denken
op de kale vlakte
van mijn gedachten
dwarrelen soms zomaar
dingen op
die het stof doen verschuiven
die daarna weer rustig landen
op een andere plek
dat dan voor even
geschikter lijkt
dan waar het was neergelegd
om in de vergetelheid
te verdwijnen
zoek me morgen niet meer
soms wil ik even niets
wil ik niet gevonden worden
wil ik er niet zijn
verdwijn ik even
in mijn eigen wereld
waarin ik dan niets hoef
dwaal ik door landschappen
dwaal ik door mijn gedachten
om alles helder te krijgen
zoek me dan niet
totdat ik
weer bij je zal zijn
tegen beter weten in
met haar hand opgeven
voor wat geld
om rond te komen
zat ze in de straten van de stad
ze had haar mobiele telefoon
in haar andere hand
omdat ze voor het eerst
sinds jaren weer eens contact had
met haar verloren zoon
die ergens anders op de wereld
aan het zwerven was
die ze bijna nooit sprak
speel je
mijn hart
te vaak gebroken
met de tranen van dat moment
proberen te helen
te zorgen dat het
geen pijn meer zal doen
totdat ik besefte
dat jij speelde
met mijn hart
omdat je wilde
dat ik met jou
de liefde delen zou
daar waar jij was
daar waar jij was
waar de zon
altijd schijnt
omdat je met je lach
alle donkere wolken
uit mijn leven verdreef
daar waar jij was
ben ik nog zo vaak
om even bij jou te zijn
die ik zo vreselijk mis
wie ik niet meer
bereiken kan
hoe graag ik dat soms
nog wil
gekregen herinnering
gedwaald door landen
waar ik vergat
een souvenir mee te nemen
om de reis tastbaar te laten zijn
kwam alsnog in mijn leven
door de gift
zodat ik de herinnering
in mijn hart
kan bewaren
voor altijd
reizen door de zon in mijn leven
de dauwdruppels van het verlangen
zijn inmiddels verdwenen
in het verleden
de achtergebleven tranen
zijn opgedroogd
in het verstrijken van de tijd
mijn reis door het leven
die telkens de zon
in mij aanraakt
maakt dat ik meer dan
gelukkig in mijn eentje ben
verloren Vaderdag
na een ziekte bed
van nog geen 3 maanden
verliet hij het leven
om voor altijd weg te zijn
ik raakte zijn ogen aan
die ik sloot
met het besef
dat er nooit meer
een Vaderdag
voor mij zou zijn
nu de tranen zijn verdwenen
de regen
spoelde mijn tranen weg
zonder ze aan te raken
de hemel huilde
zijn verdriet
om de dagen waarin
ik mezelf verloor in de tranen
van mijn onbezonnen jeugd
de gevallen tranen
spiegelen mijn ziel
mijn gevoel
in de spiegeling
van de gevallen tranen
in het nu
Hits: 4